Η επίδραση του νεκρωτικού των όγκων παράγοντα-άλφα (TNF-α) στην φλεγμονή του πολφού

Abstract

The aim of this dissertation study was to analyze the gene expression of tumour necrosis factor-alpha (ΤΝF-α) in human dental pulps, under normal and inflammatory conditions and in canine dental pulps, under normal conditions and after intentional pulp exposure. Eighteen pulpal samples were obtained from single-rooted human teeth. Six of the teeth were normal, six had been diagnosed with reversible pulpitis, and the remaining six were from teeth diagnosed with irreversible pulpitis. Twenty-four pulpal samples were obtained from canine teeth (beagles). Eight of them were normal, eight had been obtained after two days of exposure and eight after seven days of exposure. TNF-α gene expression was semi-quantitatively analyzed in each sample with RT-PCR, and the results from each group of the human teeth were compared with the Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests. TNF-α was detected in all three groups of dental pulp. Statistical analysis provided evidence of a significant increase of TNF-α gene expression associated with irreversible inflammation compared to healthy controls (P=0.002). No such difference was detected in reversibly inflamed pulp in comparison to healthy teeth (P=0.699). TNF-α gene expression was not detected in canine dental pulp with the exception of one sample. TNF-α gene expression in inflamed human dental pulp tissue is positively associated with the severity of clinical symptoms. TNF-α gene expression however, could not be used as a marker of inflammatory changes associated with pulp exposure in canine teeth, under the conditions used in this study.

Σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν η ανάλυση της γονιδιακής έκφρασης του νεκρωτικού των όγκων παράγοντα-άλφα (TNF-α) σε πολφούς ανθρώπων υπό φυσιολογικές και υπό φλεγμονώδεις συνθήκες και σε πολφούς πειραματόζωων υπό φυσιολογικές συνθήκες και μετά από σκόπιμη αποκάλυψη. Δείγματα ανθρώπινου πολφού ελήφθησαν από δεκαοχτώ μονόρριζα δόντια, από τα οποία έξι είχαν κλινική διάγνωση φυσιολογικού πολφού, έξι αντιστρεπτής πολφίτιδας και έξι μη αντιστρεπτής πολφίτιδας. Δείγματα πολφού πειραματόζωων (Beagles) ελήφθησαν από εικοσιτέσσερα δόντια, οχτώ από φυσιολογικό πολφό, οχτώ μετά από σκόπιμη αποκάλυψη δύο ημερών και οχτώ μετά από σκόπιμη αποκάλυψη επτά ημερών. Η ανάλυση της έκφρασης του TNF-α σε κάθε δείγμα έγινε με την ημιποσοτική μέθοδο της RT-PCR, ενώ η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων στα δείγματα ανθρώπινου πολφού με τα Kruskal-Wallis και Mann-Whitney τεστ. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα η γονιδιακή έκφραση του TNF-α ανιχνεύτηκε σε όλα τα δείγματα ανθρώπινου πολφού, ενώ η αύξηση ήταν στατιστικώς σημαντική στις περιπτώσεις της μη αντιστρεπτής πολφίτιδας σε σύγκριση με τους φυσιολογικούς πολφούς (P=0,002). Καμία διαφορά δεν παρατηρήθηκε μεταξύ των δειγμάτων αντιστρεπτής πολφίτιδας σε σύγκριση με τους φυσιολογικούς πολφούς (P=0,699). Η γονιδιακή έκφραση του TNF-α δεν ανιχνεύτηκε στα δείγματα πολφού των πειραματόζωων εκτός από μια εξαίρεση. Η γονιδιακή έκφραση του TNF-α φαίνεται να συσχετίζεται με την σοβαρότητα των κλινικών συμπτωμάτων της φλεγμονής του ανθρώπινου πολφού. Αντιθέτως στην περίπτωση του πολφού των πειραματόζωων και στα χρονικά διαστήματα, που εξετάσθηκαν, δεν υπήρξαν ευρήματα που να συσχετίζονται με φλεγμονώδεις μεταβολές, μετά από σκόπιμη αποκάλυψη.