Συμβολή των υπάρχουσων διαγνωστικών μεθόδων στην αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη

Abstract

The early diagnosis of prostatic carcinoma has undergone significant evolution, which is mainly due to the widespread use of prostate specific antigen; rectal digital examination and transrectal ultrasound guided systematic biopsies. Although, prostate cancer remain a major health problem, forming the most common type of cancer and second leading cause of death among men worldwide. The purpose of the present thesis was to evaluate the ability of the clinical and laboratory diagnostic criteria in the early diagnosis of prostate cancer. In order to do so a series of studies were conducted: a) in a retrospective study, the efficacy of digital rectal examination, transrectal ultrasonography and PSA was compared, b) in a prospective study sensitivity and specificity of digital rectal examination, transrectal ultrasonography, PSA and PSA parameters was compared, c) accuracy of a new mechanical imaging system (MI system) in detecting nodules within fabricated rubber prostate phantoms was evaluated and d) in a clinical trial the ability of the MI system was compare with that of DRE, TRUS, and PSA to detect prostate cancer. In the study were included patients with lower tract symptoms who underwent prostate needle biopsy in a period of time from 1998 - 2001. The evaluation of sensitivity and specificity of DRE, PSA and TRUS was not revealed any statistical difference among the methods. Equally, comparing the diagnostic capability of DRE, TRUS, PSA and PSA parameters was not found statistically differences of either method as an independent diagnostic tool. The research prototype was successfully applied to models for prostate diseases. The results encouraged the first clinical application in vivo, which has demonstrated that there were no side effects mentioned. The reproduction of the stiffness map enables the assessment of the changes in mechanical properties of each prostate surface. In all cases, results can be compared and are in agreement with the results of conventional methods. Hence the proposed design is feasible and can lead to a diagnostic tool.

Οι προσπάθειες για πρώιμη διάγνωση του προστατικού καρκίνου έχουν ευωδόσει σημαντικά με την ευρεία εφαρμογή της δακτυλικής εξέτασης, του ειδικού προστατικού αντιγόνου και της δια του ορθού καθοδηγούμενες συστηματικές βιοψίες του αδένα με τη βοήθεια των υπερήχων. Παρόλα αυτά, ο καρκίνος του προστάτη παραμένει ένα μεγάλο παγκόσμιο πρόβλημα, αποτελώντας τη συχνότερη νεοπλασία και τη δεύτερη σε συχνότητα αιτία θανάτου στον άνδρα. Ο σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η αξιολόγηση των υπαρχουσών ειδικών κλινικοεργαστηριακών παραμέτρων στην πρώιμη διάγνωση της νόσου. Για να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός, πραγματοποιήθηκε μια σειρά μελετών με τους εξής στόχους, α) την αξιολόγηση της διαγνωστικής αξίας της δακτυλική εξέτασης, του ειδικού προστατικού αντιγόνου και της διορθικής υπερηχοτομογραφίας β) τη σύγκριση της διαγνωστικής αξίας όλων των εφαρμοζόμενων κλινικοεργαστηριακών διαγνωστικών μεθόδων και την ανεύρεση της αποτελεσματικότερης, γ) την αξιολόγηση ενός μηχανικού πρωτότυπου πραγματοποιώντας δοκιμαστικές μετρήσεις σε προπλάσματα προστάτη με σύγχρονη διεξαγωγή μετρήσεων στα ίδια προπλάσματα με συμβατικές μεθόδους (δακτυλική εξέταση), ώστε να γίνει επιβεβαίωση της ορθής λειτουργίας της μετρητικής διάταξης και δ) στα πλαίσια κλινικής μελέτης, η αξιολόγηση της διαγνωστικής ικανότητας του πρωτοτύπου και η σύγκρισή του με τις συμβατικές μεθόδους (PSA, δακτυλική εξέταση, διορθική υπερηχοτομογραφία). Το υλικό της μελέτης περιέλαβε ασθενείς με συμπτώματα από το κατώτερο ουροποιητικό που υποβλήθηκαν σε βιοψία προστάτη το χρονικό διάστημα 1998 - 2001. Συγκρίνοντας την ευαισθησία και ειδικότητα των βασικών διαγνωστικών εξετάσεων, δεν βρέθηκε να υπάρχουν στατιστικώς σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Επίσης, κατά την αξιολόγηση όλων των ειδικών κλινικοεργαστηριακών εξετάσεων, καμία μέθοδος δεν υπερείχε των άλλων σαν προγνωστικός παράγοντας της διάγνωσης του καρκίνου. Τέλος, η εφαρμογή του μηχανικού πρωτοτύπου απεικόνισης πρώτα σε προπλάσματα προστάτη και κατόπιν σε κλινική δοκιμή σε ασθενείς, απέδειξε την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα και ασφάλεια για την περαιτέρω ευρεία χρήση του.