Επίδραση της νεφρικής συμπαθητικής απονεύρωσης στο μεταβολισμό της γλυκόζης σε υπερτασικούς ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο

Abstract

Objective: This study investigated the role of renal denervation(RDN) in glucose metabolism in hypertensive patients with metabolic syndrome.Methods:40 patients underwent RDN (and 30 were the control group).Mean age was 56.87±7.12 years and 6.7% were women. Mean value of BMI was 31.23±4.37 kg/height2,waist circumference 108.62±10.82cm,hip 110.47±8.45cm and weight 94.50±14.97kg.Mean systolic blood pressure (SBP)was 165±17.33mmHg,diastolic blood pressure(DBP) 96.47±9.91mmHg and heart rate(HR) 75.22±10.86 beats/min. Ambulatory Blood Pressure Measurements(ABPM) for 24h SBP, DBP and HR were 144.67±12.25mmHg, 96.47±9.91mmHg, 75.22±10.86 beats/min respectively.47.5% were on 2 antihypertensives,40% on 3 and 12.5% on 4.All were receiving ACE/AA II 100%, β blocker 30%, AA 6.7% and 60% diuretics. Mean fasting glucose was 122.35±21.79mg/dl, HbA1c 6.17 ±0.84%, insulin 11.83±4.98μ IU/ml, HOMA-IR index 3.66±2.19 and ISQuicki 0.31±0.01.Μean value for GFR 93.79±21.33 ml/min.1.73m2,ΑC 32.84±78.18mg/g,CHOL, HDL, LDL, TG and VLDL were 196.87±40.53mg/dl, 45.32±10.04mg/dl, 121.37±35.55mg/dl, 168.30±120.46mg/dl and 32.85±23.75mg/dl respectively. Results: RDN contributed to the reduction of office SBP (-11.13±16.30mmHg, p=0.001), DBP (-7.66±8.44, p=0.004) at 3 months and at one year (-19.23/-10.53 ± 14.31 /8.08, p=0.003/0.004 respectively).In the 24-hour recording we had a decrease in 24-hour SBP and DBP at 3 months (-7.40±14.20mmHg,p=0.008 and -3.06±3.71mmHg,p=0.029 respectively) and 12 months (-11.66 ±11.88,p=0.003 and -7.70±6.56,p=0.004 respectively).At 3 and 12 months after RDN the mean fasting glucose value compared to the initial visit was -7.20±12.13mg/dl (p=0.003) and at one year -13.60±20.38mg/dl (p=0.001). Insulin increased at 3 months by 0.87±4.57IU/μL(p=0.302) while at 12 months we had a decrease by -0.70±3.98(p=0.344). The RDN group had an increase in the HOMA-IR resistance index at 3 months by 0.04±1.65(p=0.895) while at 12 there was a decrease of -0.62±1.78(p=0.066). The ISQuicki sensitivity index showed a slight increase at 3 and 12 months by 0.0006±0.02(p=0.855) and 0.006±0.02(p= 0.095) respectively. No statistically significant difference was noted in the glucose and insulin values when performing the OGTT at 3 and 12 months. In control group we had no significant difference in 3 and 12 months. Patients had in all measurements reduction in blood pressure but without statistical significance. Conclusion: RDN did not lead to an improvement in the glycemic profile of the patients. It contributed, as other studies have shown, to the reduction of BP values

