Υπερηχογραφική εκτίμηση της μέγιστης ταχύτητας χάλασης του διαφράγματος σε ασθενείς της ΜΕΘ υπό μηχανικό αερισμό

Abstract

Aim: The aim of this study was to evaluate if the information provided by transdiaphragmatic (Pdi) and oesophageal pressures (Pes) of mechanically ventilated patients during the weaning phase, could be obtained non-invasively from the M-mode diaphragmatic displacement curve.Interventions: In 14 consecutive intubated patients undergoing a weaning trial, simultaneous recordings of Pes and Pdi pressures and the diaphragmatic displacement were assessed while breathing spontaneously and during a sniff-like maneuver. Moreover, the slope of the diaphragmatic displacement curve during relaxation was compared with the maximal relaxation rate (MRR) obtained from the Pdi curve.Results: More than 200 breaths were analyzed in pairs. Diaphragmatic displacement significantly correlated with Pdi (R2 = 0.33, p < 0.001) and Pes (R2 = 0.44, p < 0.001), and this correlation further improved during sniff (R2 = 0.47, p < 0.001) and (R2 = 0.64, p < 0.001), respectively. Additionally, a significant correlation was found between the relaxation slope derived from the diaphragmatic displacement curve and the MRR derived from the Pdi curve, both in normal breathing (R2 = 0.379, p < 0.001) and during the sniff manoeuvre (R2 = 0.71, p < 0.001).Conclusion: M-mode diaphragmatic displacement parameters correlate well with the ones obtained from oesophageal pressure and Pdi, particularly during sniffing. Diaphragmatic displacement assessment possibly offers an alternative non-invasive solution for understanding and clinically monitoring the diaphragmatic contractile properties and weaning failure due to diaphragmatic fatigue.

Σκοπός: Η μελέτη είχε ως σκοπό να αξιολογήσει, σε μηχανικά αεριζόμενους ασθενείς στη ΜΕΘ και σε φάση αποδέσμευσης τους από τον μηχανικό αερισμό, εάν οι πληροφορίες που παρέχονται από τη διαφραγματική πίεση (Pdi) και την οισοφάγεια πίεση (Pes) θα μπορούσαν να ληφθούν μη επεμβατικά από την αντίστοιχη λήψη της κυματομορφής της διαφραγματικής μετατόπισης σε M-mode. Παρεμβάσεις: Σε 14 διαδοχικούς διασωληνωμένους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε δοκιμασία αποδέσμευσης από τον μηχανικό αερισμό με δοκιμασία αυτόματης αναπνοής, μελετήθηκαν οι ταυτόχρονες καταγραφές των πιέσεων Pes και Pdi και της μετατόπισης του διαφράγματος και κατά τη διάρκεια ενός sniff like ελιγμού. Επιπλέον, η κλίση της καμπύλης διαφραγματικής μετατόπισης κατά τη διάρκεια της χάλασης συγκρίθηκε με τη μέγιστη ταχύτητα χάλασης (MRR) που λαμβάνεται από την κυματομορφή της Pdi. Αποτελέσματα: Περισσότερες από 200 αναπνοές αναλύθηκαν σε ζεύγη. Η διαφραγματική μετατόπιση συσχετίστηκε στατιστικα σημαντικά με τη Pdi (R2 = 0.33, p < 0.001) και την Pes (R2 = 0.44, p < 0.001), και αυτός ο συσχετισμός βελτιώθηκε περαιτέρω κατά τη διάρκεια του sniff like ελιγμού (R2 = 0.47, p < 0.001) και (R2 = 0.64, p < 0,001), αντίστοιχα. Επιπλέον, βρέθηκε μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ της κλίσης της χάλασης από την κυματομορφή της διαφραγματικής μετατόπισης και της MRR από την κυματομορφή της Pdi, τόσο σε ήρεμη αναπνοή (R2 = 0,379, p < 0,001) όσο και κατά τη διάρκεια του sniff like ελιγμού (R2 = 0,71, p < 0,001).Συμπέρασμα: Οι παράμετροι που λαμβάνονται από την κυματομοφρή της μετατόπισης του διαφράγματος σε M-mode συσχετίζονται καλά με εκείνες που λαμβάνονται από την Pes και το Pdi, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των sniff like ελιγμών . Η αξιολόγηση της διαφραγματικής μετατόπισης φαίνεται να προσφέρει μια εναλλακτική μη επεμβατική λύση για την κατανόηση και την κλινική παρακολούθηση των συσταλτικών ιδιοτήτων του διαφράγματος και την αποτυχία της αποδέσμευσης από τον μηχανικό αερισμό λόγω διαφραγματικής κόπωσης.