Η θεραπευτική συμβολή των περιορισμένων αρθροδέσεων των οστών του καρπού

Abstract

Partial wrist fusions (PWF) were used for decreasing pain, improve grip strength and preserve a functional range of motion in an injured wrist. The purpose of our study is to present the long term comparison results of the three main categories of partial wrist fusions. Between 1992 and 2004, 67 patients were treated with PWF in our hospital, but only 42 fulfill the criteria and were selected for this study. There were 29 males and 13 females and their mean age was 45.3 years. The mean follow up was 4.7 years. The main causes of admittance were persisting pain and wrist weakness following a wrist injury, but also conditions which produce chronic pain. The patients sustained: 15 intracarpal fusions, 5 radiocarpal fusions, 22 midcarpal fusions. All the patients were evaluated using Mayo wrist score, Bach Score and DASH questionnaires, X-rays were taken. Grip strength and range of motion were measured electronically. We found out that the lunotriquetral fusion gives the better results in comparison with other wrist fusions, except in Mayo pain evaluation in which scapho-lunate-capitate fusion gives better results. Also comparing the main fusion categories we have found that the intracarpal fusions give the better results in all categories except in Mayo pain evaluation in which midcarpal fusion had better marks. There were 12 complications and the most frequent was fibrous pseudarthosis in 16% of our cases. Only one patient with screw loosening was revised. Partial wrist fusions affect wrist kinematics. The intracarpal fusions, gave the better results regarding pain, grip strength and range of motion, compared with midcarpal and radiocarpal fusions. Also we could not detect extensive arthritic changes in the joints adjacent to those operated.

Οι περιορισμένες αρθροδέσεις του καρπού εφαρμόζονται προκειμένου να περιορίσουν τον πόνο, να βελτιώσουν την μυϊκή ισχύ και ταυτόχρονα να διατηρήσουν ένα λειτουργικό εύρος κινήσεων. Σκοπός της εργασίας είναι να παρουσιάσουμε την θεραπευτική τους χρήση στο ελλαδικό χώρο. Στο χρονικό διάστημα 1992-2004, αντιμετωπίσαμε 67 ασθενείς, στην επανεξέταση (4.7χρ) ανταποκρίθηκαν 42 ασθενείς (29 άνδρες και 13 γυναίκες) με μέση ηλικία τα 45.3χρ. Οι κυριότερες βλάβες ήταν συνδεσμικής αιτιολογίας αλλά και βλαβών πέριξ του σκαφοειδούς. Οι περιορισμένες αρθροδέσεις που έγιναν ήταν ενός στοίχου (15 ασθενείς), κερκιδοκαρπικές (5) και μεσοκάρπιες (22). Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν τόσον ακτινολογικά, όσον και κλινικά, βάσει 2 κλιμάκων αξιολόγησης (Mayo wrist και Bach score) και ενός ερωτηματολογίου (DASH score). Με την χρήση Η/Υ έγινε ανάλυση της μυϊκής ισχύος και του εύρους κίνησης. Διαπιστώθηκε ότι μεταξύ των αρθροδέσεων οι μηνοπυραμοειδής έδιναν τα καλύτερα αποτελέσματα σε όλες τις κατηγορίες εκτός της Mayo ανάλυσης του πόνου όπου υπερείχαν οι σκαφομηνοειδοκεφαλωτές. Αντίστοιχα ήταν και τα ομαδοποιημένα αποτελέσματα όπου έδιναν υπεροχή των αρθροδέσεων ενός στοίχου σε όλες της κατηγορίες εκτός της Mayo ανάλυσης του πόνου όπου υπερείχαν οι μεσοκάρπιες. Οι επιπλοκές ήταν 12, η συχνότερη αυτών ήταν η ινώδης ψευδάρθρωση. Μόνο 1 ασθενής με χαλάρωση υλικού επαναχειρουργήθηκε λόγο κλινικών συμπτωμάτων. Οι περιορισμένες αρθροδέσεις του καρπού επηρεάζουν την λειτουργικότητα καρπού. Οι αρθροδέσεις ενός στοίχου αρθροδέσεις δίνουν συγκριτικά τα καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά τον πόνο, το εύρος κινήσεως και την μυϊκή ισχύ, ενώ δεν διαπιστώθηκαν ιδιαίτερες αρθριτικές αλλοιώσεις στις πέριξ των περιορισμένων αρθροδέσεων, αρθρώσεις.