Η αντιμετώπιση των συγγενών διαμαρτιών της ορθοπρωκτικής χώρας με την μέθοδο pena: συγκριτική αξιολόγηση των άμεσων και απώτερων αποτελεσμάτων

Abstract

Purpose: The aim of this study was to assess the immediate post-operative results and the long term functional outcome of the application of the method in Greek pediatric patients, in order to evaluate the impact on their physical, social and emotional attitude and function. Material-Methods: Thirty one children that were treated for anorectal malformations and were managed with regular follow ups and 30 healthy sex and aged-matched controls were included in the study. Evaluation of short term outcomes was done by reviewing the patients’ medical files. Long term functional outcomes were evaluated by a multivariate scoring method for evaluation of fecal continence introduced by Rintala. Evaluation of the impact of the long term functional outcome on the patients’ physical, social and emotional attitude and daily function was achieved with the use of a disease specific questionnaire of daily activities that was delivered to 18 patients (12 males) older than 8 years of age. Results: No severe post-operative complications were recorded. Minor revision anoplasty for stenosis was performed in 5 patients (16.12%). Overall, 82.1% of the patients reported some kind of control of defecation. However, only 53.5% of the patients reported to be totally continent while 46.4% reported soiling and 42.8% reported suffering from constipation. The mean functional outcome score was 13.92±0.59. The overall mean functional outcome score is significantly lower compared to that of 30 healthy sex and aged-matched controls (13.92±0.59 vs. 19.76±0.08, p<0.0001). No statistical significance was found between the mean functional outcome and the patients’ age, gender or associated anomaly. We found limited significance between the functional outcome score and the questionnaire score (r=0.4775, p=0.05). On the other hand, we found a significant negative impact of the functional outcome and the social and emotional attitude of the patients (r=0.548 p=0.0184 and r=0.4849, p=0.0414, respectively). Conclusions: Posterior Sagittal Anorectoplasty is a safe technique that can be performed with remarkable success without risking the expected functional outcome. However, a small number of patients will undergo an increased number of operations. In our study, in 16% of the patients, proctoplasty was performed more than once, and only half the patients were found to be totally continent. The functional results that are presented in this study seem to be close to the best results reported in the literature. The functional dismotilities of the bowel have been found to produce a marginal aggravation on the patients’ quality of life. This fact implies that postoperative bowel malfunction has a limited impact on the child’s daily life. On the other hand, statistical analysis has shown a statistically significant influence of bowel malfunction in the patients’ Social Behaviour and Self Respect. The results of our study, underline the fact that treatment of anorectal malformations should not be limited to the anatomical reconstruction and the management of post-operative defecation problems. The emotional status and the social life of the patients should be taken into consideration and a proper psychosocial treatment and follow up should be added in the treatment of those patients.