Μελέτη κλινικοεργαστηριακών παραμέτρων στην κλινική εμφάνιση και πρόγνωση ασθενών που υποβάλλονται σε εμφύτευση μόνιμου βηματοδότη

Abstract

Background: Elderly patients having a permanent pacemaker frequently have atrial remodeling. Sick sinus syndrome is associated with atrial fibrillation (AF) while this association in patients with atrioventricular conduction abnormalities is less clear. Several clinical, echocardiographic, electrocardiographic, and laboratory markers have been associated with AF but have not been well studied in patients having an indication for pacemaker implanatation. We, therefore, examined the association between a variety of markers and AF in patients receiving a dual chamber pacemaker for sinus node disease (SND) or second/third-degree atrioventricular block. Materials and Methods: In the first pilot study symptomatic patients with SND who subjected to dual chamber pacemaker implantation were studied. In the second study patients with SND as well as patients with second or third-degree atrioventricular block undergoing pacemaker implantation were included. Baseline clinical, laboratory, echocardiographic, and electrocardiographic parameters were recorded. Conventional inflammatory indexes were also assessed. Multivariate logistic regression analysis and ROC curve analysis for parameters associated with AF were performed. Results First Study: The study population consisted of 101 patients (47 men); median age: 77 [73-82]years. The demographic and clinical characteristics were comparable between tachy-brady(AF history) patients (n=32) and patients with other forms of SSS (n=69). Left atrial diameter was increased in tachy-brady patients (44 [39-48] mm vs. 39 [36-44] mm; p=0.05). Also, the RDW was greater in these patients (14.7 [13.6-15.4]% vs. 13.7 [13.4-14.3]%; p=0.02).Multivariate analysis showed that RDW is independently associated with AF (OR: 1.58; 95%CI: 1.06-2.85; p=0.04). The ROC curve analysis showed that the area under the curve was 0.69 (p=0.028). A RDW cut-off point of 14 was related to AF with a sensitivity of 70% and a specificity of 69%. Second Study: The final analysis included 217 patients with SND and 393 patients with atrioventricular block. Notably, 102/217 (47%) of the SND patients (median age: 77 years,54% men) and 54/393 (14%) of the atrioventricular block patients (median age: 79 years,54% men) had AF history (paroxysmal or persistent). Multivariable analysis showed that red blood cell distribution width (RDW) (OR:1.17; 95% CI: 1.05-1.36; p=0.05), and serumγ-glutamyl transferase (γGT) levels (OR:1.15; 95% CI: 1.03-1.28; p=0.04) were independently associated with AF history in patients with SND. In ROC curve analysis, the area under thecurve (AUC) was 0.648; p<0.01 for RDW, and 0.753; p<0.01 for γGT. A RDW cut-off point of14 was associated with AF with a sensitivity of 67% and a specificity of 68% while a γGTcut-off point of 21 was associated with AF with a sensitivity of 80% and a specificity of 65%. In patients with second/third-degree atrioventricular block there were no significant independent correlations between AF and the parameters studied. Conclusions: In elderly patients with SND, RDW and γGT have an independent association with AF history. Our study failed to show any corresponding associations in patients with advanced disorders of atrioventricular conduction.

