Η αθέτηση των συμβατικών υποχρεώσεων του εργαζομένου: έννοια - είδη - συνέπειες

Abstract

The present thesis, divided into three parts, investigates the matter of the breach of the employee’s contractual obligations. Taking into consideration that the fulfillment of the totality of said obligations leads to the proper fulfillment of same, whereas any other divergence constitutes a breach of employment agreement, in the first part the employee’s contractual obligations are described in a detailed way, in the second part the breach of said obligations on behalf of the employee is examined and in the third part the rights of the employer are described in any case of breach. More specifically, in the first part, the contractual obligations of the employee are divided into the main obligation and the secondary obligations, whereas the similar tasks, the additional tasks and the possibility of parallel employment are also examined. The employee’s main obligation is normally considered the in person provision of work, which includes the type of work (exact object of main obligation), the extent of the task (quality and quantity of the work due) and the place of work. As a secondary obligation is considered the one which has an ancillary nature compared to the main obligation of the provision of work and depending on specific legal interest of the employer, it classified into two categories, namely the services provision obligations which relate to employer’s interest and the protection obligations which relate to employer’s integrity interest. In the second part the three types of breach on behalf of the employee are described, which are the non – fulfillment, the non - timely fulfillment and the defective fulfillment. As a rule, only the non-fulfillment and the defective fulfillment take place due to nature of employment agreement (fully timely fulfillment agreement), whereas a non - timely fulfillment occurs by way of exception (relatively timely fulfillment agreement). The denial and the justified denial of fulfilment are also highlighted both in relation to the main and to the secondary obligations as well. Further to the examination of the possibility to force the employee to provide the main and the secondary obligations, in the third part the employer’s full entitlements are also highlighted separately depending on the type of breach and the occurrence or not of employee’s liability. Among employer’s rights are the entitlement to notify, to induce, to require complete fulfillment, to proceed with a salary reduction, to seek a monetary compensation or alternatively the full recovery of damage as a way of compensation due to the damages sustained, a compensation due to total non-fulfillment, the activation of a penalty clause, the imposition of a disciplinary sanction, the dismissal and the claim of compensation due to Article 673 of Greek Civil Code. It is clarified that the legal assessment of the breach, the indication of the substantial and insubstantial nature of the breach and the occurrence or not of the employee’s liability are crucial for the creation of the employer’s rights. Significant matters are also the treatment of the employer’s main contractual obligation (the payment of salary) and the employee’s liability causing damages to the employer’s interest during the provision of services based on the recent modification of article 652 of Greek Civil Code.

