Examining mortuary treatment in the neolithic caves of southwest Britain: a taphonomic approach

Abstract

This doctoral research employs a multi-scalar taphonomic approach to Neolithic human remains from caves in southwest Britain to reconstruct mortuary practices and examine regional, chronological and demographic variation. Human remains from caves represent a rich resource for understanding Neolithic mortuary practices which are in turn central to understanding wide-ranging aspects of society. This research aims to identify diversity in practices of inhumation, exhumation and excarnation in caves in south-west Britain and explore the impact of cave taphonomy. To successfully understand the processes that affect human remains in caves and examine regional and chronological variation in practices between sites and individuals three main methods are used: 1. Macro- and microscocpic taphonomic analysis of disarticulated material to examine pre- peri- and post-depositional processes and compare practices to Neolithic monumental burials. 2. Osteological analysis of all available human remains from caves in Wales to investigate demographic patterns in mortuary treatment. 3. Provision of new radiocarbon dating to examine chronological variation between sites and individuals and determine if methods are part of widespread practices in the Neolithic The multi-level approach revealed differences in treatment and chronological variation between individuals, regions and sites across south Wales, north Wales and north Somerset. Practices of inhumation, excarnation and exhumation overlapped and human agency was identified in methods of curation and processing between individuals. Adoption and re-use of practices across regions showed a continuum in the use of caves and was characterised by various stages of manipulation and constant re-working of bone similar to Neolithic monumental burials. Use of this multi-scalar approach was unique in a Neolithic context and provided a new understanding of Neolithic mortuary treatment.

Η παρούσα μελέτη στοχεύει στην ανασύσταση των εθίμων ταφής Νεολιθικής περιόδου από σπήλαια της ΝΔ Βρετανίας και στην εξέταση τοπικών, χρονολογικών και δημογραφικών μεταβολών χρησιμοποιώντας μια πολυεπίπεδη ταφονομική προσέγγιση στη μελέτη ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων. Τα ανθρώπινα σκελετικά κατάλοιπα που έχουν ανασκαφεί σε σπήλαια, παρουσιάζουν μια πλούσια πηγή πληροφοριών για την κατανόηση των Νεολιθικών εθίμων ταφής, τα οποία με τη σειρά τους βοηθούν στην κατανόηση μεγαλύτερων θεμάτων της παρελθοντικής κοινωνίας. Αυτή η έρευνα έχει στόχο να αναγνωρίσει διαφορές στις πρακτικές ενταφιασμού, εκταφής και διαμελισμού ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων στις σπηλιές της ΝΔ Βρετανίας και να εξερευνήσει την επίδραση της ταφονομίας στα σπήλαια. Για την επιτυχή κατανόηση των διαδικασιών που επηρεάζουν τα ανθρώπινα σκελετικά κατάλοιπα στις σπηλιές και την εξέταση τοπικών και χρονολογικών διακυμάνσεων στις πρακτικές μεταξύ ταφικών τοποθεσιών και των ατόμων που μελετώνται, χρησιμοποιούνται τρεις βασικές μέθοδοι: 1. Μακρο- και μικροσκοπική ταφονομική ανάλυση απαρθρωμένων σκελετικών καταλοίπων για να εξεταστούν οι διαδικασίες εναπόθεσης πριν, κοντά και μετά το θάνατο και να συγκριθούν οι ταφικές πρακτικές με άλλες μνημειακές Νεολιθικές ταφές. 2. Οστεολογική ανάλυση των διαθέσιμων ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων στην Ουαλία για να μελετηθούν δημογραφικά μοτίβα στις ταφικές πρακτικές. 3. Παροχή νέων ραδιοχρονολογιών για να εξεταστούν χρονολογικές διακυμάνσεις μεταξύ των ταφικών τοποθεσιών και των ατόμων που μελετώνται με σκοπό να εξακριβωθεί αν οι μέθοδοι ταφής αποτελούν τμήμα εκτεταμένων πρακτικών στη Νεολιθική περίοδο.Τα αποτελέσματα της πολυεπίπεδης έρευνας αποκάλυψαν διαφορές στις πρακτικές διαχείρισης των νεκρών και χρονολογικές διακυμάνσεις μεταξύ των ατόμων, των περιοχών και των ταφικών τοποθεσιών στην Νότια και Βόρεια Ουαλία και το Νότιο Σόμερσετ (ΝΔ Αγγλία). Οι πρακτικές του ενταφιασμού, εκταφής και διαμελισμού ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων αλληλοεπικαλύπτονταν και η δραστικότητα των ατόμων (agency) αναγνωρίστηκε στις μεθόδους διαχείρισης και κατεργασίας των σκελετικών καταλοίπων. Πολλές ταφικές πρακτικές υιοθετήθηκαν και επαναχρησιμοποιήθηκαν μεταξύ των διαφορετικών ταφών στα σπήλαια, γεγονός που ερμηνεύτηκε ως συνέχεια στη χρήση των σπηλαίων για ταφές και χαρακτηρίστηκε από διαφορετικά στάδια διαχείρισης και συνεχούς κατεργασίας των οστών, παρόμοια με την κατεργασία οστών που εντοπίστηκε σε Νεολιθικές μνημειακές ταφές. Η χρήση αυτής της πολυπεπίπεδης μεθοδολογίας ήταν πρωτοφανής σε Νεολιθικό πλαίσιο και παρείχε μια νέα κατανόηση των Νεολιθικών ταφικών πρακτικών.