Διεθνές δίκαιο διέπον τις αξιώσεις εξ αεροπορικού ατυχήματος

Abstract

[…] Στα πλαίσια της παρούσας μελέτης επιδιώκεται η εξέταση των ουσιαστικών κανόνων ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, οι οποίοι περιέχονται στις διεθνείς συμβάσεις της Βαρσοβίας του 1929 και του Μόντρεαλ του 1999, συνθέτοντας κανόνες διεθνούς ομοιόμορφου δικαίου, αλλά και των κανόνων σύγκρουσης που τίθενται σε εφαρμογή για τη ρύθμιση της σχέσης με στοιχεία αλλοδαπότητας, σε περίπτωση που κάποιο ειδικό ζήτημα είτε δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής τους είτε το ίδιο το διεθνές συμβατικό κείμενο παραπέμπει ρητώς στην εφαρμογή των κανόνων σύγκρουσης της lex fori. Ενόψει των ανωτέρω εξετάζονται αρχικά τα ζητήματα διεθνούς δικαιοδοσίας¹⁶, εν συνεχεία, λόγω της εκτάσεως τους, ακολουθεί η αφηρημένη εξέταση των ζητημάτων εφαρμοστέου δικαίου επί των αδικοπρακτικών ενοχών σε μια αεροπορική μεταφορά¹⁷ και έπεται η αναφορά στα ζητήματα των κανόνων τοπικής σύνδεσης¹⁸ της έννομης σχέσης, η οποία χαρακτηρίζεται νομικά ως διαφορά που πηγάζει από την παράβαση συμβατικής υποχρέωσης¹⁹, με το εφαρμοστέο δίκαιο. Η εξέταση των εν λόγω θεμάτων σε κάθε επιμέρους κεφάλαιο πραγματοποιείται σε πρώτο επίπεδο όπως αυτά ρυθμίζονται από τις διατάξεις των δύο διεθνών συμβατικών κειμένων, ενώ εν συνεχεία εξετάζονται τα γενικότερα διεθνή συμβατικά κείμενα για τη διεθνή δικαιοδοσία, όπως ο Κανονισμός «Βρυξέλλες Ι», και οι Κανονισμοί «Ρώμη Ι» και «Ρώμη ΙΙ» για τη συμβατική και εξωσυμβατική ευθύνη και εν τέλει παρουσιάζονται οι διατάξεις περί διεθνούς δικαιοδοσίας καθώς και οι κανόνες σύγκρουσης των διαφόρων εννόμων τάξεων (fora), προκειμένου να εξετασθούν οι λύσεις ιδιωτικού διεθνούς δικαίου που προκρίνονται σε περίπτωση που μια διαφορά εκπίπτει του πεδίου εφαρμογής του διεθνούς ομοιόμορφου δικαίου.