Κοινωνικά μέσα και πολιτική επικοινωνία σε περιόδους κρίσης: η περίπτωση του Twitter

Abstract

The purpose of this doctoral dissertation is to investigate the role of Social Media in political communication, in the case of Greece. Specifically, the present thesis is a comparative study of how the three principal actors of political communication - citizens, journalists and politicians - communicate via Twitter in times of crisis. The reasoning of the thesis is part of the scientific debate related with the role of Social Media as political communication tools. However, in contrast with the most related researches, it approaches the phenomenon of Twitter communication mainly with qualitative methods and over time. This thesis is divided into the theoretical and empirical part. Base of the theoretical study is the theory of the network society, developed by the Spanish sociologist Manuel Castells, as well as Chadwick's approach to understand the new ecosystem that is created, as a hybrid media system. The empirical part presents the research results that come from the study of ten different periods of crisis. Then, these results are correlated with the findings came through 15 in depth interviews with protagonists of political communication, in order to result in more reliable conclusions. The research subject is innovative due to the fact that until today, has not been conducted any research for the case of Greece, that compares the content of Twitter in different crisis periods. Furthermore, our research attempts to be the first in Greece, that approaches the communication phenomenon through Twitter mainly with qualitative methods and over time.

Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η σκιαγράφηση του ρόλου των Κοινωνικών Μέσων στην πολιτική επικοινωνία, στην περίπτωση της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, η παρούσα μελέτη αποτελεί μια συγκριτική έρευνα του τρόπου με τον οποίο οι τρεις πυλώνες της πολιτικής επικοινωνίας, δηλαδή οι πολίτες, οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί, επικοινωνούν μέσω του Twitter σε περιόδους κρίσης. Η συλλογιστική της διατριβής εντάσσεται στην επιστημονική συζήτηση σχετικά με τον ρόλο των Κοινωνικών Μέσων ως εργαλεία πολιτικής επικοινωνίας. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις περισσότερες σχετικές έρευνες, προσεγγίζει το φαινόμενο της επικοινωνίας μέσω Twitter κυρίως με ποιοτικές μεθόδους και σε βάθος χρόνου. Η διατριβή χωρίζεται στο θεωρητικό και το εμπειρικό μέρος. Βάση της θεωρητικής μελέτης αποτελεί η θεωρία που ανέπτυξε ο Ισπανός κοινωνιολόγος Manuel Castells για τη σχέση του διαδικτύου με την κοινωνία, καθώς και η θεωρητική προσπάθεια του Chadwick να κατανοήσει το νέο οικοσύστημα που δημιουργείται, ως μια υβριδική μορφή του συστήματος των ΜΜΕ. Το θεωρητικό μέρος ολοκληρώνεται με την επισκόπηση της πρόσφατης ερευνητικής δραστηριότητας στο αντικείμενο της διατριβής. Στο εμπειρικό μέρος, παρουσιάζονται τα ερευνητικά αποτελέσματα που προκύπτουν από τη μελέτη δέκα διαφορετικών περίοδων κρίσης και συσχετίζονται με τα ευρήματα από 15 συνεντεύξεις εις βάθος πρωταγωνιστών της πολιτικής επικοινωνίας, με στόχο την εξαγωγή ασφαλών και πληρέστερων συμπερασμάτων. Το ερευνητικό αντικείμενο είναι καινοτόμο καθώς έως και σήμερα, δεν έχει διεξαχθεί για την περίπτωση της Ελλάδας μελέτη, που να συγκρίνει το περιεχόμενο του Twitter σε διαφορετικές περιόδους κρίσης. Επιπλέον, επιχειρεί να αποτελέσει την πρώτη έρευνα στην Ελλάδα, που προσεγγίζει το φαινόμενο της επικοινωνίας μέσω Twitter κυρίως με ποιοτικές μεθόδους και σε βάθος χρόνου.