Η συστηματική θεραπευτική αντιμετώπιση του μη εγχειρήσιμου καρκίνου του παγκρέατος

Abstract

Aim: To evaluate the efficacy, the toxicity and the clinical benefit of gemcitabine combined with docetaxel, irinotecan or capecitabine in patients with inoperable or metastatic pancreatic cancer. We also assessed the effect of age, sex, primary location of the tumor, presence of liver metastases, stage and the response to therapy, on survival and/or treatment choice. Material and methods: 167 patients with advanced pancreatic cancer (st.II, III, IV) were enrolled. 54 pts received the combination of gemcitabine and docetaxel, 60 pts the combination of gemcitabine and irinotecan and 53 pts the combination of gemcitabine and capecitabine. Gemcitabine was given on days 1 and 8 at dose of 1000mg/m2, docetaxel at a dose 100mg/m2 on day 8, Irinotecan at 300mg/m2 on day 8 and capecitabine at dose 1300mg/m2/d p.os divided into two equal doses on days 1-14. Treatment was repeated every 3 weeks. We evaluated the compliance to treatment, response to treatment, survival and toxicity of the regimens. Parameters such as age, sex, primary location, liver metastases, stage and response to therapy effecting on median survival were also investigated using univariate and multivariate analysis models. Results: 1) Gemcitabine plus Docetaxel: A total of 218 cycles were administered. The median duration of response was 5.6 months, the median time to tumor progression (TTP) was 7.4 months and the median survival 6.5 months. Partial response was documented in 13% of the pts and stable disease in 33%. Pain improvement as a result of treatment was observed in 60% of the pts, weight gain in 33% and improvement in P.S in 33%. 2) Gemcitabine plus Irinotecan: A total of 329 cycles were administered. The median duration of response was 5 months, the TTP was 7 months and the median survival was 7 months. There was 1 complete response (1.7%), partial response in 23.3% and stable disease in 36.7% of the pts documented. Pain improvement was observed in 45% of the pts, weight gain in 19.5% and P.S improvement in 48.9%. 3) Gemcitabine plus Capecitabine: A total of 304 cycles were administered. The median duration of response was 5 months, the TTP was 7 months and the median survival was 7 months. Partial response was documented in 18.9% of the pts and stable disease in 41.5%. Pain improvement was observed in 81% of the pts, weight gain in 36% and P.S improvement in 3%. Conclusions: The results reported hereby are among the best in the literature. The statistical analysis showed that patients with partial response to treatment or disease stabilization have a significantly better survival as compared with non-responders. The presence of liver metastases is a parameter with a strong effect on survival. In summary, the present study demonstrated that gemcitabine-based combination chemotherapy is active and well tolerated. In a patient population with poor prognostic features such as patients with advanced pancreatic cancer they should be encouraged to participate in trials with novel cytotoxic agents, in order to establish new standards in the treatment of this disease.

