Περίληψη
Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα και κοιλιΐτιδα παραμένει μια σημαντική αιτία θνητότητας και νοσηρότητας 55 χρόνια μετά την εισαγωγή των αντιμικροβιακών φαρμάκων στην κλινική πράξη. Τα ποσοστά εμφάνισης λοίμωξης μετά την τοποθέτηση του ενδοκοιλιακού καθετήρα αγγίζουν το 30% με ένα 5-10% να φαντάζει πιο αντικειμενική προσέγγιση. Στην προ αντιμικροβιακών εποχή η θνησιμότητα από βακτηριακή μηνιγγίτιδα ή κοιλιΐτιδα πλησίαζε το 100%. Μετά την εισαγωγή της πενικιλίνης αυτό μειώθηκε στο 10-30%. Κοιλιΐτιδα είναι η φλεγμονή των κοιλιών και του επενδύματος του εγκεφάλου. Πιο συχνά είναι ιατρογενής και παρουσιάζεται ως επιπλοκή της διαδικασίας παροχέτευσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και της τοποθέτησης μιας ενδοκοιλιακής παροχέτευσης. Παρά την αλματώδη ανάπτυξη και εξέλιξη στον τομέα των αντιμικροβιακών φαρμάκων η θνησιμότητα από κοιλιΐτιδα κυμαίνεται στο 25% τις 3 τελευταίες δεκαετίες. Επιπρόσθετα παιδιά και ενήλικες που επιβιώνουν μετά από μια τέτοια λοίμωξη έχουν υψηλή συχνότητα εμφάνισης νευρολογικού ...
Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα και κοιλιΐτιδα παραμένει μια σημαντική αιτία θνητότητας και νοσηρότητας 55 χρόνια μετά την εισαγωγή των αντιμικροβιακών φαρμάκων στην κλινική πράξη. Τα ποσοστά εμφάνισης λοίμωξης μετά την τοποθέτηση του ενδοκοιλιακού καθετήρα αγγίζουν το 30% με ένα 5-10% να φαντάζει πιο αντικειμενική προσέγγιση. Στην προ αντιμικροβιακών εποχή η θνησιμότητα από βακτηριακή μηνιγγίτιδα ή κοιλιΐτιδα πλησίαζε το 100%. Μετά την εισαγωγή της πενικιλίνης αυτό μειώθηκε στο 10-30%. Κοιλιΐτιδα είναι η φλεγμονή των κοιλιών και του επενδύματος του εγκεφάλου. Πιο συχνά είναι ιατρογενής και παρουσιάζεται ως επιπλοκή της διαδικασίας παροχέτευσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και της τοποθέτησης μιας ενδοκοιλιακής παροχέτευσης. Παρά την αλματώδη ανάπτυξη και εξέλιξη στον τομέα των αντιμικροβιακών φαρμάκων η θνησιμότητα από κοιλιΐτιδα κυμαίνεται στο 25% τις 3 τελευταίες δεκαετίες. Επιπρόσθετα παιδιά και ενήλικες που επιβιώνουν μετά από μια τέτοια λοίμωξη έχουν υψηλή συχνότητα εμφάνισης νευρολογικού ελλείμματος. Τα μικρόβια τα οποία εμφανίζονται στις νοσοκομειακές λοιμώξεις του κοιλιακού συστήματος είναι ο επιδερμικός σταφυλόκοκκος, ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος, ο σταφυλόκοκκος coagulase (-) και gram (-) μικρόβια. Για την επιτυχή θεραπεία των λοιμώξεων αυτών πρέπει να ληφθούν υπόψη οι φαρμακοδυναμικές και φαρμακοκινητικές παράμετροι στην ενδοκοιλιακή έγχυση αντιβιοτικών. Η αντιμετώπιση της κοιλιΐτιδας αφορά στην αλλαγή θέσης του καθετήρα, στην τοποθέτηση καινούργιου καθετήρα και στη χορήγηση αντιμικροβιακού φαρμάκου. Η ενδοκοιλιακή χορήγηση των αντιβιοτικών ως θεραπεία χρησιμοποιείται από το 1970 και είχε ως αποτέλεσμα την σημαντική πτώση του δείκτη θνησιμότητας. Όπως γίνεται κατανοητό είναι δύσκολο να επιτευχθούν δραστικά επίπεδα φαρμάκων στο κοιλιακό σύστημα με τη χορήγησή τους από άλλες οδούς και επιπλέον οι δόσεις που χρειάζονται είναι πολύ μεγαλύτερες. Στόχος αυτής της μελέτης είναι η δημιουργία κατευθυντήριων θεραπευτικών γραμμών για την αντιμετώπιση της κοιλιΐτιδας και μηνιγγίτιδας. Η κλινικοεργαστηριακή αυτή μελέτη καθορίζει την ακριβή δόση χορήγησης αντιβιοτικών βανκομυκίνης, τεϊκοπλανίνης και νετιλμικίνης στο κοιλιακό σύστημα και τη συχνότητα χορήγησης τους με σκοπό την εξασφάλιση των θεραπευτικών επίπεδων των φαρμάκων στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Επιπλέον εξετάζεται η φαρμακοκινητική των τριών αντιβιοτικών συναρτήσει διαφόρων παραγόντων ώστε να εξαγάγουμε ασφαλή συμπεράσματα από τις παραμέτρους που τα επηρεάζουν. Η ενδοκοιλιακή έγχυση των αντιβιοτικών έγινε σε φυσιολογικό κοιλιακό σύστημα ώστε να μπορεί να μελετηθεί ενδελεχώς η φαρμακοκινητική τους. Η μελέτη έχει σκοπό να αποφευχθεί η υπερβολική χορήγηση ημερήσιας δόσης του εκάστοτε φαρμάκου και κατ' επέκταση η πολύ μεγάλη συγκέντρωση αντιβιοτικού στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Από τον Μάρτιο 2005 έως το Μάρτιο 2008 έλαβαν μέρος σε αυτή τη μελέτη 24 ασθενείς. Τα βιολογικά υγρά που εξετάστηκαν για τον προσδιορισμό της συγκέντρωσης των υπό μελέτη αντιβιοτικών βανκομυκίνης, νετιλμικίνης και τεϊκοπλανίνης ήταν ο όρος αίματος και το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. […]
