Η εξέλιξη της ορθοπαιδικής από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους

Abstract

This thesis deals with the evolution of Greek orthopaedics as it was integrated into Greek scientific medicine and took its first embryonic steps in the form of modern medicine, at a time that coincides with the establishment of the modern Greek state and in particular with the opening of the School of Medicine immediately after the establishment of the University of Athens, having as its starting point the scientific development of orthopaedic surgery in Europe during the 18th and 19th centuries. Bearing in mind the above, all the ideas regarding orthopaedics as formulated by the Greek doctors of the 19th century, who in the vast majority form the first, second and third generation of Greek Professors of the School of Medicine of the University of Athens, are analyzed in detail. Specifically, it is established that these doctors, starting with Ioannis Olympios and then with great figures in surgery such as Spyridon Magginas, Pavlos Ioannou, Evangelos Kalliontzis and during the 20th century Konstantinos Mermigas, Nikolaos Alivizatos, Gerasimos Fokas, Marinos Geroulanos and from the 1930s Petros Kokkalis and Zannis Kairis laid the foundations for the formation of orthopaedics that would be taught and practiced in Greece. As medicine developed internationally, there was a gradual development of orthopaedic surgery, going beyond simple operations and reaching the point where complex operations are now performed in Greece, especially on the spine. In this context we will distinguish the scientific work of Ioannis Chrysospathis who will be dedicated almost exclusively to orthopaedics so that he will eventually be elected the first Greek Professor of Orthopaedics in Greece, as Gerasimos Fokas almost thirty years earlier had been elected Professor of Orthopaedics for children at the University of Lille. Of great importance in the work of Ioannis Chrysospathis will be the interest and promotion of orthopaedics, especially in the restoration of dystrophies and deformities, regardless of their cause, demonstrating the depth of his medical thinking, making this surgeon a pioneer in the practice of the field of orthopaedics in Greece. Besides, the progress of Greek orthopaedics, especially since the 1930s, will have a significant development so that since then Greek doctors have been studying more complex problems such as the infectious causes of orthopaedic diseases and especially the introduction of the immunological background to the study of arthropathies. After the Second World War, Greek orthopaedics will chart its course parallel to that which takes shape in the international research centers. Greek orthopaedists will now be counted among the pioneers of spine surgery, deformity correction, limb surgery and fusion of amputated limbs.

Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται την εξέλιξη της ελληνικής ορθοπαιδικής όπως αυτή ενσωματώθηκε στην ελληνική επιστημονική ιατρική και έλαβε τα πρώτα της εμβρυϊκά βήματα με τη μορφή της σύγχρονης ιατρικής, σε χρόνο που συμπίπτει χρονικά με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και ιδιαιτέρως με την έναρξη λειτουργίας της Ιατρικής Σχολής αμέσως μετά την καθίδρυση του Πανεπιστημίου Αθηνών έχοντας ως αφετηρία της την επιστημονική εξέλιξη της ορθοπαιδικής χειρουργικής στην Ευρώπη κατά τον 18ο και 19ο αιώνα. Έχοντας υπόψιν τα ανωτέρω εξετάζονται αναλυτικά όλες οι ιδέες σχετικά με την ορθοπαιδική όπως διατυπώθηκαν από τους Έλληνες ιατρούς του 19ου αιώνα, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειονότητα αποτελούν την πρώτη, δεύτερη και τρίτη γενιά Ελλήνων Καθηγητών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκεκριμένα, διαπιστώνεται ότι αυτοί οι ιατροί ξεκινώντας από τον Ιωάννη Ολύμπιο και στη συνέχεια με σπουδαίες προσωπικότητες της χειρουργικής όπως ο Σπυρίδων Μαγγίνας, ο Παύλος Ιωάννου, ο Ευάγγελος Καλλιοντζής και στη διάρκεια του 20ού αιώνα ο Κωνσταντίνος Μέρμηγκας, Γεράσιμος Φωκάς, Νικόλαος Αλιβιζάτος, Μαρίνος Γερουλάνος και από τη δεκαετία 1930 ο Πέτρος Κόκκαλης και ο Ζαννής Καΐρης έθεσαν τις βάσεις για τη διαμόρφωση της ορθοπαιδικής που θα διδάσκονταν και θα ασκούνταν στην Ελλάδα. Καθώς η ιατρική εξελισσόταν διεθνώς η Ελλάδα ακολουθούσε κατά πόδας και γι' αυτό υπήρξε σταδιακή ανάπτυξη της ορθοπαιδικής χειρουργικής ξεπερνώντας τις απλές επεμβάσεις και φθάνοντας στο να εκτελούνται πλέον στην Ελλάδα σύνθετες και ειδικά στη σπονδυλική στήλη. Σε αυτό το πλαίσιο θα διακρίνουμε το επιστημονικό έργο του Ιωάννη Χρυσοσπάθη που θα αφιερωθεί σχεδόν αποκλειστικά στην ορθοπαιδική ώστε τελικά θα εκλεγεί ο πρώτος Έλληνας Καθηγητής Ορθοπαιδικής στην Ελλάδα, καθώς ο Γεράσιμος Φωκάς σχεδόν τριάντα χρόνια νωρίτερα είχε εκλεγεί Υφηγητής Ορθοπαιδικής παίδων στο Πανεπιστήμιο της Λιλ. Μεγάλη σημασία στο έργο του Ιωάννη Χρυσοσπάθη θα έχει το ενδιαφέρον και η προώθηση της ορθοπαιδικής ειδικά στην αποκατάσταση δυστροφιών και παραμορφώσεων, ανεξάρτητα από την αιτία τους, καταδεικνύοντας το βάθος της ιατρικής σκέψης του καθιστώντας αυτόν τον χειρουργό πρωτοπόρο στην άσκηση του πεδίου της ορθοπαιδικής στην Ελλάδα. Εξάλλου, η πρόοδος της ελληνικής ορθοπαιδικής, ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 1930, θα έχει σημαντική εξέλιξη ώστε από τότε οι Έλληνες ιατροί να μελετούν συνθετότερα προβλήματα όπως, τα λοιμώδη αίτια των ορθοπαιδικών νοσημάτων και κυρίως η εισαγωγή του ανοσολογικού υποβάθρου στη μελέτη των αρθροπαθειών. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η ελληνική ορθοπαιδική θα χαράξει την πορεία της παράλληλα με εκείνη που διαμορφώνεται στα διεθνή ερευνητικά κέντρα. Οι Έλληνες ορθοπεδικοί θα συγκαταλέγονται πλέον ανάμεσα στους πρωτοπόρους της χειρουργικής της σπονδυλικής στήλης, της αποκατάστασης των δυσμορφιών, της χειρουργικής της άκρας χείρας και της συγκόλλησης ακρωτηριασμένων άκρων.

