The model of regulation and supervision for digital operational resilience of credit institutions

Abstract

The aim of this thesis is to describe the model of regulation and supervision of credit institutions in the light of the EU Digital Operational Resilience Act, namely Regulation (EU) 2022/2554 and the related and subsequent delegated technical texts of the European Supervisory Authorities. The thesis focuses on the concept of digital resilience which is an important diversification from the traditional concept of resilience to practice and seeks it's source from the sciences, social movements and humanities. Subsequently, the thesis examines the provisions of the Regulation in combination with other relevant legislation (NIS2, GDPR) and technical texts and lists the main doctrinal and factual issues. Thus, the entire set of regulations is presented in a critical manner, but also the new supervisory scheme of Supervision with special references to the Lead Overseer as regards Information and Communication Technology (ICT) third-service providers. Finally, in the course of each examined issue, there is a display of the positive aspects of the issues, and of those that, in the author's opinion, may create doctrinal and practical inconsistencies. All of the above are highlighted and solutions is attempted to provided, always within the framework of the principle of proportionality under EU law, the principle of competence and the logic of the rules governing the Single Banking Supervision

Αντικείμενο της διατριβής είναι η αποτύπωση του μοντέλου ρύθμισης και εποπτείας των πιστωτικών ιδρυμάτων με αφορμή την Πράξη για την Ψηφιακή Επιχειρησιακή Ανθεκτικότητα της ΕΕ, ήτοι του Κανονισμού (ΕΕ) 2022/2554 και τα συναφή και επόμενα κατ' εξουσιοδότηση τεχνικά κείμενα των Ευρωπαϊκών Εποπτικών Αρχών. Η διατριβή εστιάζει στην έννοια της ψηφιακής ανθεκτικότητας που αποτελεί μια σημαντική διαφοροποίηση από την έννοια της ανθεκτικότητας έως την πράξη και αναζητεί την πηγή της από θετικές επιστήμες, κοινωνικά κινήματα και ανθρωπιστικές επιστήμες. Εν συνεχεία στην διατριβή εξετάζονται οι διατάξεις του Κανονισμού σε συνδυασμό με λοιπές συναφείς νομοθεσίες (NIS2, GDPR) αλλά και με τα τεχνικά κείμενα και καταγράφονται οι βασικές δογματικές και πραγματικές προβληματικές. Παρουσιάζεται λοιπόν το σύνολο των ρυθμίσεων, με κριτικό τρόπο αλλά και το νέο εποπτικό σχήμα της Κοινής Εποπτείας με ιδιαίτερες αναφορές στον Κύριο Εποπτικό Φορέα ως προς του παρόχους υπηρεσιών Τεχνολογιών Πληροφοριών και Επικοινωνιών (ΤΠΕ). Τέλος κατά την πορεία του κάθε ζητήματος υφίσταται ανάδειξης των θετικών πτυχών, των κατά τον συγγραφέα ζητημάτων που πιθανά να δημιουργούν δογματικές και πρακτικές ασυνέπειες και επιχειρείται η παράθεση λύσεων, πάντα στο πλαίσιο της αρχής της αναλογικότητας κατά το Δίκαιο της ΕΕ, την αρχή της δοτής αρμοδιότητας αλλά και της λογικής των κανόνων του διέπουν την Ενιαία Τραπεζική Εποπτεία.