Μορφολογική και ανοσοϊστοχημική μελέτη των μακροφάγων κυττάρων του θυρεοειδούς αδένα

Abstract

Εισαγωγή: Τα πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα ανευρίσκονται σε υπερπλαστικές, φλεγμονώδεις και νεοπλασματικές παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα, όπως είναι οι θυρεοειδίτιδες, το θηλώδες καρκίνωμα και οι κοκκιωματώδεις καταστάσεις του θυρεοειδούς. Η ιστολογική εικόνα του θυρεοειδούς αδένα σε ασθενείς με χρονία θυρεοειδίτιδα ποικίλλει σημαντικά. Λίγες μελέτες όμως έχουν επικεντρωθεί στη συσχέτιση της ιστολογικής εικόνας με τη θυρεοειδική λειτουργία στη χρονία θυρεοειδίτιδα. Σκοπός: Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να περιγράψει τα μορφολογικά χαρακτηριστικά των πολυπύρηνων γιγαντοκυττάρων του θυρεοειδούς αδένα, τον αριθμό των πυρήνων τους και τη συχνότητα εμφάνισής τους στις διάφορες παθήσεις του θυρεοειδούς. Επίσης μελετάει τη συσχέτιση της θυρεοειδικής λειτουργίας με την ιστολογική εικόνα στη χρονία θυρεοειδίτιδα. Υλικό και μέθοδος: Τετρακόσιοι ασθενείς ( 400 ) συμμετείχαν σε αυτή τη μελέτη. Κυτταρολογικά επιχρίσματα ελήφθησαν, με τη μέθοδο της αναρροφητικής βιοψίας δια λεπτής βελόνης. Οι ασθενείς επελέγησαν με την προϋπόθεση να εμφανίζουν μακροφάγα κύτταρα στα κυτταρολογικά επιχρίσματα του θυρεοειδούς αδένα. Στους ασθενείς πραγματοποιήθηκε αιμοληψία, με σκοπό τη μέτρηση των θυρεοειδικών ορμονών και ο ορός φυλάχτηκε σε θερμοκρασία -20 βαθμών Κελσίου. Μελετήθηκε η μορφολογία των πολυπύρηνων γιγαντοκυττάρων και ο αριθμός των πυρήνων τους καθώς και το ιατρικό ιστορικό των ασθενών που μετείχαν στη μελέτη. Αποτελέσματα: Τα πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα στην καλοήθη οζώδη βρογχοκήλη ήταν μικρά, είχαν ωοειδές σχήμα, αφρώδες κυτταρόπλασμα και μικρό αριθμό πυρήνων. Αντίθετα, στον καρκίνο του θυρεοειδούς, τα πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα εμφάνιζαν ακανόνιστο μέγεθος, σχήμα, παρουσίαζαν πυκνό κυτταρόπλασμα και μεγάλο αριθμό πυρήνων. Στον πληθυσμό που μελετήσαμε η πλειοψηφία των ασθενών εμφάνιζε καλοήθη οζώδη βρογχοκήλη και θυρεοειδίτιδα. Η ιστολογική εικόνα της χρονίας θυρεοειδίτιδας ταξινομήθηκε σε τέσσερις ομάδες : οξυφιλική, μικτή, εστιακή και υπερπλαστική, ενώ η θυρεοειδική λειτουργία, με βάση τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών και το ιστορικό του ασθενούς, σε ευθυρεοειδική, υποθυρεοειδική και υπερθυρεοειδική. Η πλειονότης των ασθενών στην οξυφιλική ομάδα ήταν υποθυρεοειδικοί, στην εστιακή ομάδα ήταν ευθυρεοειδικοί, στην υπερπλαστική ομάδα υπερθυρεοειδικοί ενώ στη μικτή ομάδα δεν παρατηρήθηκε υπεροχή κάποιας κλινικής οντότητας. Συμπεράσματα: Η παρουσία μεγάλων πολυπύρηνων γιγαντοκυττάρων με πυκνό κυτταρόπλασμα και μεγάλο αριθμό πυρήνων σε ένα θυρεοειδικό όζο, όταν δεν υπάρχει υποψία θυρεοειδίτιδας, στρέφει τη διάγνωση προς τον θυρεοειδικό καρκίνο. Η ιστολογική ταξινόμηση της χρονίας θυρεοειδίτιδας μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη στην πρόβλεψη της θυρεοειδικής λειτουργίας. Η αναρροφητική βιοψία δια λεπτής βελόνης αποτελεί χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο για την αιτιολογική διερεύνηση του υπέρ ή υποθυρεοειδισμού.