Σκοπός: Σε αυτή τη μελέτη διερευνήθηκε η επίδραση της νεφρικής απονεύρωσης (RDN) στο μεταβολισμό της γλυκόζης σε υπερτασικούς ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο σε διάστημα 3 και 12 μηνών. Μέθοδοι: 30 ασθενείς υποβλήθησαν σε RDN(και 10 αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου). Η μέση ηλικία αυτών ήταν τα 56.87±7.12 έτη, 25% γυναίκες.Η μέση τιμή του δείκτη μάζας σώματος ήταν 31.23±4.37 κιλά/ύψος2,της περιμέτρου μέσης 108.62±10.82cm,της περιφέρειας 110.47±8.45cm και του βάρους σώματος 94.50±14.97 κιλά. Η μέση τιμή της ΣΑΠ ήταν 165.15±17.33mmHg,της ΔΑΠ 96.47±9.91mmHg και της ΚΣ 75.22±10.86 σφύξεις/λεπτό. Στην 24ωρη καταγραφή της ΑΠ είχαμε μέσες τιμές 24ωρης ΣΑΠ,ΔΑΠ και ΚΣ 144.67±12.25mmHg,96.47±9.91mmHg και 75.22±10.86 σφύξεις/λεπτό αντίστοιχα.Τo 47.5% ελάμβανε 2 κατηγορίες αντιυπερτασικών,το 40% 3 και το 12.5% 4.Το 100% ήταν υπό ΑΜΕΑ/ΑΥΑ ΙΙ, το 30% υπό β αποκλειστές,60% διουρητικά και 6.7% ανταγωνιστές αλδοστερόνης. Η μέση τιμή γλυκόζης νηστείας ήταν 122.35±21.79mg/dl,της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης 6.17±0.84%,της ινσουλίνης 11.83±4.98μ IU/ml,του δείκτη HOMA-IR 3.66±2.19 και του ISQuicki 0.31±0.01.Από τον εργαστηριακό έλεγχο είχαμε μέση τιμή GFR 93.79±21.33 ml/min.1.73m2, ΑC 32.84±78.18mg/g και CHOL, HDL, LDL, TG και VLDL ήταν 196.87±40.53mg/dl, 45.32±10.04mg/dl, 121.37±35.55mg/dl, 168.30±120.46mg/dl και 32.85±23.75mg/dl αντίστοιχα. Αποτελέσματα: Η RDN συνέβαλε στη μείωση των τιμών της ΣΑΠ ιατρείου(-11.13±16.30mmHg,p=0.001),της ΔΑΠ(-7.66±8.44, p=0.004) στους 3 μήνες και στο ένα έτος (-19.23/-10.53 ± 14.31/8.08, p=0.003/0.004 αντίστοιχα). Στην 24ωρη καταγραφή είχαμε μείωση της 24ωρης ΣΑΠ και ΔΑΠ στους 3 μήνες(-7.40±14.20mmHg,p=0.008 και -3.06±3.71mmHg,p=0.029 αντίστοιχα) και 12 μήνες(-11.66±11.88,p=0.003 και -7.70±6.56, p=0.004 αντίστοιχα). Στους 3 και 12 μήνες μετά τη RDN η μέση τιμή γλυκόζης νηστείας σε σχέση με τη αρχική επίσκεψη ήταν -7.20±12.13mg/dl(p=0.003) και στο έτος -13.60±20.38mg/dl(p=0.001). Η τιμή της ινσουλίνης αυξήθηκε στους 3 μήνες 0.87±4.57IU/μL(p=0.302) ενώ στους 12 είχαμε μείωση κατά -0.70±3.98 (p=0.344). Η ομάδα της RDN είχε αύξηση του δείκτη αντίστασης HOMA-IR στους 3 μήνες κατά 0.04±1.65(p=0.895) ενώ στους 12 σημειώθηκε μείωση -0.62±1.78(p=0.066). O δείκτης ευαισθησίας ISQuicki σημείωσε μικρή αύξηση στους 3 και 12 μήνες κατά 0.0006±0.02(p=0.855) και 0.006±0.02(p=0.095) αντίστοιχα. Δε σημειώθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά στις τιμές γλυκόζης και ινσουλίνης κατά την πραγματοποίηση της OGTT στους 3 και 12 μήνες. Στην ομάδα ελέγχου δεν είχαμε μεταβολή στο μεταβολισμό της γλυκόζης στους 3 και 12 μήνες.Υπήρχε σε όλες τις μετρήσεις μείωση των ΑΠ χωρίς όμως εμφάνιση στατιστικής σημαντικότητας. Συμπέρασμα: Η RDN δεν οδήγησε σε βελτίωση του γλυκαιμικού προφίλ των ασθενών. Συνέβαλε όπως έχουν καταδείξει και άλλες μελέτες στη μείωση των τιμών της ΑΠ.