Χειρουργική αποκατάσταση επίκτητων ελλειμμάτων ολικού πάχους θωρακικού τοιχώματος

Abstract

Aim of the study is to present our clinical experience in a 20 year period (1984-2004) in the treatment of patients with full thickness aqcuired chest wall defects. A short review of the international literature is included.Material and methods : The study is based on our clinical experience from the Division of Plastic Reconstructive and Aesthetic Surgery of the University of Illinois and Cook County Hospital at Chicago, and from the Second Department of Surgery of the Athens University School of Medicine.One hundred seventy two patients underwent chest wall reconstruction for a variety of full thickness aquired defects due to infection, tumor extirpation radionecrosis and trauma. These patients were classified according to cause, time, anatomical topography, component of defects etc.; the appropriate procedure was selected and performed.Results :> One hundred thirty seven (79,7%) patients healed without significant problems.> Thirty five (20,3%) of the patients developed postoperative complications and the majority of these presented with anterior midline defects.> Ten patients (5,9%) required reoperation and prolonged hospitalization.> One hundred fifty patients (88%) required use of a variety of flaps with or without use of mesh or patch or other synthetic materials.> Two patients (1,74%) died from cardiopulmonary complications.Conclusions :> The colaboration between Cardiothoracic Surgeon and Plastic Surgeon is inevitable in reconstruction of full thickness and chest wall defects.> The target is skeletal stability, functional and aesthetic integrity of the chest wall.> Based on our long-term experience, we consider that the appropriate choice and the correct transposition of well vascularized tissues, with or without the use of patches, constitutes the proper management of complex chest wall defects.

Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να παρατεθεί η κλινική μας εμπειρία κατά την 20ετία 1984-2004 απο την αντιμετώπιση ασθενών με επίκτητα ελλείμματα ολικού πάχους του θωρακικού τοιχώματος και να γίνει βραχεία ανασκόπιση της διεθνούς βιβλιογραφίας επί του θέματος.Υλικό-μέθοδοι :Καταγράφησαν 172 ασθενείς με επίκτητα ελλείμματα ολικού πάχους του θωρακικού τοιχώματος (εξαιρείται η χειρουργική ογκολογία του μαστού), απο την 20ετή εμπειρία των Κλινικών Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής του Πανεπιστημίου του Illinois και του νοσοκομείου Cook County στο Σικάγο των Η.Π.Α. και της Β' Προπαιδευτικής Χειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.Οι ασθενείς ταξινομήθηκαν (αίτια, χρόνος, τοπογραφία, σύσταση κλπ. των βλαβών), μελετήθηκαν και ετέθησαν οι ενδείξεις και εφαρμόστηκαν οι απαιτούμενες θεραπευτικές μέθοδοι.Αποτελέσματα :> Από τους 172 ασθενείς οι 137 (79,7%) είχαν ομαλή έκβαση.> Σε 35 συνολικά ασθενείς (20,3%) καταγράφησαν επιπλοκές με αυξημένη συχνότητα στα ελλείμματα πρόσθιας-μέσης γραμμής.> Σε 10 ασθενείς (5,9%) χρειάστηκε επανεπέμβαση και επιμήκυνση του χρόνου νοσηλείας τους.> Σε 151 ασθενείς (88%) απαιτήθηκε η μεταφορά -για κάλυψη του ελλείμματος- αγγειούμενου κρημνού με ή χωρίς την χρήση βιοσυνθετικών υλικών.> Καταγράφησαν 2 θάνατοι (1,74%) επί του συνόλου των ασθενών από καρδιοαναπνευστικές επιπλοκές.Συμπεράσματα :> Θεωρείται απαραίτητη η συνεργασία του Θωρακοχειρουργού με τον Πλαστικό Χειρουργό στην αντιμετώπιση επίκτητων σύνθετων ελλειμμάτων του θωρακικού τοιχώματος.> Στόχος είναι η σκελετική σταθερότητα, η λειτουργική και η αισθητική ακεραιότητα στην αποκατάσταση του θωρακικού τοιχώματος.> Η δική μας κλινική εμπειρία θεωρεί ότι η κατάλληλη επιλογή, η ορθή παρασκευή και μεταφορά καλώς αγγειούμενων ιστών αποτελεί την λύση επιλογής στα ολικού πάχους ελλείμματα του θωρακικού τοιχώματος.