Υπόβαθρο: Οι ηλικιωμένοι ασθενείς που φέρουν μόνιμο βηματοδότη συχνά εμφανίζουν αναδιαμόρφωση του κολπικού μυοκαρδίου. Το σύνδρομο νοσούντος φλεβοκόμβου σχετίζεται με κολπική μαρμαρυγή ενώ σε ασθενείς με διαταραχές κολποκοιλιακής αγωγής αυτή η συσχέτιση είναι λιγότερο σαφής. Αρκετοί κλινικοί, υπερηχοκαρδιογραφικοί, ηλεκτροκαρδιογραφικοί και εργαστηριακοί δείκτες έχουν σχετισθεί με κολπική μαρμαρυγή σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή αλλά δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς σε ασθενείς με ενδείξεις τοποθέτησης βηματοδότη. Επομένως εξετάσαμε τη συσχέτιση διαφόρων δεικτών και της κολπικής μαρμαρυγής σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε εμφύτευση διεστιακού βηματοδότη λόγω νόσου φλεβοκόμβου ή δευτέρου/τρίτου βαθμού κολποκοιλιακού αποκλεισμού. Υλικό και Μέθοδοι: Στην πρώτη πιλοτική μελέτη μελετήθηκαν συμπτωματικοί ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου που υποβάλλονταν σε εμφύτευση διεστιακού βηματοδότη. Στη δεύτερη πιο εκτεταμένη μελέτη περιλήφθηκαν τόσο ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου όσο και ασθενείς με προχωρημένους κολποκοιλιακούς αποκλεισμούς. Καταγράφηκαν βασικές κλινικές, εργαστηριακές, υπερηχογραφικές και ηλεκτροκαρδιογραφικές παράμετροι. Επίσης έγινε καταγραφή συμβατικών δεικτών φλεγμονής. Έγινε πολυπαραγοντική ανάλυση παλινδρόμησης και ανάλυση καμπύλης ROC προκειμένου να εξεταστεί η ανεξάρτητη συσχέτιση μεταξύ των υποψήφιων παραμέτρων και της κολπικής μαρμαρυγής. Αποτελέσματα 1η Μελέτη: Ο τελικός πληθυσμός ήταν 101 ασθενείς (47 άνδρες), με διάμεση ηλικία 77 [73-82] έτη. Τα δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά ήταν συγκρίσιμα μεταξύ των τάχυ-βράδυ (ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής) ασθενών (ν=32) και των ασθενών που με νόσο φλεβοκόμβου χωρίς κολπική μαρμαρυγή (ν=69). Η διάμετρος του αριστερού κόλπου στους ασθενείς με σύνδρομο τάχυ-βράδυ ήταν μεγαλύτερη (44 [39–48]mmvs. 39 [36–44]mm; p = 0.05). Η Πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε πως το εύρος κατανομής των ερυθρών (RDW) συνδέεται ανεξάρτητα με την κολπική μαρμαρυγή (OR: 1.58; 95% CI: 1.06–2.85; p = 0.04). Η καμπύλη ανάλυσης ROCέδειξε ότι η επιφάνεια κάτω από την καμπύλη ήταν 0.69 ( p = 0.028). Το διαχωριστικό όριο 14 για το RDW σχετίζεται με την κολπική μαρμαρυγή με μία ευαισθησία 70% και ειδικότητα 69%. 2η Μελέτη: Η τελική ανάλυση περιέλαβε 217 ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου και 393 ασθενείς με προχωρημένο κολποκοιλιακό αποκλεισμό. Σημειωτέον, 102/217(47%) των ασθενών με νόσο φλεβοκόμβου (διάμεση ηλικία 77 έτη, 54% άνδρες) και 54/393 (14%) ασθενών με κολποκοιλιακό αποκλεισμό (διάμεση ηλικία: 79 έτη, 54%men)είχε ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής (παροξυσμική ή εμμένουσα). Η Πολυπαραγοντική αναλύση έδειξαν πως το RDW (OR:1.17; 95% CI: 1.05-1.36;p=0.05), και τα επίπεδα ορού της γ-γλουταμινικής τρανσφεράσης (γGT) (OR:1.15;95% CI: 1.03-1.28; p=0.04) παρουσιάζουν ανεξάρτητη συσχέτιση με ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής σε ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου. Στην καμπύλη ανάλυσηςROC, η επιφάνεια κάτω από την καμπύλη (AUC) ήταν 0.648; p<0.01 για το RDWκαι 0.753; p<0.01 για τη γGT. Για το RDW το διαχωριστικό όριο 14 συσχετίζονταν με κολπική μαρμαρυγή με μία ευαισθησία 67% και μια ειδικότητα 68%, ενώ το διαχωριστικό όριο 21 για την γGT σχετιζόταν με εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής με μια ευαισθησία 80% και ειδικότητα 65%. Σε ασθενείς με δευτέρου και τρίτου βαθμού κολποκοιλιακό αποκλεισμό δεν διαπιστώθηκε σημαντική ανεξάρτητη συσχέτιση μεταξύ κολπικής μαρμαρυγής και κάποιας από τις παραμέτρους που μελετήθηκαν. Συμπεράσματα: Σε ηλικιωμένους ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου, το RDW και η γGT έχουν ανεξάρτητη συσχέτιση με ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής. Η μελέτη μας απέτυχε να καταδείξει αντίστοιχη συσχέτιση σε ασθενείς με υψηλού βαθμού κολποκοιλιακό αποκλεισμό.