The relationship between rationality and reasoning in rational choice and behavioural economics

Abstract

In normative economics and behavioural social sciences, rationality is described as a set of rationality axioms on preferences. A common explanatory strategy is to attribute deviations from standard decision theory axioms to 'reasoning errors' using the dual-system model. The main idea is that reasoning errors are often sourced in the fast and automatic System 1 and that the logical System 2 has the capacity to correct these errors. Very little effort has been made to explain what this logical reasoning is, what are its 'limitations', and how it leads to preferences that satisfy these axioms. My thesis explores the relevance of John Broome's (2013) philosophical argument for normative and behavioural economics that the notion of 'reasoning' is separate from that of 'rationality'. I propose a simple 'Broomean' model of reasoning as a conscious, explicit, and rule-guided mental process - what cognitive scientists and behavioural economists call System 2 - and investigate the extent to which rational preferences can or cannot be reached by this type of reasoning. Chapters 1 and 2 develop the formal framework that allows us to capture and disentangle the notions of reasoning and rationality. Chapter 2 concludes that reasoning is successful in achieving some but not all requirements of the theory. One implication of this is that automatic processes jump in where reasoning fails to lead to rational preferences. Chapter 3 uses this framework to discuss general problems and famous paradoxes to expected utility theory in decision theory and behavioural economics.

Στην κανονιστική οικονομική και στις συμπεριφορικές κοινωνικές επιστήμες, η ορθολογικότητα περιγράφεται ως ένα σύνολο αξιωμάτων ορθολογικότητας στις προτιμήσεις. Μια κοινή επεξηγηματική στρατηγική είναι η απόδοση αποκλίσεων από τα τυπικά αξιώματα της θεωρίας αποφάσεων σε «σφάλματα συλλογιστικής» χρησιμοποιώντας το μοντέλο διπλού συστήματος. Η βασική ιδέα είναι ότι τα σφάλματα συλλογιστικής συχνά προέρχονται από το γρήγορο και αυτόματο Σύστημα 1, ενώ το λογικό Σύστημα 2 έχει τη δυνατότητα να διορθώσει αυτά τα σφάλματα. Ωστόσο, έχει γίνει ελάχιστη προσπάθεια να εξηγηθεί τι ακριβώς είναι αυτή η λογική συλλογιστική, ποιοι είναι οι περιορισμοί της και πώς οδηγεί σε προτιμήσεις που ικανοποιούν αυτά τα αξιώματα. Η διατριβή μου εξετάζει τη σημασία του φιλοσοφικού επιχειρήματος του John Broome (2013) για την κανονιστική και τη συμπεριφορική οικονομική, σύμφωνα με το οποίο η έννοια της «συλλογιστικής» είναι ξεχωριστή από αυτή της «ορθολογικότητας». Προτείνω ένα απλό "Broomean" μοντέλο συλλογιστικής ως μια συνειδητή, σαφή και καθοδηγούμενη από κανόνες νοητική διαδικασία—αυτό που οι γνωσιακοί επιστήμονες και οι συμπεριφορικοί οικονομολόγοι αποκαλούν Σύστημα 2—και διερευνώ σε ποιο βαθμό μπορούν ή δεν μπορούν να επιτευχθούν ορθολογικές προτιμήσεις μέσω αυτού του τύπου συλλογιστικής. Τα Κεφάλαια 1 και 2 αναπτύσσουν το τυπικό πλαίσιο που μας επιτρέπει να αποσαφηνίσουμε και να διαχωρίσουμε τις έννοιες της συλλογιστικής και της ορθολογικότητας. Το Κεφάλαιο 2 καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η συλλογιστική είναι επιτυχής στην επίτευξη ορισμένων, αλλά όχι όλων, των απαιτήσεων της θεωρίας. Μία από τις συνέπειες αυτού είναι ότι οι αυτόματες διαδικασίες παρεμβαίνουν εκεί όπου η συλλογιστική αποτυγχάνει να οδηγήσει σε ορθολογικές προτιμήσεις. Το Κεφάλαιο 3 χρησιμοποιεί αυτό το πλαίσιο για να συζητήσει γενικά προβλήματα και διάσημα παράδοξα στη θεωρία αναμενόμενης χρησιμότητας στη θεωρία αποφάσεων και τη συμπεριφορική οικονομική.