Questa tesi tratta dell'evoluzione dell'ortopedia greca man mano che questa venne integrata nella medicina scientifica greca e mosse i suoi primi passi embrionali sotto forma di medicina moderna, in un momento che coincide con la fondazione del moderno stato greco e in particolare con l'apertura di la Facoltà di Medicina subito dopo la fondazione dell'Università di Atene, avendo come punto di partenza lo sviluppo scientifico della chirurgia ortopedica in Europa nel corso dei secoli XVIII e XIX. Tenendo presente quanto sopra, tutte le idee sull’ortopedia formulate dai medici greci del XIX secolo, che nella stragrande maggioranza costituiscono la prima, seconda e terza generazione di professori greci della Facoltà di Medicina dell’Università di Atene, sono analizzato in dettaglio. Nello specifico, è accertato che questi medici, a cominciare da Ioannis Olympios e poi con grandi figure della chirurgia come Spyridon Magginas, Pavlos Ioannou, Evangelos Kalliontzis e nel corso del XX secolo Konstantinos Mermigas, Nikolaos Alivizatos, Gerasimos Fokas, Marinos Geroulanos e dagli anni '30 Petros Kokkalis e Zannis Kairis gettarono le basi per la formazione dell'ortopedia che sarebbe stata insegnata e praticata in Grecia. Con lo sviluppo della medicina a livello internazionale, si è verificato un graduale sviluppo della chirurgia ortopedica, andando oltre le semplici operazioni e arrivando al punto in cui oggi in Grecia vengono eseguite operazioni complesse, soprattutto sulla colonna vertebrale. In questo contesto distingueremo il lavoro scientifico di Ioannis Chrysospathis che si dedicherà quasi esclusivamente all'ortopedia tanto da essere eletto il primo professore greco di ortopedia in Grecia, poiché Gerasimos Fokas quasi trent'anni prima era stato eletto professore di ortopedia per bambini dell'Università di Lille. Di grande importanza nel lavoro di Ioannis Chrysospathis sarà l'interesse e la promozione dell'ortopedia, soprattutto nel trattamento delle distrofie e delle deformità, indipendentemente dalla loro causa, dimostrando la profondità del suo pensiero medico, rendendo questo chirurgo un pioniere nella pratica del campo dell’ortopedia in Grecia. Inoltre, i progressi dell'ortopedia greca, soprattutto a partire dagli anni '30, avranno uno sviluppo significativo, tanto che da allora i medici greci hanno studiato problemi più complessi come le cause infettive delle malattie ortopediche e soprattutto l'introduzione del background immunologico nello studio dell'ortopedia. artropatie. Dopo la seconda guerra mondiale, l'ortopedia greca traccerà il suo corso parallelamente a quello che prende forma nei centri di ricerca internazionali. Gli ortopedici greci saranno ora annoverati tra i pionieri della chirurgia della colonna vertebrale, della correzione delle deformità, della chirurgia degli arti e della fusione degli arti amputati.