Η παρούσα διατριβή, διαρθρωμένη σε τρία μέρη, διερευνά την προβληματική της αθέτησης των συμβατικών υποχρεώσεων του εργαζομένου. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η εκπλήρωση του συνόλου των ως άνω υποχρεώσεων προκαλεί την προσήκουσα εκπλήρωση, ενώ οποιαδήποτε απόκλιση συνεπάγεται την αθέτηση, καταγράφονται με αναλυτικό τρόπο στο πρώτο μέρος οι συμβατικές υποχρεώσεις του εργαζομένου, στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η αθέτηση αυτών από την πλευρά του εργαζομένου και στο τρίτο μέρος αναδεικνύονται τα δικαιώματα του εργοδότη σε κάθε μορφή αθέτησης. Ειδικότερα, στο πρώτο μέρος διακρίνονται οι συμβατικές υποχρεώσεις του εργαζομένου σε κύρια υποχρέωση και σε παρεπόμενες υποχρεώσεις, ενώ διερευνώνται, επίσης, οι παρεμφερείς εργασίες, οι πρόσθετες εργασίες και η δυνατότητα της παράλληλης απασχόλησης. Ως κύρια υποχρέωση νοείται η, κατά κανόνα, αυτοπρόσωπη παροχή συμφωνημένης εργασίας, η οποία συνίσταται στο είδος (ακριβές αντικείμενο της κύριας παροχής), στην έκταση (την ποσότητα και την ποιότητα της οφειλόμενης εργασίας) και στον τόπο παρεχόμενης εργασίας του εργαζομένου. Ως παρεπόμενη υποχρέωση θεωρείται εκείνη η υποχρέωση που εμφανίζει παρακολουθηματικό χαρακτήρα σε σχέση με την κύρια υποχρέωση παροχής εργασίας και υπάγεται, ανάλογα με το ειδικό έννομο συμφέρον του εργοδότη που ικανοποιεί, σε δύο κατηγορίες, δηλαδή στις υποχρεώσεις παροχής που σχετίζονται με το συμφέρον παροχής του εργοδότη και στις υποχρεώσεις προστασίας που αφορούν στο συμφέρον ακεραιότητας του εργοδότη. Στο δεύτερο μέρος αποτυπώνονται τα τρία είδη αθέτησης από τη μεριά του εργαζομένου, τα οποία είναι η μη εκπλήρωση, η μη έγκαιρη εκπλήρωση και η πλημμελής εκπλήρωση. Κατά κανόνα συναντάται μόνο η μη εκπλήρωση και η πλημμελής εκπλήρωση λόγω της νομικής φύσης της σύμβασης εργασίας (σύμβαση απόλυτα ακριβόχρονης εκπλήρωσης), ενώ κατ’ εξαίρεση εντοπίζεται και η μη έγκαιρη εκπλήρωση (σύμβαση σχετικά ακριβόχρονης εκπλήρωσης). Αναδεικνύονται, ακόμη, η άρνηση και η δικαιολογημένη άρνηση εκπλήρωσης τόσο κύριας όσο και παρεπόμενης υποχρέωσης. Εκτός της διερεύνησης δυνατότητας εξαναγκασμού του εργαζομένου στην εκπλήρωση κύριας και παρεπόμενων υποχρεώσεων, καταγράφεται, στο τρίτο μέρος, το σύνολο των δικαιωμάτων του εργοδότη με διακριτό τρόπο, ανάλογα, δηλαδή, και με το είδος αθέτησης και με την ύπαρξη ή μη υπαιτιότητας από τον εργαζόμενο. Ανάμεσα στα δικαιώματα βρίσκονται η προειδοποίηση, η παραίνεση, η αυτούσια εκπλήρωση, η μείωση καταβαλλόμενου μισθού, η καταβολή χρηματικής αποζημίωσης ή εναλλακτικά η αυτούσια αποκατάσταση, ως τρόπος αποζημίωσης, για προκληθείσα ζημία, η αποζημίωση για ολική μη εκπλήρωση, η κατάπτωση ποινικής ρήτρας, η επιβολή πειθαρχικής ποινής, η καταγγελία σύμβασης εργασίας και η αποζημίωση του άρθρου 673 ΑΚ. Καθίσταται σαφές ότι η νομική αξιολόγηση της αθέτησης, ο εντοπισμός, κατά περίπτωση, του ουσιώδους ή επουσιώδους της απόκλισης συμβατικής δέσμευσης και η ύπαρξη υπαιτιότητας ή μη από τη μεριά του εργαζομένου είναι κρίσιμες παράμετροι για τη γένεση των νομικών δυνατοτήτων του εργοδότη. Κρίσιμα ζητήματα θεωρούνται η τύχη της παροχής του εργοδότη (καταβαλλόμενος μισθός) και η ευθύνη του εργαζομένου για προκληθείσα ζημία του εργοδότη κατά την εκτέλεση της εργασίας βάσει της σχετικά πρόσφατης τροποποίησης του άρθρου 652 ΑΚ.

