Μελέτη της ελάχιστης υπολειμματικής νόσου στην οξεία β-λεμφοβλαστική λευχαιμία ενηλίκων και παιδιών με μοριακές τεχνικές

Abstract

Immunoglobulin heavy chain gene (IgH gene) rearrangements are found in the majority of patients with B-lineage acute lympoblastic leukemia (ALL). 219 bone marrow samples from 55 patients (32 adults and 23 children) were analyzed by PCR at specific time-points after diagnosis (i.e. 1, 2-3, 4-6, and 7-12 months) using FRI and JH primers (fingerprinting with a sensitivity ≥1: 5x10³. CDR3-derived allele specific oligoprimers (ASO to achieve a sensitivity between 1: ΙΟ⁴ and 1: ΙΟ⁵) were applied to 12 children and 17 adults, while size of CDR3 region, oligoclonality and background problems prevented their application to the remaining patients. All patients were followed clinically for >24 months. 29 adults and 17 children presented as de novo ALL, while the remaining 9 patients were first analyzed in first or subsequent relapse. Patients destined to relapse showed a higher proportion of positive tests (>50%) than in the remission group irrespective of age and particularly after 1 month. Among patients staying in remission, a decrease in MRD positive tests occurred during the first 12 months in both age groups. However, the proportion of positive tests dropped below 20% at a later stage in adults (7-12 months) than in children (2-3 months). Among children, only patients destined to relapse were MRD positive beyond 1 month, with the exception of only 1 patient, still positive at 2-3 months. The difference in MRD in ALL occurs more rapidly in children compared to adults particularly within the first six months. In adults a negative test is a better indicator of continuing remission than a positive test is for relapse, while the opposite is true in children. Children and adults, first studied in first or grater relapse, showed higher proportion of positive tests during re-induction compared to de novo patients.

Στην πλειονότητα των ασθενών με Β-Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία διαπιστώνεται κλωνική αναδιάταξη των γόνων της βαρείας αλΰσου των ανοσοσφαιρινών. Μελετήθηκαν 219 δείγματα μυελού από 55 ασθενείς (32 ενήλικες και 23 παιδιά) σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα μετά τη διάγνωση της νόσου (1, 2-3, 4-6 και 7-12 μήνες). Η μελέτη έγινε με PCR χρησιμοποιώντας εκκινητές FRI και JH (ευαισθησία μεθόδου ≥1: 5x10³) η ειδικό εκκινητή, σχεδιασμένο με βάση την αλληλουχία της CDR3 περιοχής της κλωνικής αναδιάταξης γονιδίων που αποκαλύφθηκε κατά τη μελέτη του υλικού διάγνωσης (ASO: ευαισθησία μεταξύ 1: ΙΟ⁴- ΙΟ⁵). Ολοι οι ασθενείς ήταν σε κλινική παρακολούθηση για 2 χρόνια τουλάχιστον. Εικοσιεννέα ενήλικες και 17 παιδιά εισήλθαν στη μελέτη με πρωτοδιαγνωσμένη Β-ΟΛΛ, ενώ οι υπόλοιποι σε υποτροπή. Ασθενείς που επρόκειτο να υποτροπιάσουν παρουσίασαν υψηλότερο ποσοστό θετικών δοκιμασιών (>50%) σε σύγκριση με εκείνους που παρέμειναν σε ύφεση, ανεξαρτήτως ηλικίας και ιδιαίτερα μετά τον πρώτο μήνα από την έναρξη της θεραπείας. Και στις δυο ηλικιακές ομάδες παρατηρήθηκε προοδευτική ελάττωση του αριθμού των ασθενών με θετικές δοκιμασίες κατά τους 12 πρώτους μήνες. Ωστόσο, στους ενήλικες το ποσοστό των ασθενών με θετική ΕΥΝ παρουσίασε μείωση κάτω του 20% μετά τους 6 μήνες από την έναρξη της θεραπείας, ενώ στα παιδιά νωρίτερα (μετά τους 3 μήνες). Μεταξύ των παιδιών, μόνον ασθενείς που επρόκειτο να υποτροπιάσουν ήταν ΕΥΝ θετικοί μετά τον πρώτο μήνα, με εξαίρεση ενός ασθενούς που παρέμεινε σε ύφεση αν και ήταν θετικός πέραν των 3 μηνών. Στους ενήλικες μία αρνητική δοκιμασία αποτελεί καλύτερο δείκτη συνεχιζόμενης ύφεσης παρά μία θετική δοκιμασία για επερχόμενη υποτροπή. Το αντίθετο συμβαίνει στα παιδιά. Παιδιά και ενήλικες που μελετήθηκαν για πρώτη φορά σε υποτροπή έδειξαν υψηλότερο ποσοστό θετικών δοκιμασιών κατά τους πρώτους 6 μήνες σε σχέση με τους ασθενείς με πρωτοδιαγνωσμένη νόσο.