Centering on life: Aristotle's on youth and old age, on life and death, on respiration, chapters 1-6: translation, commentary and interpretive essays

Abstract

This dissertation aims at contributing to the study of Aristotle’s psycho-physiology, specifically the newly emerged field of research called ‘the embodied mind’. The main research subject of the dissertation is Aristotle’s views on affections common to soul and body, and how these are put forth mainly in the last part of the collection entitled Parva Naturalia, his work On Youth and Old Age, on Life and Death, on Respiration. The structure of the dissertation, which is for the most part in the form of a commentary, is as follows: short introduction, the Greek text (chapters 1-6 of the work) on the left-hand page along with an English translation on the facing page, commentary of chapters 1-6, two interpretive essays, appendix and bibliography. The English translation remains faithful to the Greek original and follows it closely. The commentary explains in detail – from both a philological and a philosophical perspective – Aristotle’s text, while the interpretive essays and the appendix analyse broader themes and problematic concepts which call for extensive or complex argumentation. The first interpretive essay discusses epistemological issues. Its novelty consists in being the first to tackle these issues in connection with the work under consideration, and focusing on the systematic interpretation of the concepts ‘appearances’ (phainomena), ‘perception’ (aisthesis), ‘reason’ (logos) and ‘theory’ (theoria), which leads to an elaborate analysis of the total of 27 chapters with respect to their content, structure and methodological approach. The role of chapters 1-6, as well as their place at the beginning of the work is redefined, making now clear the main thesis of the treatise: those physiological factors that are responsible for maintaining life, such as the uninterrupted cooling of the body, become truly functional if and only if the soul is positioned in the middle part of the body. The second interpretive essay centers on the argumentative strategy of chapters 1-6 so as to illuminate Aristotle’s main proposal, namely his cardiocentric theory and his view regarding the position of the soul in the embodied living thing. To this end, it analyses a number of persuasion and authorial techniques Aristotle uses to put forth his arguments smoothly and effectively. These techniques are classified in light of the Aristotelian categories of ‘character’ (ethos), ‘emotion’ (pathos) and ‘argument’ (logos) found in his Rhetoric. The appendix deals with selected topics related to Aristotle’s interdisciplinarity in On Youth. The parallel examination of important works of the Hippocratic corpus which had been highly influential for later thinkers, such as On Airs, waters and places, On the nature of the child, and On the nature of human being, leads to useful concluding remarks regarding the reception and incorporation of ideas by means of empirical observations falling into the fields of medicine, botany, zoology and environmental science.

Η διδακτορική διατριβή αποτελεί συμβολή στη μελέτη της αριστοτελικής ψυχο-φυσιολογίας και συγκεκριμένα στο νεοσύστατο πεδίο που στη σύγχρονη έρευνα καλείται «ο ενσώματος νους» (‘the embodied mind’). Αντικείμενο πραγμάτευσης της διατριβής συνιστούν οι θέσεις του Αριστοτέλη για τα κοινά πάθη μεταξύ ψυχής και σώματος, όπως αυτά παρουσιάζονται κυρίως στο τελευταίο κατά σειρά έργο της συλλογής «Μικρά Φυσικά», το Περὶ νεότητος καὶ γήρως, καὶ ζωῆς καὶ θανάτου, καὶ ἀναπνοῆς. Η διατριβή έχει τη μορφή σχολιαστικού υπομνήματος με την εξής δομή: σύντομη εισαγωγή, πρωτότυπο κείμενο (κεφάλαια 1-6 του έργου) με αντικριστή μετάφραση, σχόλια στα κεφάλαια 1-6, δύο ερμηνευτικά δοκίμια, παράρτημα και βιβλιογραφία. Η αγγλική μετάφραση παραμένει πιστή στο αρχαίο ελληνικό κείμενο και το παρακολουθεί στενά. Το σχολιαστικό υπόμνημα εξηγεί με λεπτομέρεια – τόσο από φιλολογική όσο και από φιλοσοφική σκοπιά – το αριστοτελικό κείμενο, ενώ στα δοκίμια και στο παράρτημα αναλύονται ευρύτερες θεματικές και προβληματικές οι οποίες απαιτούν εκτενή ή σύνθετη επιχειρηματολογία. Το πρώτο δοκίμιο συζητά θέματα επιστημολογίας. Η καινοτομία του συνίσταται στην εστίαση, για πρώτη φορά με σημείο αναφοράς το εν λόγω έργο, στη συστηματική ερμηνεία των εννοιών φαινόμενα, αἴσθησις, λόγος και θεωρία, που οδηγεί σε λεπτομερή ανάλυση του περιεχομένου, της δομής και της μεθοδολογικής προσέγγισης του συνόλου των 27 κεφαλαίων του έργου. Ο ρόλος των κεφαλαίων 1-6, καθώς και η θέση τους στην αρχή του έργου, επαναπροσδιορίζονται, καθιστώντας πλέον σαφές το βασικό επιχείρημα της πραγματείας: παράγοντες φυσιολογίας που εξασφαλίζουν το ζῆν, όπως είναι η αδιάλειπτη ψύξη του σώματος, καθίστανται λειτουργικοί μόνο εφόσον η ψυχή εδράζεται στο κέντρο του σώματος. Το δεύτερο ερμηνευτικό δοκίμιο επικεντρώνεται στην επιχειρηματολογία των κεφαλαίων 1-6 για να διαλευκάνει τη βασική θέση προς υποστήριξη, την αριστοτελική καρδιοκεντρική θεωρία και τη θέση της ψυχής στο ενσώματο, ζωντανό ον. Για το σκοπό αυτό αναλύονται τεχνικές πειθούς και συγγραφικές τεχνικές, χάρη στις οποίες ο Αριστοτέλης κατορθώνει να προωθήσει ευκολότερα και αποτελεσματικότερα τα επιχειρήματά του. Οι τεχνικές αυτές ταξινομούνται επί τη βάσει των κατηγοριών ἦθος, πάθος και λόγος της αριστοτελικής Ῥητορικῆς. Το Παράρτημα μελετά επιλεγμένες θεματικές του έργου ως προς τη διεπιστημονική τους προσέγγιση. Η συνεξέταση σημαντικών – ως προς την επίδραση που άσκησαν στην κατοπινή σκέψη – έργων της ιπποκρατικής συλλογής, όπως το Περὶ ἀέρων, ὑδάτων, τόπων, το Περὶ φύσεως παιδίου, και το Περὶ φύσεως ἀνθρώπου, οδηγεί σε χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με την πρόσληψη και ενσωμάτωση ιδεών μέσω εμπειρικών παρατηρήσεων οι οποίες εμπίπτουν στα πεδία της ιατρικής, της βοτανικής, της ζωολογίας και της περιβαλλοντολογίας.