Εκτίμηση της θεραπευτικής παρέμβασης στη διακοπή του καπνίσματος

Abstract

The aim of this thesis was to evaluate the effectiveness of different types of therapeutic interventions for smoking cessation. Three different protocols were followed. In the first study, the aim was to evaluate the clinical usefulness and the effectiveness of bupropion for 7 or 9 weeks, nicotine replacement therapy, or both for smoking cessation. The results of this study show that the pharmaceutical treatment with bupropion was very effective after the end of treatment, and after 6 and 12 months. The group that received only nicotine replacement therapy had lower abstinence rates. In the second study, the aim was to evaluate the effectiveness of behavioral interventions (brief counseling, non specific psychological support in groups and cognitive behavioral group therapy) in combination with bupropion for smoking cessation in actual clinical practice. The results indicate the effectiveness of bupropion as an aid for smoking cessation in actual clinical practice. Cognitive behavioral group therapy as monotherapy was less effective. In the third study, the aim was to evaluate the effectiveness of pharmaceutical treatment through a smoking cessation program in patients with asthma, chronic obstructive disease, and cardiovascular disease in comparison with "healthy" smokers. High abstinence rates were observed after the end of treatment and after 6 and 12 months in all smokers and in patients with chronic disease, probably due to the intensity of the smoking cessation program and the frequent follow-up which kept smokers' motivation high.

Ο σκοπός αυτής της διατριβής ήταν να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα των διαφορετικών τύπων θεραπευτικής παρέμβασης στη διακοπή του καπνίσματος. Ακολουθήθηκαν τρία διαφορετικά πρωτόκολλα. Στην πρώτη μελέτη αξιολογήθηκε η κλινική χρησιμότητα και η αποτελεσματικότητα της βουπροπιόνης για 7 ή 19 εβδομάδες, των υποκατάστατων νικοτίνης και του συνδυασμού τους για τη διακοπή του καπνίσματος. Τα αποτελέσματα από τη μελέτη αυτή δείχνουν ότι η φαρμακευτική αγωγή με υδροχλωρική βουπροπιόνη ήταν πολύ αποτελεσματική τόσο στο τέλος της θεραπείας, όσο και μετά από 6 και 12 μήνες. Η ομάδα που έλαβε μόνο υποκατάστατα νικοτίνης είχε χαμηλότερα ποσοστά αποχής. Στη δεύτερη μελέτη εκτιμήθηκε η αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων συμπεριφοράς (σύντομη συμβουλευτική, μη ειδική ομαδική ψυχολογική υποστήριξη και ομαδική γνωσιακή θεραπεία συμπεριφοράς) σε συνδυασμό με τη βουπροπιόνη για τη διακοπή του καπνίσματος στη συνήθη κλινική πράξη. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της βουπροπιόνης ως βοήθημα για τη διακοπή του καπνίσματος στην κλινική πράξη. Η ομαδική γνωσιακή θεραπεία συμπεριφοράς ως μονοθεραπεία ήταν λιγότερο αποτελεσματική. Στην τρίτη μελέτη εκτιμήθηκε η αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής αγωγής μέσω ενός προγράμματος διακοπής καπνίσματος σε ασθενείς με άσθμα, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και καρδιαγγειακή νόσο σε σύγκριση με υγιείς καπνιστές. Παρατηρήθηκαν υψηλά ποσοστά διακοπής καπνίσματος τόσο στο τέλος της θεραπείας, όσο και μετά από 6 και 12 μήνες σε όλους τους καπνιστές και στους ασθενείς με χρόνια νόσο, πιθανότατα λόγω του εντατικού προγράμματος διακοπής καπνίσματος και της συχνής παρακολούθησης, που διατηρούσε υψηλή την κινητοποίηση των καπνιστών.