Η μεταβολή και η κατάργηση της επιχειρησιακής συνήθειας

Abstract

The present dissertation explores the ways of change and abolishment of an enterprise’s customary practice. The change and abolishment of an enterprise’s customary practice is inseparably linked to its legal power and on that score the study examines the three theories on the legal nature of customary practice in relation to the conditions under which it is formed. This thesis accepts the contractual theory, which is based on interpreting and ascertaining the underlying will of the parties, on the basis of the employer’s and the employees’ behaviour in view of the all relevant circumstances. Whenever a customary practice becomes content of the individual employment contract, the employer may not unilaterally change or abolish it. It may be changed or abolished either via a newer agreement that amends or abolishes the customary practice, or by formation of a negative customary practice, or by activation of revocation contract clauses, by amending notice (of an employment contract) and only rarely according to article 388 of the Civil Code in case of an unforeseen change of circumstances. Finally the study takes into account the fact that the legislative assessments in terms of the control of the general terms of a contract included in l. 2251/1994 that enrich the interpretation of article 281 of the Civil Code, may also be applicable to labour contracts. Thus a uniform judicial review of pre-formulated general terms of employment may be achieved.

Η παρούσα διατριβή ερευνά τους τρόπους μεταβολής ή κατάργησης της πρακτικής της εκμετάλλευσης. Η μεταβολή και κατάργηση της πρακτικής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη νομική φύση της και για τον λόγο αυτό η εργασία εξετάζει τόσο τις τρεις θεωρίες για τη νομική φύση της όσο και τις προϋποθέσεις δημιουργίας της πρακτικής της εκμετάλλευσης. Η εργασία συντάσσεται με τη συμβατική θεωρία, η οποία στηρίζεται στην ερμηνεία των σιωπηρών δηλώσεων βουλήσεως των μερών, όπως αυτή συνάγεται από τη συμπεριφορά του εργοδότη και των εργαζομένων και τις συντρέχουσες περιστάσεις. Εφ’ όσον η πρακτική καθίσταται περιεχόμενο των ατομικών συμβάσεων εργασίας, η μεταβολή ή κατάργησή της μονομερώς από τον εργοδότη δεν είναι δυνατή, αλλά μπορεί να επιτευχθεί με νεότερη σύμβαση τροποποιητική ή καταργητική της πρακτικής, με τη δημιουργία αντίθετης (αρνητικής) πρακτικής, με την ενεργοποίηση ρητρών ανάκλησης, με τροποποιητική καταγγελία και σπανιότερα με βάση την ΑΚ 388 σε περίπτωση απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών. Στην εργασία, τέλος, υποστηρίζεται ότι οι νομοθετικές αξιολογήσεις ως προς τον έλεγχο των ΓΟΣ που ενυπάρχουν στον Ν. 2251/1994 και οι οποίες εμπλουτίζουν ερμηνευτικά την ΑΚ 281, μπορούν να εφαρμόζονται αναλογικώς και επί των συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας και να οδηγούν σε ένα παρεμφερή δικαστικό έλεγχο των προδιατυπωμένων γενικών όρων εργασίας.