Εκτίμηση κλειστών κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων με ανοσοϊστοχημικούς δείκτες σε νεκροτομικό υλικό

Abstract

In recent years, the use of the immunohistochemical method with the contribution of modern immunohistochemical techniques for the study of histopathological lesions in traumatic axial injury due to closed craniocerebral injury has become more frequent. More specifically: antibodies against astroglial S-100B protein, glial fibrillar acidic protein (GFAP), chromogranin A, basic fibroblast growth factor (bFGF, basic vascular endothelium) NSE, neuron-specific enolase), β-amyloid precursor protein (β-APP, amyloid precursor protein), etc., appear to have prognostic value in diffuse axial damage. Orexines (Orexines A and B) or hypocretins are neuropeptides that have a variety of physiological effects, including the regulation of the sleep-wake cycle, appetite, and other neuroendocrine functions. Recent in vivo studies suggest that the orexin system may be involved in traumatic brain injury and their finding appears to be related to the patient's prognosis. The aim of the present study was to investigate the expression of orexin in brain sections and the possible association with S-100B protein, glial fibrous acid protein (GFAP), and β-amyloid precursor protein, β-amyloid. amyloid precursor protein) by the application of modern immunohistochemical techniques. Road accident is the most common cause of closed craniocerebral injury. The majority of victims are men under the age of 45.Diffuse axial injury or traumatic axial injury occurs after mild, moderate, and severe craniocerebral injury, usually in road accidents and injuries from falling from a significant height. The use of β-amyloid precursor protein (β-APP), by the method of immunohistochemistry, to assess the extent of axial damage in a variety of pathological processes proved to be a useful tool in forensic practice for the assessment of traumatic axial damage. Diffuse traumatic axial injury in humans has been demonstrated by the immunoreactivity of β-APP in patients who survived at least 2 h after head injury. Immunohistochemical staining of β-APP is a useful diagnostic indicator of diffuse axial damage in the daily practice of forensic medicine, provided that sufficient and appropriate samples are taken from specific areas, making it possible to diagnose in a large percentage of cases. This method is sensitive, reliable, fast and low cost for detecting axial damage in traumatic brain injury. Immune response to β-APP in the absence of visible macroscopic traumatic brain injury suggests that even mild head injuries can lead to axial damage and could go undiagnosed during necropsy and histopathology. In the present study it was observed, using the immunohistochemical method, the expression of ORX-A neurons in the hypothalamus was significantly reduced in the first 24 hours in cases of diffuse axial damage after closed craniocerebral injury. In addition, there is a statistically significant difference between the immunoprecipitation of ORX-A and the immunoprecipitation of β-APP, in the sense that the more diffuse and intense the expression of β-APP, the lower the expression of ORX-A in orexin neurons. In our study we observed astrocyte neoplasm in the first 6 hours after craniocerebral injury with a significant increase in 24 to 48 hours, using GFAP. Morover, the immunoreactivity of S100B protein was observed after 8 hours from the craniocerebral injury. Therefore, the Histology should be used as a tool in daily practice by Forensic Pathologists and Neuropathologists in cases of craniocerebral injuries and where there is evidence of diffuse axial damage, using the immunohistochemical method the diagnosis is confirmed.

