Συσχέτιση της πορείας και πρόγνωσης της πνευμονικής σαρκοείδωσης με πολυμορφισμούς του TGF-β σε Έλληνες ασθενείς

Abstract

Οbjective: The aims of the present study were the application of the latest phenotype recommendations in Greek patients, in order to identify specific clinical, imaging and spirometric characteristics, at initial diagnosis of sarcoidosis, related to disease phenotypes and furthermore the correlation of TGF-β2 and ΤGF-β3 single nucleotide polymorphisms (SNPs) to disease phenotypes and pulmonary fibrosis. Methods: Our cohort included 147 patients coming from Northern Greece, recruited from the Outpatient Sarcoidosis Clinic, of Aristotle University of Thessaloniki. The observation period was 5 years. The Scadding staging system and the World Association of Sarcoidosis and other Granulomatous Disorders (WASOG) Clinical Outcome Status instrument were used. Phenotypes were defined by the latest DELPHI consensus recommendations. The SNPs of TGF-β2 and ΤGF-β3 were genotyped using real time polymerase chain reaction (RT-PCR). Results: The following clinical phenotypes were identified: asymptomatic 59%, acute 14.3%, chronic 12.9% and advanced 33.3%. The observed phenotypes were not related to Scadding stages. Lung function decline was in line with phenotype severity. The presence of fibrosis to any extent upon diagnosis differed among phenotypes (asymptomatic 13.8%, acute 38.1%, chronic 57.9%, advanced 61.2%, P<0.001) and was common for relapsing patients (P<0.001). In spontaneously remitting patients, fibrosis upon diagnosis was found less often than in non-remitting patients (P<0.001). Renal involvement was more frequently found in the advanced phenotype (P=0.032).Skin involvement was more common for patients with acute onset (P<0.001) and spontaneous remission (P=0.012). Ocular involvement was mainly found in relapsing patients (P<0.001). Homozygous A/A SNP of TGF - β2 (rs1891467) and homozygous T/T SNP of TGF - β3 (rs3917200) were related to chronic sarcoidosis and fibrotic disease. Conclusions: In our cohort, sarcoidosis clinical phenotypes have certain clinical, imaging and functional characteristics, at initial diagnosis of the disease, which could be assessed in everyday practice. Specific TGF-β2 and TGF-β3 SNPs May be related to chronic fibrotic sarcoidosis.

Σκοπός: Στόχοι της παρούσας μελέτης ήταν η εφαρμογή των πιο πρόσφατων οδηγιών φαινοτύπησης σε Έλληνες ασθενείς, προκειμένου να εντοπιστούν συγκεκριμένα κλινικά, απεικονιστικά και σπιρομετρικά χαρακτηριστικά, κατά την αρχική διάγνωση της σαρκοείδωσης, που σχετίζονται με τους φαινότυπους της νόσου και επιπλέον η συσχέτιση γενετικών πολυμορφισμών των TGF-β2 και ΤGF-β3 με τους κλινικούς αυτούς φαινότυπους καθώς και με την παρουσία πνευμονικής ίνωσης. Υλικά και μέθοδοι: Στη μελέτη συμμετείχαν 147 ασθενείς προερχόμενοι από τη Βόρεια Ελλάδα, οι οποίοι είναι υπό παρακολούθηση στο εξωτερικό ιατρείο σαρκοέιδωσης της Πνευμονολογικής Κλινικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η περίοδος παρακολούθησης ήταν 5 έτη. Χρησιμοποιήθηκαν το σύστημα σταδιοποίησης με βάση την ακτινογραφία θώρακα κατά Scadding και το εργαλείο Clinical Outcome Status (COS) που έχει οριστεί από την Παγκόσμια Ένωση Σαρκοείδωσης και άλλων Κοκκιωματωδών Διαταραχών (WASOG). Οι φαινότυποι καθορίστηκαν από τις πιο πρόσφατες δημοσιευμένες οδηγίες (DELPHI consensus). Οι γενετικοί πολυμορφισμοί των TGF-β2 και του ΤGF-β3 ταυτοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης σε πραγματικό χρόνο (RT-PCR). Αποτελέσματα: Ταυτοποιήθηκαν οι ακόλουθοι κλινικοί φαινότυποι: ασυμπτωματικός 59%, οξείας νόσου 14,3%, χρόνιας νόσου 12,9% και προχωρημένης νόσου 33,3%. Οι παρατηρούμενοι φαινότυποι δεν σχετίζονταν με τα στάδια κατά Scadding. Η επιδείνωση στην πνευμονική λειτουργία ήταν σύμφωνη με τη σοβαρότητα του φαινοτύπου. Η παρουσία ίνωσης κατά τη διάγνωση διέφερε μεταξύ των φαινοτύπων (ασυμπτωματικός 13,8%, οξείας νόσου 38,1%, χρόνιας νόσου 57,9%, προχωρημένης νόσου 61,2%, p<0,001) και ήταν συχνή στους υποτροπιάζοντες ασθενείς (p<0,001). Σε ασθενείς με αυτόματη ύφεση, η ίνωση κατά τη διάγνωση βρέθηκε λιγότερο συχνά από ό,τι σε αυτούς χωρίς ύφεση (p<0,001). Η νεφρική προσβολή βρέθηκε συχνότερα στον προχωρημένο φαινότυπο (p=0,032). Oι δερματικές εκδηλώσεις ήταν πιο συχνές σε ασθενείς με οξεία έναρξη (p<0,001) και αυτόματη ύφεση (p=0,012). Οφθαλμική προσβολή βρέθηκε κυρίως σε ασθενείς με υποτοπιάζουσα νόσο (p<0,001). Αναφορικά με τους υπό μελέτη γενετικούς πολυμορφισμούς, η ομοζυγωτία Α/Α του TGF - β2 (rs1891467) και ο Τ/Τ του TGF - β3 (rs3917200) σχετίστηκαν με χρόνια και ινωτική σαρκοείδωση.Συμπεράσματα: Στην παρούσα μελέτη, οι κλινικοί φαινότυποι της σαρκοείδωσης είχαν ορισμένα κλινικά, απεικονιστικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά, κατά την αρχική διάγνωση της νόσου, τα οποία θα μπορούσαν να αξιολογηθούν στην καθημερινή κλινική πράξη. Συγκεκριμένοι γενετικοί πολυμορφισμοί των TGF-β2 και TGF-β3 SNPs φάνηκαν να σχετίζονται με χρόνια ινωτική σαρκοείδωση.