Ανοσοιστοχημικοί δείκτες (απόπτωσης) στον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως. Συσχέτιση με πρόγνωση και θεραπεία

Abstract

The immunoistochemical detection of p53 and bel-2 proteins has been used widely on many human tumors over the last years. The purpose of most international as well as Greek studies is to prove if they as well as other similar indicators can be employed for the prediction of the behaviour and development of tumors. Alterations of the p53 gene is a common finding in many human neoplasies. It is also an important element of the DNA control system. However, the action mechanism as well as the interaction with other genes are not entirely clarified. The same applies to bel-2. The aim of this study is to discover if the detection of the aforementioned proteins can provide us with further information on the typical indicators such as Stage and Grade as well as others like sex or age on patients with tumors of a transitional epithelium of thebladder. An immmunoistochemical detection of the p53 and bel-2 proteins in a deparaffinated specimen of 59 patients suffering from cancer of a transitional epithelium of the bladder was carried out. 3 of the patients were excluded from the study as they passed away. Their average age was 67,5. The observation period was 6 months. According to the results of our study, bel-2 is not related to the known prognostic indicators (Grade, Stage) or the others, like sex and age, studied. In addition, no relation was found between p53 and sex or age and Grade, however, a statistically significant relation between Stage and the disease. Both indicators could not be related to a statistically significant degree to the prediction of the recurrence or the development of the disease, however, there were clear indications presence rate of the p53 protein in highly malignant tumors (which both recur and develop more often) is extremely high. In addition, survival was not related to the expression of the two indicators and only sex was also related to survival to a statistically significant degree. In conclusion, even though our results did not show a statistically significant relation, we believe that especially p53 can be extremely useful to a Surgeon - Urologist for deciding on a more aggressive treatment on patients with tumors of a transitional epithelium, which are characterised by a high rate of recurrence or development.

H ανοσοιστοχημική ανίχνευση της πρωτεΐνης p53 και bcl-2 έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως τα τελευταία χρόνια σε πολλούς όγκους του ανθρώπου. Ο σκοπός των περισσότερων διεθνών αλλά και Ελληνικών μελετών είναι να αποδειχθεί εάν αυτοί και άλλοι παρόμοιοι δείκτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόβλεψη της συμπεριφοράς και εξέλιξης των όγκων. Οι μεταλλάξεις στο p53 γονίδιο είναι κοινό εύρημα σε πολλές ανθρώπινες νεοπλασίες. Αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο του συστήματος ελέγχου του DNA. O μηχανισμός δράσης όπως και η αλληλεπίδραση με άλλα γονίδια δεν είναι όμως πλήρως αποσαφηνισμένη. Το ίδιο ισχύει και για το bcl-2. Σκοπός της εργασίας είναι να διαπιστώσουμε εάν η ανοσοιστοχημική ανίχνευση των προαναφερθέντων πρωτεϊνών μπορεί να προσφέρει επιπρόσθετες πληροφορίες σε σχέση με τους κλασικούς δείκτες όπως το Stage και Grade αλλά και άλλους όπως το φύλο ή η ηλικία, σε ασθενείς με όγκους από μεταβατικό επιθήλιο της ουροδόχου κύστης. Έγινε ανοσοϊστοχημικός προσδιορισμός των πρωτεϊνών p53 και bcl-2 σε αποπαραφινοποιημένο υλικό 59 ασθενών που έπασχαν από καρκίνο εκ μεταβατικού επιθηλίου της ουροδόχου κύστης. Οι 3 χάθηκαν από την παρακολούθηση και δεν συμπεριλήφθηκαν στη στατιστική ανάλυση. Ο μέσος όρος της ηλικίας τους ήταν 67,5 έτη. Η περίοδος παρακολούθησης έφθασε τους 62 μήνες. Τα αποτελέσματα της εργασίας μας έδειξαν ότι το bcl-2 δεν σχετίζεται με τους γνωστούς προγνωστικούς δείκτες (Grade, Stage) αλλά και τους υπολοίπους που μελετήθηκαν όπως το φύλο και η ηλικία. Το p53 επίσης δεν σχετίσθηκε με το φύλο ή την ηλικία και το Grade, βρέθηκε όμως στατιστικά σημαντική σχέση με το Stage της νόσου. Και οι δύο δείκτες δεν μπόρεσαν να σχετισθούν στατιστικά σημαντικά με την πρόβλεψη της υποτροπής η εξέλιξης της νόσου αλλά υπήρξαν σαφείς ενδείξεις ότι οι υψηλού βαθμού κακοήθειας όγκοι (οι οποίοι και υποτροπιάζουν αλλά και εξελλίσονται πιο συχνά), εκφράζουν σε συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό την p53 πρωτεΐνη. Η επιβίωση επίσης δεν σχετίστηκε με την έκφραση των δύο δεικτών και μόνο το φύλο σχετίστηκε και στατιστικά σημαντικά με την επιβίωση. Συμπερασματικά αν και τα αποτελέσματά μας δεν έδειξαν στατιστικά σημαντική σχέση πιστεύουμε ότι ιδιαίτερα το p53 μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια στο Χειρουργό-Ουρολόγο όταν αντιμετωπίζει ασθενείς με όγκους από μεταβατικό επιθήλιο που έχουν μεγάλη τάση υποτροπής ή εξέλιξης, στη λήψη αποφάσεων για πιο επιθετική αντιμετώπιση