περισσότερα
Περίληψη σε άλλη γλώσσα
Bacterial meningitis and ventriculitis is still an important cause of morbidity and mortality 55 years after the first use of antibiotics. Rates of infection after the insertion of the intraventricular catheter are up to 30%; nevertheless a more realistic approach is 5-10%. In the pre-antibiotic era mortality caused by bacterial meningitis was 100%. After the use of penicillin the mortality dropped to 10-30%. Infection of the ventricular cavity and of the ependymal lining is called ventriculitis and is most often iatrogenic in origin, often being a complication of a shunting procedure or intrathecal chemotherapy. Non-iatrogenic ventriculitis may follow meningitis or abscess rupture into the ventricles. Despite the fact that the development in the antibiotic industry has been huge the mortality rates from shunt infections were reported to be as high as 25% to 30% prior to 1980. The most disconcerting sequel of shunt infections is the potential of neurological devastation or the risk of ...
Bacterial meningitis and ventriculitis is still an important cause of morbidity and mortality 55 years after the first use of antibiotics. Rates of infection after the insertion of the intraventricular catheter are up to 30%; nevertheless a more realistic approach is 5-10%. In the pre-antibiotic era mortality caused by bacterial meningitis was 100%. After the use of penicillin the mortality dropped to 10-30%. Infection of the ventricular cavity and of the ependymal lining is called ventriculitis and is most often iatrogenic in origin, often being a complication of a shunting procedure or intrathecal chemotherapy. Non-iatrogenic ventriculitis may follow meningitis or abscess rupture into the ventricles. Despite the fact that the development in the antibiotic industry has been huge the mortality rates from shunt infections were reported to be as high as 25% to 30% prior to 1980. The most disconcerting sequel of shunt infections is the potential of neurological devastation or the risk of death. Pathogens isolated from CSF cultures are Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus coagulase(-) and gram negative bacilli. Appropriate antimicrobial therapy, defined as the administration of one or more antimicrobial agents, has been shown to be effective against bacterial pathogens in combination with the pharmacokinetic and pharmacodynamic parameters of CSF. The guidelines for shunt infection include early discovery and an early treatment. Removal of an infected shunt and the use of appropriate antibiotics are standard therapeutic approaches in cases of ventricular catheter infection. These interventions are essential for the survival of patients with this type of infection. The intravenous administration of antibiotics unfortunately cannot succeed adequate levels of concentration in CSF. In addition the dose of antibiotics in intravenous administration is much greater than that used in intraventricular administration. Intraventricular administration has been used since 1970 and has resulted in the reduction of morbitity and mortality. This study is aimed at finding the answer to the question whether the concentration of vancomycin, teicoplanin, and netilmicin is safe. A human model was developed for studying the pharmacokinetics of antibiotics administered intraventricularly in hydrocephalous. We made a pharmacokinetic model which can serve as prior to guide intraventricular antibiotic therapy in other patients. Furthermore, this study examines the pharmacokinetic action of vancomycin, teicoplanin and netilmicin in order to reach conclusions about the parameters which affect their action. The optimum must be the administration of antibiotics intraventricularly, since this increases the concentration of CSF. Besides, only by having direct access to the CSF can one monitor the response of treatment, and thereby confirm its effectiveness. […]
περισσότερα