Διερεύνηση των μηχανισμών αντοχής του πνευμονιόκοκκου στα αντιβιοτικά με μοριακές τεχνικές

Abstract

The aim uf tins dissertation is to examine the rcoiotanco mechanisms of Streptococcuspneumoniae to antibiotics.In the present study 140 Streptococcus pneumoniae isolates were studied The isolates werecollected from children from 1995 to 1997 Susceptibility testing was performed with the diskdiffusion method and the broth microdilution method (MIC) Resistance to penicillin wasfrom 2396 to 29% during the three years of the study Rates of resistance fortnmethopnm/sulphamethoxazole were 21%, 8% for erythromycin 11% for tetracycline ana—9 % for chloramphenicol Serotyping performed by the quelluiig reacliuii showed that the—musi common serotypes were 14 9V and 19F Molecular typing was performed with t h e —polymerase c ^ " r^^r^rm using the BOX A element as primer BOX PCR typing yielded sevengenetic clusters, a to g We studied two resistance genes of S pneumoniae, pbpih andpöp2x, with RFLP (restriction fragment length polymorphism) Pbp gene analysis showed 6types of the pbp2b gene and 10 pdp2x gene types The combination of the 2 pbp gene typesshowed 15 pbp(2b)(2x) types Our study revealed that one type was predominant amongpenicillin susceptible isolates and another one was found among penicillin resistant isolatesInterestingly the heterogeneity of pòp(2b)(2x) types was higher among penicillin non-—susceptible isolates than amon

Ο σκοπός της διατριβής είναι να διερευνήσει τους μηχανισμούς αντοχής του Streptococcuspneumoniae στα αντιμικροβιακα φάρμακα.Μελετήθηκαν 140 στελέχη Streptococcus pneumoniae που είχαν απομονωθεί απο παίδια αποτο 1995 εως το 1997 Η μελέτη της ευαισθησίας στα αντιμικροβιακα φάρμακα που έγινε με τημέθοδο διάχυσης των δίσκων και τον προσδιορισμό της ελάχιστης ανασταλτικής πυκνότηταςέδειξε οτι η αντοχή στην πενικιλλινη κυμαίνεται απο 23% εως 29% στατρια ετη της μελέτηςΓια τα υπόλοιπα αντιμικροβιακα φάρμακα τα ποσοστά αντοχής ανέρχονται συνολικά σε 2ΐ%—για ιι] ν ιρίμεθυπμιμιι/υυυλψιιμεθυξαζυλιι υκ 8% για την εμυθμυμυκίνη σε η% yia την—τετρακυκλινη και σε 9% ψα την χλωραμφαινικολη. Η μελέτη των οροτυπων με τη μέθοδο—εΗοιδησης του ελύτρου. εδειΗε ότι οι συννοτεροι είναι ο u . ο QV και ο IQF Η μοριακήτυποποίηση έγινε με την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμερασης και εκκινητη το στοιχείο BOX Ακαι τα στελέχη κατατάχθηκαν σε επτά γενετικούς τύπους απο a εως g Μελετήθηκαν τα δυοκυρία γονίδια των πενικιλλινοδεσμευτικων πρωτεϊνών, pbp2b και pbp2x με τη μέθοδο RFLP(restriction fragment length polymorphism) Η ανάλυση των γονίδιων έδειξε οτι στα στελέχημας εμφανίζονται 6 διαφορετικοί τύποι του γονίδιου pòp2b και ίο τύποι του γονίδιου pbp2xενώ από το συνουασμο των τϋπων των ούο γονιδίων προκύπτουν 15 τύποι Στα στελέχη τηςμελέτης μας επικρατούν δυο τύποι pòp(2b)(2x) ένας στα ευαίσθητα α ιην πενικιλλινη στελέχηκαι ένας στα ανθεκτικά οι οποίοι συμφωνούσαν με την-ευαισθησια στην πενικιλλινη και δενπεριοριζόταν σε συγκεκριμένο γενετικό τύπο η οροτυπο Ο αριθμός των τύπων pòpfeblf 2x1ήταν μεγαλύτερος στα ανθεκτικά απο οτι στα ευαίσθητα στην πενικιλλινη στελέχη, υπήρχεδηλαδή μεγαλύτερη ποικιλότητα, ενδεικτική των μεταλλαγών και της μωσαϊκής υφής των popγονίδιων