Η επίδραση της ισοτρετινοΐνης και των αναστολέων της 5α-αναγωγάσης στις μεταλλοπρωτεάσες του συνδετικού ιστού σε ασθενείς με ακμή

Abstract

Acne Vulgaris is not a life threatening disease, but it has psychological and social consequences, of variant seriousness. There is a great variety of pharmaceutical substances and treatment strategies for acne, and among them, isotretinoin and 5-a reductase inhibitors are two of the most important. The aim of this thesis was the investigation of the influence of isotretinoin and of the 5-a reductase inhibitor, 5-AR Isocomplex, on matrix metalloproteases (MMPs) of the connective tissue of patients with acne. MMPs are enzymes of the extracellural matrix that play a key-role in the remodeling of the tissues after inflammation or wound. Thus, they are very important in the pathophysiology of acne, and the investigation of the influence of the two pharmaceutical substances on MMPs will contribute in the further understanding of their mechanism of action. More specifically, we investigated the influence of isotretinoin (per os or locally) in the expression of mRNA of MT-MMPs, or gelatinases and of TIMPs with the method of RT-PCR, in sebum specimens from 59 acne patients. Also, we investigated the influence of the per os treatment with isotretinoin on the activity of gelatinases in the plasma of 13 patients, with the method of gelatin zymography. Finally, the influence of the 5-a reductase inhibitor, 5-AR Isocomplex (with local treatment) on the activity of gelatinases and the protein levels of TIMPs, was investigated in the sebum of 20 acne patents with zymography and ELISA, respectively. The results have shown the statistically equal decrease of the enzyme activity levels of gelatinase MMP-9 in sebum, under the treatment with isotretinoin or 5-a reductase inhibitor, without any reduce in the levels of TIMPs, and with a subsequent clinical improvement. Thus, we realized that the pathophysiological action of MMP-9 in the extracellural matrix, which is the degradation of some important molecules aiming the histological integrity of skin, is inhibited with the action of isotretinoin and 5-a reductase inhibitor, with a subsequent improvement as concerns the clinical symptoms of the disease.

Η κοινή ακμή δεν είναι μια απειλητική για τη ζωή ασθένεια, αλλά έχει ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις, άλλοτε άλλης βαρύτητας, καθώς και ποικίλες μορφές και πορείες εξέλιξης. Υπάρχει μια ευρεία ποικιλία φαρμακευτικών ουσιών και θεραπευτικών στρατηγικών για την αντιμετώπιση της, ανάμεσα στις οποίες καίρια θέση κατέχουν η ισοτρετινοΐνη και οι αναστολείς της 5-α αναγωγάσης. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διεύρυνση της επίδρασης της ισοτρετινοΐνης και του αναστολέα της 5-α αναγωγάσης, 5-AR Isocomplex στις μεταλλοπρωτεάσες (MMPs) του συνδετικού ιστού σε ασθενείς με ακμή. Οι MMPs είναι ένζυμα της εξωκυττάριας ουσίας που παίζουν σημαντικό ρόλο στην αναδόμηση των ιστών μετά από τραύμα η φλεγμονή. Συνεπώς κατέχουν καίρια θέση στην παθοφυσιολογία της ακμής, και η διερεύνηση της επίδρασης των δύο μελετώμενων φαρμάκων σε αυτές θα βοηθήσει στην περαιτέρω κατανόηση του μηχανισμού δράσης τους. Συγκεκριμένα, μελετήθηκε η επίδραση της ισοτρετινοΐνης (per os ή τοπικά) στην έκφραση m RNS των MT MMPs, των ζελατινασών και των TIMPs, με την μέθοδο RT-PCR, σε δείγματα σμήγματος ακμής 59 ασθενών. Επίσης, μελετήθηκε η επίδραση της συστηματικά χορηγούμενης ισοτρετινοΐνης στην ενζυμική δραστηριότητα των ζελατινασών σε δείγματα πλάσματος 13 ασθενών, με τη μέθοδο της ζυμογραφίας ζελατίνης. Τέλος, διερευνήθηκε η επίδραση του αναστολέα της 5-α αναγωγάσης 5-AR Isocomplex, μετά από τοπική χορήγηση, στην ενζυμική δραστηριότητα των ζελατινασών και στα επίπεδα πρωτεΐνης των TIMPs, στο σμήγμα 20 ασθενών με ακμή, με τη μέθοδο της ζυμογραφίας και με ELISA, αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα της μελέτης απέδειξαν την ελάττωση των επιπέδων και της ενζυμικής δραστηριότητας της ζελατινάσης MMP-9 στο σμήγμα, υπό την επίδραση, τόσο της ισοτρετινοΐνης, όσο και του αναστολέα της 5-α αναγωγάσης, χωρίς όμως, ταυτόχρονη ελάττωση των επιπέδων του αναστολέα των MMPs, TIMP-1, ενώ υπήρχε παράλληλη βελτίωση της κλινικής εικόνας. Συνεπώς, η παθογενετική δραστηριότητα της συγκεκριμένης ζελατινάσης στην εξωκυττάρια ουσία, μέσω της αποδόμησης διαφόρων, σημαντικών για την ιστολογική ακεραιότητα του δέρματος μορίων, ανεστάλη με την επίδραση των συγκεκριμένων φαρμάκων, γεγονός που προφανέστατα συνέβαλε και στη βελτίωση της κλινικής εικόνας.