Η διαχρονική ηθική προσέγγιση της εφαρμογής του TRIAGE στην πράξη

Abstract

The announcement of 3,000 or 4,000 deaths due to COVID-19 per day, each day, has been undoubtedly shocking even if it only referred to the “isolated” from Europe USA in the beginning! Confronted with the awe of these numbers and the progression of the death rates that started to expand from one country to the other and from one continent to the other, the worldwide medical community was required to provide its healthcare response since the early days of the year 2020. The only response that could stood up against this challenge was the adoption of strict triage protocols for the prioritization of the patients entering each healthcare center as well as for the allocation of the extremely scarce resources. However, how can “triage” be defined; The word “triage” comes to us from its first use since 1717, where it was utilized to define low – quality coffee beans. Baron Dominique Jean Larrey, chief – surgeon of Napoleon, is the first one to use it in battlefields establishing the very first principle of implementing triage: “The Principle of Priority to those who have the Greater Need”. He even leads the way providing appropriate medical care irrespective of the victims’ ranking in the military, social title or nationality. Triage will evolve during the next centuries, will “be sculptured” by the big Wars and will reach our days in order to be used to all Mass Casualty and Multi Casualty Incidents, to Emergency Rooms, to Intensive Care Units, to Pandemics and whenever the needs of victims surpass the available medical and human resources. However, is triage compatible with the Hippocratic Oath commands? Can it hold if it is put against the principles of Kant’s Categorical Imperative? How does triage function with regard to the principles of the Geneva Conventions, how is triage implemented with regard to Disasters as defined in accordance with the “World Medical Association’s” Declaration of 2017 and, finally, how is the implementation of triage affected by the four principles of contemporary Bioethics, as these are established by the philosophers TL Beauchamp & JF Childress? Before we come to our conclusions, we ought to cautiously see the way in which triage is implemented during Disasters in their broader sense, in the Emergency Departments, in the Intensive Care Units, as well as during Pandemics, putting emphasis on the criteria that are implemented for the prioritization of patients. Our last concern is to investigate any criminal liability a physician might have whilst implementing triage, in order to provide full support to the physician who is required to face real medical dilemmas being frequently unprepared by the healthcare system to cope with the tragicality of their nature!

Η αναγγελία 3.000 και 4.000 νεκρών λόγω νόσησης από COVID-19 την ημέρα, κάθε μέρα, υπήρξε αναμφίβολα σοκαριστική, ακόμη και εάν στην αρχή, αφορούσε τις “απομονωμένες” σε σχέση με την Ευρώπη Η.Π.Α.! Μπροστά στο δέος αυτών των αριθμών και των ρυθμών θανάτων που άρχισαν να εξαπλώνονται από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο, η παγκόσμια ιατρική κοινότητα κλήθηκε από τις αρχές του 2020 να δώσει την υγειονομική απάντησή της. Η μόνη απάντηση που μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτήν την πρόκληση ήταν η υιοθέτηση αυστηρών πρωτοκόλλων triage τόσο για την προτεραιοποίηση των εισερχομένων σε κάθε υγειονομικό σύστημα ασθενών όσο και για την κατανομή των ακραία ελλειπόντων πόρων. Τι είναι, όμως, το “triage”; Η λέξη “triage” φθάνει σε εμάς από την πρώτη εμφάνισή της περί το 1717, όπου χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει χαμηλής ποιότητας κόκκους καφέ. Ο Baron Dominique Jean Larrey, αρχιχειρουργός του Ναπολέοντα, είναι ο πρώτος που θα χρησιμοποιήσει triage στο πεδίο της μάχης καθιερώνοντας την πρώτη αρχή του, την “Αρχή της Προτεραιότητας σε Όσους Έχουν τη Μεγαλύτερη Ανάγκη”. Πρωτοπορεί, μάλιστα, καθώς θα αγνοήσει το βαθμό των τραυματιών στο στράτευμα, τον κοινωνικό τίτλο και την εθνικότητά τους. Το triage θα εξελιχθεί κατά τη διάρκεια των επόμενων αιώνων, θα σμιλευθεί μέσα από τους μεγάλους πολέμους για να φθάσει στις ημέρες μας να χρησιμοποιείται σε όλα τα Συμβάντα Μαζικών και Πολλαπλών Απωλειών, στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών, στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, στις Πανδημίες και οπουδήποτε οι ανάγκες ασθενών και τραυματιών υπερβαίνουν τους διαθέσιμους ιατρικούς και ανθρώπινους πόρους. Είναι το triage συμβατό με τις επιταγές του Ιπποκρατικού Όρκου; Μπορεί να αντέξει εάν αντιπαρατεθεί με τις αρχές που επιβάλλει η Καντιανή Κατηγορική Προσταγή; Πώς λειτουργεί το triage σε σχέση με τις αρχές που καθιερώνονται από τη Σύμβαση της Γενεύης, πώς εφαρμόζεται το triage όσον αφορά τις Καταστροφές έτσι όπως ορίζονται κατά τον “World Medical Association” και, τέλος, πώς επηρεάζεται η εφαρμογή του triage από την ισχύ των τεσσάρων αρχών της σύγχρονης Βιοηθικής, όπως αυτές καθιερώθηκαν από τους φιλοσόφους TL Beauchamp & JF Childress; Πριν καταλήξουμε στα συμπεράσματά μας, οφείλουμε να δούμε με προσοχή τον τρόπο που εφαρμόζεται το triage στις Καταστροφές εν τη ευρεία εννοία τους, στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών, στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και στις Πανδημίες δίδοντας έμφαση στα κριτήρια που εφαρμόζονται για τη διαλογή ασθενών. Ενώ το τελευταίο μέλημά μας είναι να διερευνήσουμε τις τυχόν ποινικές ευθύνες του ιατρού που διενεργεί triage, ώστε να παράσχουμε την πλήρη στήριξή μας στον ιατρό που καλείται να αναμετρηθεί με πραγματικά ιατρικά διλήμματα μένοντας συχνά απροετοίμαστος από το υγειονομικό σύστημα για την τραγικότητα της φύσης τους!