Το συγκρουσιακό τοπίο στα "ορφανά" της Λεωφόρου Αλεξάνδρας

Abstract

Τhe thesis deals with the conflicting landscape that develops in an urban vacancy, inthe heart of the city, on the occasion of the issue of claiming housing in sheltered oropen, public spaces, on a main road, and specifically on Alexandras Avenue. Thefield of research is located in the refugee residences on the upper side of the avenueand by the park “Pedion tou Areos” at the other end of it. Interestingly, on AlexandrasAvenue are also located buildings that function as a symbols of the state power, suchas the Police Headquarters (GADA) and the Supreme Court (Areios Pagos). Thethesis begins with the assumption that the city has always been a place heterogeneityand diversity. Every metropolis, like Athens during the period of the crisis, hostspeople who are socially, ethnically and culturally "Strangers" to each other, forcingthem to coexist in a setting with stereotypes and prejudices that inevitably createconflicts. The devaluation of life from a primary good to a need of survival is theflammable material of the conflicting relationships that develop in the urban spaceand contribute to the social construction of a newly defined place. Thus emerges aconflicting landscape that concerns all participants in the form of social segregationand discomfort developed towards the "other" that constitutes the threat of everydaylife. The highlighting of the confrontational landscape of the study cases, "Refugees"and "Park" is analyzed through the speech and actions of their users, as they arereflected by the on-site observation of the researcher but also the use of open and in-depth interviews with the actors (users and the State). Concepts and words such asindifference, solidarity economy, direct democracy, insecurity, disobedience,autonomy, hope, heterotopia, common, social boundaries, housing stock, utopia,collectivities, coexistence, and fear, create a puzzle that refers to the development ofthe confrontational picture in the two cases of study of Alexandras Avenue. It is this16image that catalyzes the marginalization of the collective reactions of the "mob" andoffers an alibi for working hypotheses.

H διατριβή ασχολείται με το συγκρουσιακό τοπίο που αναπτύσσεται σε ένα αστικόκενό, στην καρδιά της πόλης, με αφορμή το ζήτημα της διεκδίκησης στέγης σεστεγασμένους ή μη, δημόσιους χώρους, σε ένα κεντρικό οδικό άξονα, καισυγκεκριμένα στην λεωφόρο Αλεξάνδρας. Το πεδίο έρευνας εντοπίζεται στιςπροσφυγικές κατοικίες (Προσφυγικά) στην πάνω πλευρά της Λεωφόρου και στοΠεδίον του Άρεως, (Πάρκο), στο άλλο άκρο της, μιας λεωφόρου που ταυτόχροναφιλοξενεί καταλήψεις, όπως τα «Προσφυγικά» και κτίρια σύμβολα της επιβολής τηςκρατικής εξουσίας στην πόλη, όπως η «ΓΑΔΑ» και ο «Άρειος Πάγος.» Η διατριβήξεκινά με την παραδοχή οτι η πόλη αποτελεί διαχρονικά χώρο ετερογένειας καιποικιλομορφίας. Μεγαλουπόλεις σαν την Αθήνα της κρίσης, φιλοξενούν ανθρώπουςκοινωνικά, εθνοτικά και πολιτισμικά «ξένους» μεταξύ τους, επιβάλλοντας τους τηνσυμβίωση σε ένα σκηνικό με στερεότυπα και προκαταλήψεις που αναπόφευκταδημιουργεί συγκρούσεις. Η υποτίμηση της ζωής από πρώτιστο αγαθό σε ανάγκηαπλής επιβίωσης αποτελεί το εύφλεκτο υλικό των συγκρουσιακών σχέσεων πουαναπτύσσονται στον αστικό χώρο και συμβάλουν στην κοινωνική κατασκευή τουνέο-οριζόμενου τόπου. Έτσι προκύπτει ένα συγκρουσιακό τοπίο που αφορά όλουςτους συμμετέχοντες στο σχήμα του κοινωνικού διαχωρισμού και της δυσφορίας πουαναπτύσσεται απέναντι στον «άλλο» που αποτελεί την απειλή της καθημερινότητας..Η ανάδειξη του συγκρουσιακού τοπίου των περιπτώσεων μελέτης, «Προσφυγικά»και «Πάρκο» αναλύεται μέσα από το λόγο και τις δράσεις των χρηστών τους, όπωςαυτές αποτυπώνονται από την επιτόπια παρατήρηση του ερευνητή αλλά και τη χρήσηανοιχτών και σε βάθος συνεντεύξεων με τους δρώντες (χρήστες και Πολιτεία).Έννοιες και λέξεις όπως αδιαφορία, αλληλέγγυα οικονομία, άμεση δημοκρατία,ανασφάλεια, ανυπακοή, αυτονομία, ελπίδα, ετεροτοπία, κοινά, κοινωνικά όρια,οικιστικό απόθεμα, ουτοπία, συλλογικότητες, συμβίωση, και φόβος, δημιουργούν έναπάζλ που αναφέρεται στην ανάπτυξη της συγκρουσιακής εικόνας στις δυοπεριπτώσεις μελέτης της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Είναι αυτή η εικόνα που καταλύειτην περιθωριοποίηση των συλλογικών αντιδράσεων του «όχλου» και προσφέρειάλλοθι σε υποθέσεις εργασίας.