Οικονομετρικές μέθοδοι αξιολόγησης ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης στην Ελλάδα

Abstract

Most countries implement a wide range of active labor market policies, among which training is the most common, in order to combat with high and persistent unemployment. Impact assessment of training programs has become a rigorous exercise, involving highly sophisticated statistical and econometric methods. Greece implements a very large number of training programs, which adsorb a large amount of public spending and involve several thousands of people; however no assessment of the impacts of these programs has appeared thus far in the literature. In the present study, a quasi-experimental study is conducted, in order to assess the impact of training programs on the probability of the unemployed to find a regular job. Utilizing a variant of the Heckit procedure, namely a binary response model with sample selection, the average treatment effects for the whole sample of the treated and various subgroups is estimated. The findings suggest that training raises the probability of finding a regular job, although by a different magnitude for different groups of people.

Οι περισσότερες χώρες εφαρμόζουν ένα ευρύ φάσμα ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης, ανάμεσα στις οποίες η πιο συχνή είναι η επαγγελματική κατάρτιση, με σκοπό να καταπολεμήσουν την υψηλή και επίμονη ανεργία. Ο προσδιορισμός των αποτελεσμάτων των προγραμμάτων κατάρτισης έχει πλέον γίνει μια αυστηρά επιστημονική εργασία, που περιλαμβάνει τη χρήση εξαιρετικά περίπλοκων στατιστικών και οικονομετρικών τεχνικών. Στην Ελλάδα εφαρμόζονται πολλά προγράμματα κατάρτισης, που αφορούν μεγάλα ποσά δημόσιας δαπάνης και στα οποία εμπλέκονται χιλιάδες άνθρωποι. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, δεν έχει εμφανιστεί στη βιβλιογραφία κάποια επιστημονική αξιολόγηση αυτών των προγραμμάτων. Στην παρούσα εργασία διενεργείται, με οιονεί πειραματικές μεθόδους, μια αξιολόγηση των προγραμμάτων κατάρτισης, με σκοπό την εκτίμηση της πιθανότητας των ανέργων να ενταχθούν σε κανονική απασχόληση. Με τη χρήση μιας παραλλαγής της μεθόδου Heckit, εκτιμήθηκε το μέσο αποτέλεσμα «θεραπείας» για ολόκληρο το δείγμα, καθώς επίσης και για διάφορες υπο-ομάδες. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η συμμετοχή σε προγράμματα κατάρτισης αυξάνει γενικά την πιθανότητα ένταξης στην απασχόληση, ωστόσο υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις για διάφορες υπο-ομάδες του πληθυσμού.