Σκοπός: Να διερευνηθεί η δραστικότητα, το κλινικό όφελος και η τοξι-κότητα των συνδυασμών της γεμσιταβίνης με την δοσεταξέλη, την ιρινοτεκάνη και την καπεσιταβίνη σε ασθενείς με ανεγχείρητο καρκίνο του παγκρέατος. Επιπλέον διερευνήθηκε κατά πόσο παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, η ανατομική εντόπιση της νόσου, το στάδιο της νόσου, η ύπαρξη ή όχι ηπατικών μεταστάσεων και η ανταπόκριση στη θεραπεία επιδρούν σε στατιστικά σημαντικό βαθμό στην επιβίωση ή/και στην θεραπευτική μας επιλογή. Υλικό-Μέθοδοι: Μελετήθηκαν συνολικά 167 ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του παγκρέατος σε στάδιο νόσου ΙΙ-μη εξαιρέσιμο, ΙΙΙ και IV. Πενήντα τέσσερις έλαβαν τον συνδυασμό γεμσιταβίνης-δοσεταξέλης. Εξήντα έλαβαν τον συνδυασμό γεμσιταβίνης-ιρινοτεκάνης. Πενήντα τρεις έλαβαν τον συνδυασμό γεμσιταβίνης-καπεσιταβίνης. Η γεμσιταβίνη χορηγήθηκε σε δόση 1000mg/m2 τις ημέρες 1 και 8, η δο-σεταξέλη σε δόση 100mg/m2 την ημέρα 8, η ιρινοτεκάνη σε δόση 300mg/m2 την ημέρα 8 και η καπεσιταβίνη σε δόση 1300mg/m2 p.os για 14 ημέρες. Όλοι οι συνδυασμοί επαναλαμβάνονταν ανά 21 ημέρες. Μελετήθηκε η συμμόρφωση στην αγωγή, η ανταπόκριση στη θεραπεία, η επιβίωση, οι παράμετροι του κλινικού οφέλους και η τοξικότητα κάθε συνδυασμού ΧΜΘ. Στη συνέχεια έγινε προσπάθεια μονοπαραγοντικής συσχέτισης με την επιβίωση του φύλου των ασθενών, της ηλικίας, της ανατομικής εντόπισης της πρωτοπαθούς εστίας, του σταδίου της νόσου, της ύπαρξης ή όχι ηπατικών μεταστάσεων και της ανταπόκρισης στη θεραπεία. Ακολούθησε πολυπαραγοντική ανάλυση των ανωτέρω παρα-μέτρων σε σχέση με την επιβίωση. Αποτελέσματα: 1) Στον συνδυασμό γεμσιταβίνης-δοσεταξέλης χορηγή-θηκαν συνολικά 218 κύκλοι ΧΜΘ, η διάμεση διάρκεια ανταπόκρισης ήταν 5.6 μήνες, το μέσο χρονικό διάστημα ως την πρόοδο της νόσου 7.4 μήνες και η διάμεση επιβίωση 6.5 μήνες. Το ποσοστό των ασθενών με μερική ανταπόκριση ήταν 13% και με σταθεροποίηση της νόσου 33%. Διαπιστώθηκε βελτίωση του άλγους στο 60% των ασθενών, αύξηση του σωματικού βάρους στο 33% και βελτίωση του δείκτη φυσικής κατάστα-σης στο 33% των ασθενών. 2) Στον συνδυασμό γεμσιταβίνης-ιρινοτεκάνης χορηγήθηκαν συνολικά 329 κύκλοι ΧΜΘ, η διάμεση ανταπόκριση ήταν 5 μήνες, το μέσο χρονι-κό διάστημα ως την πρόοδο της νόσου 7 μήνες και η διάμεση επιβίωση 7 μήνες. Διαπιστώθηκε 1 πλήρης ύφεση της νόσου (1.7%), 14 μερικές ανταποκρίσεις (23.3%) και σε 22 ασθενείς (36.7%) η νόσος ήταν στάσι-μη. Βελτίωση του άλγους παρατηρήθηκε στο 45% των ασθενών, αύξηση του σωματικού βάρους στο 19.5% και βελτίωση της κατάστασης σωματικής ικανότητας στο 48.9% των ασθενών. 3) Στον συνδυασμό γεμσιταβίνης-καπεσιταβίνης χορηγήθηκαν συνολικά 304 κύκλοι ΧΜΘ, η διάμεση διάρκεια ανταπόκρισης ήταν 5 μήνες, το μέσο χρονικό διάστημα ως την πρόοδο της νόσου ήταν 7 μήνες και η διά-μεση επιβίωση 7 μήνες. Το ποσοστό των μερικών ανταποκρίσεων ήταν 18.9% και η στασιμότητα της νόσου 41.5%. Βελτίωση του άλγους παρα-τηρήθηκε στο 81% των ασθενών, αύξηση του σωματικού βάρους στο 36% και βελτίωση του δείκτη φυσικής κατάστασης στο 3% των ασθενών.