Συμβολή στη μελέτη και την πρόληψη των μαστίτιδων των προβάτων

Abstract

In this study 50 first-born Sarde ewe’s were investigated for three lactation period in Northern Greece. 1588 milk samples were collected. Bacteriological examination were carried out in all milk samples, in order to isolate and find the etiological agent of mastitis and also CMT was tested. Scc was measured by Fossomatic Counter on the first lactation period in all milk samples, while LDH activity was measured on the first and second lactation period in all milk samples. It was also examined the cure and mostly prevention of the inramammary infusion of antibiotic at the end of every lactation period. The results of this study are as follows: Staphylococcus spp. was the most common isolated bacteria from the udders of clinical and subclinical mastitis. This study, on the existence of smaller or higher predisposition of the three distributed categories of the healthy udders : a) non-clinical intramammary infection, b) sterile healthy udder c) non sterile healthy udder, showed that the sterile healthy udder presents the smallest predisposition of provoking mastitis. This fact states, that even the presence of a very small number of bacteria in the udder is caused to be a future mastitis. There is a significant positive correlation between somatic cell counts which was measured by Fossomatic Counter and California mastitis test. So CMT which is quick, simple and economic, is reliable for the diagnose of mastitis. On clinically healthy mammary glands, 0,5X106 cell/ml somatic cell counts was the highest limit in order to have normal milk. Higher than this, along with 1000 bacteria/ml and more, indicated subclinical mastitis. The healthy condition of the udders were also defined along with the activity of the LDH of the milk serum. We found that LDH activity in normal milk was smaller than 150 mU/ml. LDH activity was higher than 150mU/ml in infected udder and it shows that it is a suitable variety for early detection of subclinical mastitis. Intramammary infusion of antibiotic at the end of lactation period is less likely to develop a new intramammary infection in the next lactation and also appears to cure existing infections. This arrears so, perhaps due to sanitation of the udders with non clinical intramammary infection of the non sterile healthy udders and due to along action of the intramammary antibiotic which protects the udder until the next lactating period. There was a larger number of mastitis appeared during lactate period rather than the beginning of the lactate period. The fatigue of the udder, due to every day’s milking, seems to be a powerful predisposition for the appearance of mastitis. The first and second lactate periods had had the same rate of mastitis while the rate from the third period was significantly higher. Subclinical and clinical mastitis at ewe’s are 2 differed diseases without passing from one form to the other. We found that subclinical mastitis caused from Corynebacterium spp. provoke higher activity of LDH in the milk, than of those caused from Staphylococcus spp