Die vorliegende in drei Teile gegliederte Arbeit untersucht die Frage der Verletzung vertraglicher Pflichten des Arbeitnehmers. Unter Berücksichtigung der Tatsache, dass die Erfüllung der Gesamtheit dieser Pflichten zu deren ordnungsgemäßer Erfüllung führt, während jede andere Abweichung einen Verstoß gegen den Arbeitsvertrag darstellt, werden im ersten Teil die vertraglichen Pflichten des Arbeitnehmers detailliert beschrieben, im zweiten Teil wird der Verstoß des Arbeitnehmers gegen diese Pflichten untersucht und im dritten Teil werden die Rechte des Arbeitgebers im Falle eines Verstoßes beschrieben. Konkret werden im ersten Teil die vertraglichen Pflichten des Arbeitnehmers in die Hauptpflicht und die Nebenpflichten unterteilt, wobei auch die gleichartigen Aufgaben, die Nebenaufgaben und die Möglichkeit einer Parallelbeschäftigung untersucht werden. Als Hauptpflicht des Arbeitnehmers gilt in der Regel die persönliche Erbringung der Arbeitsleistung, die die Art der Arbeit (genauer Gegenstand der Hauptpflicht), den Umfang der Aufgabe (Qualität und Quantität der geschuldeten Arbeit) und den Arbeitsort umfasst. Da es sich bei der Nebenpflicht um eine Nebenpflicht handelt, die im Vergleich zur Hauptpflicht der Arbeitserbringung akzessorischen Charakter hat und vom konkreten rechtlichen Interesse des Arbeitgebers abhängt, werden diese in zwei Kategorien eingeteilt, nämlich die Pflichten zur Erbringung von Dienstleistungen, die sich auf das Interesse des Arbeitgebers beziehen, die Schutzpflichten, die sich auf das Integritätsinteresse des Arbeitgebers beziehen. Im zweiten Teil werden die drei Arten von Verstößen des Arbeitnehmers beschrieben, nämlich die Nichterfüllung, die nicht rechtzeitige Erfüllung und die mangelhafte Erfüllung. In der Regel liegen nur die Nichterfüllung und die mangelhafte Erfüllung in der Natur des Arbeitsvertrages (Vereinbarung zur voll fristgerechten Erfüllung), während eine nicht rechtzeitige Erfüllung ausnahmsweise vorliegt (Vereinbarung zur verhältnismäßig fristgerechten Erfüllung). Auch die Verweigerung und die berechtigte Verweigerung der Erfüllung werden sowohl im Hinblick auf die Haupt- als auch auf die Nebenpflichten hervorgehoben. Neben der Prüfung der Möglichkeit, den Arbeitnehmer zur Erfüllung der Haupt- und Nebenpflichten zu zwingen, werden im dritten Teil auch die vollen Ansprüche des Arbeitgebers gesondert hervorgehoben, abhängig von der Art des Verstoßes und dem Eintritt oder Ausbleiben der Haftung des Arbeitnehmers. Zu den Rechten des Arbeitgebers gehört das Recht auf Abmahnung, Ermahnung, vollständige Erfüllung, eine Gehaltskürzung, eine Geldentschädigung oder alternativ die volle Schadensersatzforderung als Ersatz für den erlittenen Schaden, eine geschuldete Entschädigung auf völlige Nichterfüllung, die Aktivierung einer Strafklausel, die Verhängung einer Disziplinarstrafe, die Entlassung und den Schadensersatzanspruch gemäß Artikel 673 des griechischen Zivilgesetzbuchs. Es wird klargestellt, dass die rechtliche Beurteilung des Verstoßes, die Angabe der wesentlichen und unwesentlichen Natur des Verstoßes und der Eintritt oder Nichteintritt der Haftung des Arbeitnehmers für die Entstehung der Rechte des Arbeitgebers von entscheidender Bedeutung sind. Wesentliche Aspekte sind auch die Behandlung der vertraglichen Hauptpflicht des Arbeitgebers (die Zahlung des Gehalts) und die Haftung des Arbeitnehmers, die bei der Erbringung von Dienstleistungen zu Schäden im Interesse des Arbeitgebers führt, basierend auf der jüngsten Änderung des Artikels 652 des griechischen Zivilgesetzbuchs.