Απάτη σχετική με τις ασφάλειες

Abstract

Die Dissertation ist in drei Kapitel gegliedert. Das erste Kapitel enthalt einen geschichtlichen Uberblick sowohl uber die Institution der Versicherung als auch uber die Bestrafung des Versicherungsbetrugs. Das zweite Kapitel bearbeitet Fragen von kriminologischem Interesse. Anfanglich erfolgt eine Untersuchung des Bildes des Versicherungsbetrugs gema? den existierenden deutschen Statistiken. Dabei wird insbesondere auf die Grunde des hohen Prozentsatzes der Dunkelziffer der Kriminalitat und den Aspekt der offentlichen Meinung zu diesem Delikt eingegangen. Danach wird das Profil des Taters untersucht und der Begriff des Opfers aus kriminologischer Sicht bestimmt. Au?erdem werden Faktoren betrachtet, die zur Begehung des Delikts beitragen, sowie Ma?nahmen zur Bekampfung des Delikts vorgeschlagen. Das dritte Kapitel beschaftigt sich mit strafrechtlichen Fragen. Zunachst werden sowohl das geschutzte Rechtsgut als auch die Moglichkeit der Einbeziehung des Versicherungsbetrugs in die Wirtschaftsdelikte untersucht. Danach beschaftigt sich die Arbeit mit der Art des Tatbestands des Versicherungsbetrugs. Die Analyse des objektiven Tatbestands beginnt mit der Frage nach dem Tater, dem Gegenstand des Delikts und dem Begriff der Versicherung in 388 grStGB. Im Bezug auf die Tathandlung nach Art.388 Par.1 grStGB werden Kriterien zur Annahme der Begehung des Delikts im Fall der Verursachung einer zusammenhangenden Gefahr vorgeschlagen. Bezuglich der Tathandlung nach Art. 388, Par. 2 grStGB wird die Moglichkeit einer Einbeziehung der Verletzung der Gesundheit in den Begriff der Korperverletzung, der zufalligen Krankheit in den Begriff des Unfalls und des Selbstmordes in den Begriff der Korperverletzung untersucht. Letztere Tathandlung wird als ausnahmsweise bestrafte Selbstverletzung betrachtet. Des Weiteren wird auf Falle von Unterlassung eingegangen, und werden der subjektive Tatbestand, insbesondere die Absicht der Verschaffung der Leistungen aus der Versicherung, analysiert. Im Anschluss daran wendet sich die Arbeit Fragen uber Irrtum, Versuch, Konkurrenz, tatige Reue, internationales Strafrecht sowie strafprozessrechtlichen Fragen zu. Im Schlusswort werden aus den angefuhrten Grunden die Nichtstreichung von Art.388 grStGB aus dem grStGB, die Reduzierung der Mindestgrenzen der drohenden Strafe fur Versicherungsbetrug, die Eingliederung von 388 grStGB in Art.393, Par. 1 grStGB uber die tatige Reue und die einheitliche Bestrafung mittels einer konzentrierten Regelung aller Taten vorgeschlagen, die sich gegen Versicherungen richten, egal ob sie Vorbereitungshandlungen des Betrugs oder vollendeten Betrug darstellen.

Η διατριβή χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Στην πρώτη γίνεται ιστορική επισκόπηση του θεσμού της ασφάλισης και της αντιμετώπισης της απάτης περί τις ασφάλειες. Η δεύτερη ενότητα ασχολείται με ζητήματα εγκληματολογικού ενδιαφέροντος. Αρχικά μελετάται η εικόνα της ασφαλιστικής απάτης μέσα από τις υπάρχουσες γερμανικές στατιστικές. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα αίτια του υψηλού ποσοστού αφανούς εγκληματικότητας και την άποψη της κοινής γνώμης σχετικά με το έγκλημα αυτό. Ακολούθως αναλύονται τα χαρακτηριστικά του δράστη και γίνεται προσπάθεια προσδιορισμού του θύματος από εγκληματολογική άποψη. Επιπλέον καταγράφονται παράγοντες που συμβάλλουν στην τέλεση του συγκεκριμένου εγκλήματος και προτείνονται μέτρα για την καταπολέμησή του. Το τρίτο μέρος αφορά ζητήματα ποινικού δικαίου. Αρχικά διερευνάται το προστατευόμενο έννομο αγαθό και η πιθανότητα ένταξης του 388ΠΚ στα οικονομικά εγκλήματα. Ακολουθεί η εξέταση της νομοτεχνικής διάρθρωσης και του χαρακτήρα του εγκλήματος. Η ανάλυση της αντικειμενικής υπόστασης ξεκινά από την αναζήτηση του υποκειμένου και του αντικειμένου του εγκλήματος και συνεχίζει με την ερμηνεία της έννοιας της ασφάλισης στο 388ΠΚ. Αναφορικά με το 388 παρ.1ΠΚ προτείνονται κριτήρια για τη θεμελίωση του εγκλήματος σε περίπτωση πρόκλησης συναφούς κινδύνου. Σχετικά με την παρ. 2 του 388ΠΚ ερευνάται η δυνατότητα ένταξης της πράξης προσβολής υγείας στην έννοια της πρόκλησης σωματικής βλάβης, της περίπτωσης τυχαίας ασθένειας στην έννοια του ατυχήματος και της αυτοκτονίας στην έννοια της σωματικής βλάβης, ενώ η παρ.2 του 388ΠΚ χαρακτηρίζεται ως κατ’εξαίρεση τιμωρούμενη αυτοπροσβολή. Περαιτέρω αναφέρονται περιπτώσεις παράλειψης και αναλύεται η υποκειμενική υπόσταση με την προσοχή να εστιάζεται στη διερεύνηση του χαρακτήρα του σκοπού και την παρουσίαση των συνεπειών της κάθε επιλογής. Ακολούθως καταγράφονται περιπτώσεις πλάνης, ερευνάται η δυνατότητα απόπειρας και εξετάζονται ζητήματα συρροής, έμπρακτης μετάνοιας, διεθνούς ποινικού δικαίου και δικονομικά θέματα με κυριότερα την παράσταση πολιτικής αγωγής και τη μεταβολή κατηγορίας. Τέλος στον επίλογο μεταξύ άλλων προτείνονται, για τους λόγους που αναφέρονται, η διατήρηση του άρθρου στον Ποινικό Κώδικα, η μείωση των ελαχίστων ορίων ποινής της ασφαλιστικής απάτης, η ένταξη του 388ΠΚ στην παρ. 1 του 393ΠΚ και η ενιαία τιμώρηση μέσω ενός συγκεντρωτικού κανόνα όλων των πράξεων που στρέφονται κατά ασφαλειών είτε τιμωρούνται ως προπαρασκευαστικές πράξεις απάτης είτε ως ολοκληρωμένη απάτη.