Για την πραγματοποίηση της έρευνας αυτής χρησιμοποιήθηκαν 50 πρωτοτόκες προβατίνες φυλής Σαρδηνίας. Η έρευνα διήρκεσε τρεις γαλακτικές περιόδους. Από τις προβατίνες αυτές έγιναν συνολικά 1588 δειγματοληψίες γάλακτος. Σε όλα τα δείγματα έγινε μικροβιολογική εξέταση που αφορούσε στην απομόνωση και ταυτοποίηση του μικροβιακού αιτιολογικού παράγοντα της μαστίτιδας και η δοκιμή του California mastitis test. Στα δείγματα της πρώτης γαλακτικής περιόδου έγινε παράλληλα και καταμέτρηση των σωματικών κυττάρων στο γάλα με τη βοήθεια ηλεκτρονικού μετρητή σωματιδίων με DNA (Fosssomatic), ενώ στα δείγματα της πρώτης και δεύτερης γαλακτικής περιόδου μετρήθηκε η δραστηριότητα της LDH στον ορό του γάλακτος. Εκτός από τα παραπάνω, εξετάστηκε ακόμη η θεραπευτική και κυρίως η προληπτική δράση της ενδομαστικής χορήγησης αντιβιοτικού, στο τέλος της εκάστοτε γαλακτικής περιόδου. Από τα αποτελέσματα της μικροβιακής έρευνας προέκυψε ότι ο κυριότερος μικροβιακός παράγοντας πρόκλησης κλινικής και υποκλινικής μαστίτιδας στην έρευνά μας ήταν διάφορα στελέχη του γένους Staphylococcus. Η έρευνα πάνω στην ύπαρξη μικρότερης ή μεγαλύτερης προδιάθεσης των τριών επιμέρους κατηγοριών του υγιούς ημιμορίου: α) μη κλινική ενδομαστική λοίμωξη, β) στείρο υγιές ημιμόριο, γ) μη στείρο υγιές ημιμόριο, έδειξε ότι το στείρο υγιές ημιμόριο παρουσιάζει τη μικρότερη προδιάθεση πρόκλησης μαστίτιδας. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι η παρουσία ακόμη και πολύ μικρού αριθμού μικροβιακών παραγόντων στο ημιμόριο προδιαθέτει την εμφάνιση μαστίτιδας στο μέλλον. Ο βαθμός συσχέτισης ανάμεσα στη δοκιμή του California mastitis test και την καταμέτρηση του αριθμού των σωματικών κυττάρων με το Fossomatic ήταν υψηλός. Έτσι, η δοκιμή του California mastitis test, που εφαρμόζεται ευρέως, λόγω του ότι είναι γρήγορη απλή και οικονομική, αποτελεί έναν αξιόπιστο δείκτη διάγνωσης της μαστίτιδας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνάς μας, βρέθηκε ότι το γάλα που προερχόταν από υγιή ημιμόρια περιείχε λιγότερα από 0,5Χ106 κύτταρα/ml. Το γάλα που προερχόταν από ημιμόριο με υποκλινική μαστίτιδα περιείχε πάνω από 0,5Χ106 κύτταρα/ml καθώς και πάνω από 1000 βακτήρια/ml. Εκτός από τις παραπάνω μετρήσεις, η υγιεινή κατάσταση του μαστού καθοριζόταν επιπλέον και από την τιμή της δραστηριότητας της LDH στον ορό του γάλακτος. Από τις μετρήσεις μας βρέθηκε ότι η τιμή της LDH στο φυσιολογικό γάλα ήταν μικρότερη από 150 mU/ml. Στις περιπτώσεις εκείνες που η τιμή της LDH στον ορό του γάλακτος ήταν μεγαλύτερη του 150 mU/ml σήμαινε ότι το γάλα προερχόταν από ημιμόριο με υποκλινική μαστίτιδα. Μάλιστα, η αύξηση της δραστηριότητας της LDH προηγείται της αντίστοιχης αύξησης του αριθμού των σωματικών κυττάρων. Συμπερασματικά μπορεί να λεχθεί ότι η τιμή της δραστηριότητας της LDH στον ορό του γάλακτος αποτελεί έναν ασφαλή τρόπο διάγνωσης της υποκλινικής μαστίτιδας και μάλιστα σε πρώιμη φάση. Η ενδομαστική χορήγηση αντιβιοτικού στο τέλος της γαλακτικής περιόδου, όπως έδειξε η έρευνά μας, ασκεί σοβαρή θεραπευτική και προληπτική δράση στην εμφάνιση μαστίτιδας. Πολύ πιθανό η δράση αυτή να οφείλεται στην εξυγίανση των ημιμορίων με «μη κλινική ενδομαστική λοίμωξη» και των «μη στείρων υγιών ημιμορίων» καθώς και στη μακρά δράση του ενδομαστικού αντιβιοτικού, που φθάνει ως την αρχή της επόμενης γαλακτικής περιόδου. Οι μαστίτιδες, όπως προκύπτει από την έρευνά μας, εμφανίζονται συχνότερα κατά τη διάρκεια της γαλακτικής περιόδου παρά στην έναρξη της αρμεκτικής περιόδου. Η καταπόνηση του μαστού από το καθημερινό άρμεγμα φαίνεται ότι αποτελεί ισχυρό προδιαθετικό παράγοντα για την εμφάνιση της μαστίτιδας. Εξάλλου, βρέθηκε ότι μεταξύ πρώτης και δεύτερης γαλακτικής περιόδου δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης μαστίτιδας. Παρατηρήθηκε όμως σημαντική διαφορά μεταξύ τρίτης και δεύτερης γαλακτικής περιόδου. Όσον αφορά στην ένταση της υποκλινικής μαστίτιδας, από την έρευνά μας προέκυψε ότι αυτές που προκλήθηκαν από βακτήρια του γένους Corynebacterium προκάλεσαν μεγαλύτερη δραστηριότητα της LDH από εκείνες που προκλήθηκαν από βακτήρια του γένους Staphylococcus