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να μελετηθούν τα άμεσα μετεγχειρητικά και απώτερα λειτουργικά αποτελέσματα της Οπίσθιας Οβελιαίας Ορθοπρωκτοπλαστικής καθώς επίσης η διερεύνηση της επίδρασης των λειτουργικών διαταραχών του εντέρου στην καθημερινότητα παιδιών με ορθοπρωκτικές ανωμαλίες. Υλικό-Μέθοδος: Μελετήθηκαν 31 παιδιά (16 αγόρια, μέση ηλικία: 6.68±0.57 έτη) με ορθοπρωκτικές ανωμαλίες και 30 υγιείς μάρτυρες. Η αξιολόγηση των άμεσων αποτελεσμάτων έγινε με την αναδρομική μελέτη των ιατρικών φακέλων των ασθενών. Η αξιολόγηση των απώτερων λειτουργικών αποτελεσμάτων έγινε βάσει της αξιολογημένης κλίμακας εκτίμησης της εγκράτειας κοπράνων ασθενών με ορθοπρωκτικές ανωμαλίες κατά Rintala. Η διερεύνηση της επίδρασης των απώτερων λειτουργικών αποτελεσμάτων στην καθημερινότητα των ασθενών, έγινε βάση ενός ερωτηματολογίου το οποίο συμπληρώθηκε από 18 παιδιά (12 αγόρια) ηλικίας άνω των 8 ετών. Αποτελέσματα: Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές. Πέντε ασθενείς (16.12%), χρειάστηκε να υποβληθούν σε μία επιπλέον πρωκτοπλαστική. Ανεξάρτητα από τον τύπο του συριγγίου, έλεγχος των κενώσεων επιτεύχθηκε στο 82.1% των ασθενών ενώ πλήρης εγκράτεια στο 53.5%. Επεισόδια διαβροχής αναφέρει το 46.4% των ασθενών ενώ επεισόδια δυσκοιλιότητας 42.8%. Το μέσο συνολικό λειτουργικό αποτέλεσμα (ΣΛΑ) κατά Rintala ήταν σημαντικά χαμηλότερο στους ασθενείς σε σχέση με τους μάρτυρες (13.92±0.59 έναντι 19.76±0.08, p<0.0001). Δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στο ΣΛΑ μεταξύ αγοριών και κοριτσιών ούτε και επί παρουσίας ή απουσίας συγγενών ανωμαλιών. Η παρουσία των λειτουργικών διαταραχών του εντέρου βρέθηκε να προκαλεί οριακά σημαντική επιβάρυνση στη ποιότητα ζωής των ασθενών (r=0.4775, p=0.05). Ωστόσο, από την επιμέρους ανάλυση προέκυψε στατιστικώς αρνητική επίδραση της εντερικής δυσλειτουργίας στους τομείς «Κοινωνική Συμπεριφορά-Συναίσθημα» και «Αυτοεκτίμηση» (r=0.548, p=0.0184 και r=0.4849, p=0.0414, αντίστοιχα). Συμπεράσματα: Η οπίσθια οβελιαία ορθοπρωκτοπλαστική είναι μια ασφαλής μέθοδος, η οποία εφαρμόζεται με επιτυχία και η οποία στερείται σημαντικών άμεσων μετεγχειρητικών επιπλοκών. Ωστόσο, ένα ποσοστό των ασθενών θα χρειαστεί να υποβληθεί σε αυξημένο αριθμό επεμβάσεων μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στη μελέτη μας, το 16% των ασθενών χρειάστηκε να υποβληθεί σε μια επιπλέον πρωκτοπλαστική και στο σύνολο των ασθενών, πλήρης εγκράτεια αναφέρεται μόνο από τα μισά παιδιά. Τα λειτουργικά αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν στη παρούσα μελέτη μας συμβαδίζουν με τα υψηλότερα επίπεδα που αναφέρονται στην διεθνή βιβλιογραφία. Η παρουσία των λειτουργικών διαταραχών του εντέρου βρέθηκε να προκαλεί οριακά σημαντική επιβάρυνση στη «ποιότητα ζωής» των ασθενών, όπως αυτή αποτυπώθηκε από τα ερωτηματολόγια που συμπλήρωσαν τα ίδια τα παιδιά, γεγονός που πιθανόν υποδηλώνει ότι οι μετεγχειρητικές λειτουργικές διαταραχές του εντέρου επιδρούν, αλλά όχι καταλυτικά στη ζωή του παιδιού. Ωστόσο, από την επιμέρους ανάλυση προέκυψε στατιστικώς αρνητική επίδραση της εντερικής δυσλειτουργίας στους τομείς «Κοινωνική Συμπεριφορά-Συναίσθημα» και «Αυτοεκτίμηση». Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης σε συνδυασμό με τα διεθνή βιβλιογραφικά δεδομένα υπογραμμίζουν το γεγονός, ότι η θεραπεία των ορθοπρωκτικών ανωμαλιών, δεν πρέπει να περιορίζεται στην αποκατάσταση της ανατομικής βλάβης και της βελτίωσης των μετεγχειρητικών λειτουργικών προβλημάτων του εντέρου. Η ψυχική και κοινωνική υγεία αυτών των ασθενών είναι εξίσου σημαντικές με την σωματική υγεία και η ψυχοκοινωνική τους παρακολούθηση και υποστήριξη πρέπει να αποτελέσει απαραίτητο και αναπόσπαστο κομμάτι της μετεγχειρητικής τους αποκατάστασης.