Κατάγματα κροταφικού οστού: ηλεκτροφυσιολογική διερεύνηση και επίπτωση στην ποιότητα ζωής των ασθενών

Abstract

The long-term impact of neurotological symptoms after a temporal bone fracture (TBF), including facial nerve palsy (FP), hearing loss, tinnitus, and dizziness on the quality of life (QoL) of patients is often undervaluated. Τhe number of studies referring to objective clinical and paraclinical findings in relation to QoL in patients suffering from TBF are very restricted. We retrospectively assessed 30 patients with TBF (26 men and 4 women) in our university tertiary referral center. They participated from injury onset to the final follow-up, over an 18-month period. Quality of life was estimated using validated questionnaires, such as the Facial Disability Index (FDI: physical and social), Hearing Handicap Inventory (HHI), Tinnitus Handicap Inventory (THI), and Dizziness Handicap Inventory (DHI). The FDI score was significantly worse in patients with severe initial (for physical FDI- 80.7, p<0.001) and moderate final facial palsy (for both physical and social FDI -78.3, p<0.001 and 50.7 p<0.01 respectively), mainly with immediate onset. The HHI score was statistically worse in patients with mixed hearing loss (41.1) compared to those with conductive (7.8, p<0.05) or sensorineural hearing loss (35.3, p<0.05) and in those with initial and final profound hearing loss vs. normal hearing (60.2 and 50.7, respectively with p<0.05 for both of them). The mixed TBF and the severity of hearing loss (especially profound hearing loss) were correlated with HHI (B=13.492, p<0.05) and (B=13,3, p<0.001), THI (B=14.566, p<0.05) and (B=11,039, p<0.01) and DHI (17.894 p<0.01) and (B=6.641, p<0.05) score values, respectively. In the long-term, traumatic FP has an important impact on functional abilities and social interaction. Therefore, although the functional problems of FP might be resolved, it is important that psychosocial factors are also addressed to maximize patients’ level of satisfaction and their QOL. From prognostic factors, mixed TBF, as more complex and severe fracture patterns, significantly influenced the social FDI, HHI, THI and DHI scores compared to longitudinal fractures. Following TBF, the mixed HL, combining the conductive with neural malfunctions, can have a negative impact on hearing. The post-traumatic profound HL in one or both ears may also cause worse HHI, THI, and DHI values, which corresponds with poor communication, depression, social withdrawal, and isolation. Immediate FP carried a poor prognosis for long-term satisfactory physical and social FDI, which can be initially evaluated in a better way by the electroneurography and excitability tests.

Η μακροπρόθεσμη επίπτωση των νευροωτολογικών επιπλοκών που ακολουθούν μετά από κάταγμα του κροταφικού οστού, όπως η πάρεση του προσωπικού νεύρου, η απώλεια της ακοής, οι εμβοές και η ζάλη, στην ποιότητα της ζωής των ασθενών πολλές φορές υποεκτιμάται. Ο αριθμός των μελετών που αναφέρονται στη σχέση αντικειμενικών κλινικών και παρακλινικών ευρημάτων με την ποιότητα ζωής των ασθενών είναι πολύ περιορισμένος.Αξιολογήσαμε αναδρομικά 30 ασθενείς με κάταγμα κροταφικού οστού (26 άνδρες και 4 γυναίκες) στο πανεπιστημιακό τριτοβάθμιο νοσηλευτικό μας ίδρυμα. Συμμετείχαν από την ημερομηνία του συμβάντος έως και την τελική επαναξιολόγηση τους, μετά από μια περίοδο 18 μηνών. Η ποιότητα της ζωής εκτιμήθηκε με τη χρήση σταθμισμένων ερωτηματολογίων, όπως ο δείκτης παράλυσης του προσωπικού νεύρου (σωματική και κοινωνική κατηγορία) (Facial Disability Index -FDI: physical and social), το ερωτηματολόγιο αναπηρίας εξαιτίας βαρηκοΐας (Hearing Handicap Inventory- HHI) ,το ερωτηματολόγιο αναπηρίας εξαιτίας των εμβοών (Tinnitus Handicap Inventory-THI) και το ερωτηματολόγιο αναπηρίας εξαιτίας της ζάλης (Dizziness Handicap Inventory-DHI). Το αποτέλεσμα για το FDI ήταν χειρότερο στους ασθενείς με σοβαρή αρχικά πάρεση του προσωπικού νεύρου (για τη σωματική κατηγορία 80,7, p<0.001) και με μετρίου βαθμού πάρεση στο τέλος ( για αμφότερες τη σωματική και κοινωνική κατηγορία -78,3, p<0,001 και 50,7 p<0,01 αντίστοιχα), και κυρίως με άμεση έναρξη. Το αποτέλεσμα για το HHI ήταν στατιστικά χαμηλότερο στους ασθενείς με μικτού τύπου βαρηκοΐα (41,1) συγκριτικά με αυτούς με βαρηκοΐα αγωγιμότητας (7,8, p<0,05) ή νευροαισθητηριακή βαρηκοΐα (35,3, p<0,05), καθώς και σε αυτούς με αρχική κώφωση έναντι εκείνων με φυσιολογική ακοή (60,2 και 50,7, αντίστοιχα με p<0,05 για αμφότερες). Τα μικτού τύπου κατάγματα και η βαρύτητα της απώλειας της ακοής (κυρίως η κώφωση) συσχετίστηκαν αναλογικά με τις τιμές του HHI (B=13.492, p<0.05) και (B=13,3, p<0.001), του THI (B=14.566, p<0.05) και (B=11,039, p<0.01), καθώς και του DHI (17.894 p<0.01) και (B=6.641, p<0.05),αντίστοιχα. Μακροπρόθεσμα, η τραυματική πάρεση του προσωπικού νεύρου έχει σημαντική επίπτωση στις λειτουργικές ικανότητες και τη κοινωνική διάδραση. Εξ’ αυτού παρά το γεγονός, ότι τα λειτουργικά προβλήματα της πάρεσης του προσωπικού νεύρου μπορεί να παρέλθουν, είναι σημαντικό να διευθετηθούν και οι ψυχοκοινωνικές παράμετροι προκειμένου να εξασφαλιστεί η ικανοποίηση των ασθενών και η ποιότητα της ζωής τους. Ως προγνωστικοί παράγοντες, τα μικτού τύπου κατάγματα, ως απότοκο πιο σύνθετου και βαρέος μηχανισμού κάκωσης, επηρεάζουν σημαντικά τα αποτελέσματα για τη κοινωνική κατηγορία του FDI, του HHI, του THI και του DHI συγκριτικά με τα επιμήκους τύπου κατάγματα. Η μικτού τύπου βαρηκοΐα, που ακολουθεί τα κατάγματα, που συνδυάζει την βαρηκοΐα αγωγιμότητας με νευρολογική δυσλειτουργία, επιφέρει αρνητική επιπτωση στην ακοή. Η μετατραυματική βαρηκοΐα σε ένα ή και στα δυο αυτιά μπορεί να προκαλέσει χαμηλότερα αποτελέσματα στα HHI, THI και DHI, που αντιστοιχεί σε πτωχή επικοινωνία, κατάθλιψη, κοινωνική απομόνωση και απομόνωση. Η άμεση πάρεση του προσωπικού νεύρου επιφέρει πτωχή πρόγνωση για ικανοποιητικά αποτελέσματα στη σωματική και κοινωνική κατηγορία του FDI, η οποία μπορεί να αξιολογηθεί καλύτερα με την ηλεκτρονευρογραφία και τη δοκιμασία διεγερσιμότητας.