Ο θεσμός της αργίας στο δημοσιοϋπαλληλικό δίκαιο

Abstract

The present doctoral dissertation discusses the concept of suspension of exercise of duties in civil servant law, which is regulated in articles 103-105 of the Code of Conduct for Public Administrative Employees. (No. 3528 of 2007). The study is structured in two Parts. The First Part records the historical evolution of suspension, analyses the essential characteristics of the concept and presents the changes and reflections which came up during legislative procedures for the period of years from 2012 to 2015. The Second Part discusses and critically analyses the current legal status of the concept of civil servant suspension of exercise of duties. In this context the requirements for imposing the mandatory or discretionary suspension of exercise of duties on a civil servant are presented and analysed as well as special matters which arise during implementation of the provisions on mandatory and discretionary suspension are paid attention to.In addition, there is an analysis of the consequences which are incurred through enforcement of the measure of suspension of duties, either mandatory or discretionary, on the administrative status and on the general career path of the civil servant.Next, weighing is examined between legally protected rights which the concept of suspension encompasses, namely between public interest in the special form of public service interest and presumption of innocence of the civil servant. Criteria are provided for the procedure of weighing in concreto the two abovementioned legally protected rights while the rest legally protected rights that are affected by posing the legal status of suspension of exercise of duties to a civil servant are presented, rights which should be taken into consideration during the procedure of weighing.Finally, judicial protection is presented against the act of suspension with an emphasis on provision of temporary judicial protection.The study is completed with a brief reference to its findings.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή εξετάζει το θεσμό της αργίας στο δημοσιοϋπαλληλικό δίκαιο, όπως αυτή ρυθμίζεται από τα άρθρα 103-105 του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα (ν.3528/2007). Η μελέτη διαρθρώνεται σε δύο Μέρη. Στο Πρώτο Μέρος καταγράφεται η ιστορική εξέλιξη της αργίας, αναλύονται τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του θεσμού της αργίας και παρουσιάζονται οι αλλαγές και οι προβληματισμοί που προέκυψαν κατά τις νομοθετικές αλλαγές στο θεσμό της αργίας για το χρονικό διάστημα από το έτος 2012 έως το έτος 2015. Στο Δεύτερο Μέρος εξετάζεται και αναλύεται κριτικά το ισχύον καθεστώς του θεσμού της αργίας των δημοσίων υπαλλήλων. Στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζονται και αναλύονται οι προϋποθέσεις της θέσεως του υπαλλήλου σε αυτοδίκαιη και δυνητική αργία και αναλύονται ειδικότερα ζητήματα που ανακύπτουν κατά την εφαρμογή των διατάξεων της αυτοδίκαιης και της δυνητικής αργίας. Αναλύονται, επίσης, οι συνέπειες που επιφέρει η επιβολή του μέτρου της αργίας, είτε αυτοδίκαιης είτε δυνητικής, στην υπηρεσιακή κατάσταση του υπαλλήλου και στην εν γένει υπαλληλική σταδιοδρομία του. Ακολούθως, εξετάζεται η στάθμιση μεταξύ των εννόμων αγαθών που αποτυπώνει ο θεσμός της αργίας, ήτοι του δημοσίου συμφέροντος υπό την ειδικότερη έκφανση του συμφέροντος της δημόσιας υπηρεσίας και του τεκμηρίου αθωότητας του υπαλλήλου. Παρατίθενται κριτήρια για τη διαδικασία της in concreto στάθμισης των δύο προαναφερθέντων εννόμων αγαθών και παρουσιάζονται τα λοιπά έννομα αγαθά που θίγονται από τη θέση του υπαλλήλου σε καθεστώς αργίας και τα οποία θα πρέπει να συνεκτιμώνται κατά τη διαδικασία της στάθμισης. Παρουσιάζεται, τέλος, η δικαστική προστασία του υπαλλήλου κατά της πράξης θέσης σε αργία, με έμφαση στην παροχή της προσωρινής δικαστικής προστασίας.Η μελέτη ολοκληρώνεται με συνοπτική αναφορά στα πορίσματά της.