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνή γίνεται η χρήση της ανοσοϊστοχημικής μεθόδου με τη συμβολή σύγχρονων ανοσοϊστοχημικών τεχνικών για την μελέτη ιστοπαθολογικών αλλοιώσεων στην τραυματική αξονική κάκωση συνεπεία κλειστής κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης. Πιο συγκεκριμένα: αντισώματα ενάντια της αστρογλοιακής S-100B πρωτεΐνης, της γλοιακής ινώδους όξινης πρωτεΐνης (GFAP, glial fibrillary acidic protein), της χρωμογρανίνης Α (chromogranin A), του βασικού ινοβλαστικού αυξηντικού παράγοντα (bFGF, basic vascular endothelial growth factor), της Ειδικής Νευρικής Ενολάσης (NSE, neuron-specific enolase), της β-αμυλοειδούς πρόδρομης πρωτεΐνης (β-ΑΡΡ, amyloid precursor protein) κ.ά., φαίνονται να έχουν προγνωστική αξία στη διάχυτη αξονική βλάβη. Οι ορεξίνες ( Orexines A and B) ή αλλιώς υποκρετίνες είναι νευροπεπτίδια τα οποία έχουν ποικίλες φυσιολογικές επιδράσεις μεταξύ των οποίων, τη ρύθμιση του κύκλου ύπνου-αφύπνισης, της όρεξης και άλλων νευροενδοκρινικών λειτουργιών. Πρόσφατες in vivo μελέτες προτείνουν ότι το σύστημα της ορεξίνης μπορεί να εμπλέκεται στις εγκεφαλικές βλάβες τραυματικής αιτιολογίας και η ανεύρεσή τους φαίνεται να σχετίζεται με την πρόγνωση του ασθενούςΣκοπός της παρούσας μελέτης, είναι η διερεύνηση της έκφρασης της ορεξίνης σε τομές του εγκεφάλου και η πιθανή συσχέτιση με την S-100B πρωτεΐνη, με την γλοιακή ινώδη όξινη πρωτεΐνη (GFAP), και με την β-αμυλοειδούς πρόδρομης πρωτεϊνης (β-ΑΡΡ, amyloid precursor protein) με την εφαρμογή σύγχρονων ανοσοϊστοχημικών τεχνικών. Το οδικό τροχαίο ατύχημα αποτελεί την πιο συχνή αιτία κλειστής κρανιο-εγκεφαλικής κάκωσης. Το μεγαλύτερο ποσοστό των θυμάτων το αποτελούν άνδρες σε ηλικία μικρότερη των 45 ετών. Η διάχυτη αξονική βλάβη ή τραυματική αξονική βλάβη παρατηρείται μετά από ήπια, μέτρια και σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση, συνήθως σε τροχαία ατυχήματα και τραυματισμούς από πτώση από σημαντικό ύψος.Η χρήση της β-αμυλοειδούς πρόδρομης πρωτεΐνης (β-ΑΡΡ), με τη μέθοδο της ανοσοϊστοχημείας, για την αξιολόγηση της έκτασης της αξονικής βλάβης σε μια ποικιλία παθολογικών διεργασιών αποδείχθηκε χρήσιμο εργαλείο στην ιατροδικαστική πράξη για την εκτίμηση της τραυματικής αξονικής βλάβης. Η διάχυτη τραυματική αξονική κάκωση σε ανθρώπους έχει αποδειχθεί από την ανοσοαντιδραστικότητα της β-APP σε ασθενείς που επιβίωσαν τουλάχιστον 2 ώρες μετά τον τραυματισμό στο κεφάλι. Η ανοσοιστοχημική χρώση της β-APP είναι ένας χρήσιμος διαγνωστικός δείκτης της διάχυτης αξονικής βλάβης στην καθημερινή πράξη των ιατροδικαστικών, με την προϋπόθεση της λήψης των επαρκών και κατάλληλων δειγμάτων από συγκεκριμένες περιοχές καθιστώντας δυνατή τη διάγνωση σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων. Αυτή η μέθοδος είναι ευαίσθητη, αξιόπιστη, γρήγορη και χαμηλού κόστους για την ανίχνευση αξονικής βλάβης σε τραυματική εγκεφαλική βλάβη.Ανοσολιγική απόκριση της β-APP σε απουσία ορατής μακροσκοπικής τραυματικής εγκεφαλικής βλάβης, υποδεικνύει ότι ακόμη και οι ήπιοι τραυματισμοί στο κεφάλι μπορεί να οδηγήσουν σε βλάβη σε αξονικό επίπεδο και θα μπορούσε να παραμείνει χωρίς διάγνωση κατά τη διάρκεια της νεκροψίας-νεκροτομής και της ιστοπαθολογικής εξέτασης ρουτίνας.Στην παρούσα μελέτη παρατηρήθηκε, με την χρήση της ανοσοϊστοχημικής μεθόδου, η έκφραση των νευρώνων της ORX-A στον υποθάλαμο, μειώθηκε σημαντικά το πρώτο 24ωρο σε περιπτώσεις διάχυτης αξονικής βλάβης μετά από κλειστή κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Επιπλέον υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά της ανοσοέκφρασης της ORX-A και της ανοσοέκφρασης της β-ΑΡΡ, με την έννοια ότι όσο πιο διάχυτη και έντονη η έκφραση της β-ΑΡΡ τόσο μειωνόταν η έκφραση της ORX-A στους νευρώνες της ορεξίνης.Στη μελέτη μας παρατηρήσαμε νεοσχηματισμό αστροκυττάρων στις πρώτες 6 ώρες μετά κρανιοεγκεφαλική κάκωση με σημαντική άνοδο στις 24 με 48 ώρες, με τη χρήση της GFAP.Επίσης, η ανοσοαντιδραστικότητα της S100B πρωτεΐνης παρατηρήθηκε μετά από 8 ώρες από την κρανιοεγκεφαλική κάκωση.Συνεπώς, η ιστολογία θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως εργαλείο στην καθημερινή πράξη από τους ιατροδικαστές και νευροπαθολογοανατόμους σε περιπτώσεις κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων και όπου υπάρχει ένδειξη για διάχυτη αξονική βλάβη, με τη χρήση της ανοσοϊστοχημικής μεθόδου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση.