Συμβολή στη μελέτη της ομοιοστασίας του καλίου κατά την περιεγχειρητική περίοδο στον σκύλο

Abstract

Disorders of potassium homeostasis entail serious consequences on human and animal health. Although many reports refer to the causes of these disorders, as well as their consequences on the body, very few are known to concern the effect of anaesthesia and the administration of electrolyte solutions on the postoperative potassium homeostasis in veterinary medicine. This led us to perform the present experimental work, the main object of which was to study the extrarenal and renal potassium homeostasis after the administration of general anaesthesia in the dog. A total of 28 experiments have been performed on 10 female dogs that have been living in stable environmental and nutritional conditions. In each experiment, following premedication with propionyl promazine, anaesthesia was induced with thiopentone sodium and maintained for two hours with halothane in oxygen. The experiments were allocated in three groups: In group XO (n=8) no fluids were given, while in groups NS (n=10) and LR (n=10) a 0,9% sodium chloride and Lactated Ringer’s solutions were infused, respectively. The infusion rate for both solutions was 10 ml/kg/hr, for the whole duration of anaesthesia. Venous blood samples were collected just after the end of the anaesthesia (time 0) and then 2, 4, 12 and 24 hours later. The haematocrit, as well as the concentration of potassium, sodium, chloride, phosphorous, calcium, glucose, urea, creatinine, globulin and albumin in serum were measured. In addition, blood osmolality and the strong ion difference were calculated. Arterial blood samples for blood gas analyses and evaluation of acid-based balance were collected at the end of the anaesthesia as well as 2 and 4 hours later. The urine produced was collected for 24 hours following the end of the anaesthesia. The urine specific gravity and volume were measured, as well as its concentration in potassium, sodium, chloride and creatinine. Furthermore, the quantities of the above mentioned substances were measured in the urine produced for each time interval between successive sampling times, that is 0, 2, 4, 12 and 24 hours post anaesthesia, as well as for the intervals from time 0 until each sampling time. In addition, potassium and sodium fractional excretional rate were calculated.

Οι διαταραχές της ομοιοστασίας του καλίου έχουν σοβαρές συνέπειες στην υγεία του ανθρώπου και των ζώων. Μολονότι υπάρχουν πολλές αναφορές στα αίτια πρόκλησης των διαταραχών αυτών αλλά και των συνεπειών τους στον οργανισμό, πολύ λίγα είναι γνωστά για την επίδραση της αναισθησίας και της χορήγησης ηλεκτρολυτικών διαλυμάτων στη μετεγχειρητική ομοιοστασία του καλίου στην κτηνιατρική. Για τον σκοπό αυτόν μελετήθηκε η εξωνεφρική και η νεφρική ομοιοστασία του καλίου στον σκύλο, μετά από χορήγηση γενικής αναισθησίας. Διενεργήθηκαν 28 πειραματισμοί σε 10 θηλυκούς σκύλους που βρίσκονταν στο στάδιο του ανοίστρου και διαβιούσαν σε σταθερές συνθήκες περιβάλλοντος και διατροφής. Σε κάθε πειραματισμό στο ζώο χορηγούνταν γενική αναισθησία (προνάρκωση με προπιονυλική προμαζίνη, εγκατάσταση με νατριούχο θειοπεντόνη και διατήρηση με αλοθάνιο) επί 2 ώρες. Οι πειραματισμοί κατανεμήθηκαν σε 3 ομάδες: Στα ζώα της ομάδας ΧΟ (n=8) δεν χορηγήθηκαν υγρά, ενώ σε εκείνα των ομάδων NS (n=10) και LR (n=10) χορηγήθηκε διάλυμα 0,9% χλωριούχου νατρίου και διάλυμα Lactated Ringer’s αντίστοιχα. Ο ρυθμός χορήγησης των δύο διαλυμάτων ήταν 10 ml/kg/hr, καθ’ όλη τη διάρκεια της αναισθησίας. Αμέσως μετά τη διακοπή χορήγησης της αναισθησίας άρχιζε ο κυρίως πειραματισμός. Δείγματα φλεβικού αίματος λαμβάνονταν κατά την έναρξη του κυρίως πειραματισμού και στη συνέχεια 2, 4, 12 και 24 ώρες αργότερα. Μετρούνταν ο αιματοκρίτης και η συγκέντρωση του καλίου, του νατρίου, του χλωρίου, του φωσφόρου, του ασβεστίου, της γλυκόζης, της ουρίας, της κρεατινίνης, των σφαιρινών και των λευκωματινών στο αίμα. Επίσης, υπολογίζονταν η ωσμωτικότητα και η διαφορά ισχυρών ιόντων. Kατά το τέλος της αναισθησίας και, στη συνέχεια, 2 και 4 ώρες αργότερα λαμβάνονταν δείγματα αρτηριακού αίματος για τον έλεγχο των αερίων του αίματος και της οξεοβασικής ισορροπίας. Το παραγόμενο ούρο συλλεγόταν επί 24 ώρες μετά την έναρξη του κυρίως πειραματισμού. Μετρούνταν ο όγκος και το ειδικό βάρος, καθώς και η περιεκτικότητά του σε κάλιο, νάτριο, χλώριο και κρεατινίνη. Επίσης, καθώς μετρούνταν ο τμηματικός (για κάθε διάστημα μεταξύ διαδοχικών δειγματοληψιών, δηλαδή 0, 2, 4, 12 και 24 ώρες μεταναισθητικά), αλλά και ο αθροιστικός (από την αρχή του κυρίως πειραματισμού) όγκος του παραγόμενου ούρου, υπολογίζονταν τόσο οι «τμηματικές» όσο και οι «αθροιστικές» ποσότητες των αποβαλλόμενων ουσιών. Επιπλέον, υπολογιζόταν και η κλασματική αποβολή του καλίου και του νατρίου.