Διερεύνηση φαινοτύπων ρινίτιδας

Abstract

Background: There is little evidence on the incidence and characteristics of local allergic rhinitis (LAR) in children. Out of the seven available studies, most have included subjects with perennial rhinitis only and results are based on the investigation of no more than three allergens per study. The aim of our study was to determine the prevalence of LAR in children with chronic, difficult to treat, perennial or seasonal, rhinitis but no evidence of sensitization to aeroallergens, or other alternative diagnosis. We additionally aimed at undertaking detailed LAR prevalence investigation through nasal specific provocation tests (NPT) to 4 locally relevant to Greece aeroallergens. Our secondary objective was to identify whether children with LAR have any distinct clinical characteristics that could help the clinician distinguish them from children with non allergic non infectious rhinitis (NAR). Methods: We prospectively performed multiple nasal provocation tests (M-NPT) with four locally relevant aeroallergens (P. pratense, O. europea, A. alternata, D. pteronyssinus) in children with absence of sensitization to aeroallergens, seen during a calendar year in a specialized rhinitis clinic. We additionally performed single NPT to children with allergic rhinitis (AR; positive control group). The result of the NPT was based on symptoms and acoustic rhinometry. Identification of nasal hyper-reactivity (NHR) triggers was through a questionnaire.Results: LAR was confirmed in 29.2% (n=7/24) of the children that had negative skin prick and blood testing to aeroallergens. All but one of the children reacted to one allergen and one to two. Implementing the M-NPT protocol ensured a 69.8% (p<0.001) significant decrease in the number of visits required for NPT in comparison to those that would need to be performed if each child had 4 single NPT. All AR-children had positive single NPT with results similar to the LAR. There were no differences in age at examination and rhinitis onset, gender distribution, family atopy, and past or current environment of residency while the prevalence of reported NHR-triggers was comparable amongst the LAR, AR and NAR groups.Conclusion: To the best of our knowledge, this is the first pediatric study where the seasonal or perennial rhinitis population was thoroughly tested for LAR against four aeroallergens. LAR was present in a considerable proportion of children with no sensitization to aeroallergens and therefore, the performance of NPT, preferably to more than one aeroallergens, should be strongly considered in these cases. There were no distinct clinical characteristics between LAR, AR and NAR in children. Additionally, children with LAR clinically responded similarly to the eliciting aeroallergen compared to children with AR. Implementing M-NPT rather than single NPT is a time- and cost-efficient practice.

Βιβλιογραφικό υπόβαθρο: Η γνώση σχετικά με τον επιπολασμό και τα χαρακτηριστικά της τοπικής αλλεργικής ρινίτιδας (ΤΑΡ) στα παιδιά είναι περιορισμένη. Από τις επτά δημοσιευμένες μελέτες, οι περισσότερες έχουν συμπεριλάβει μόνο παιδιά με ολοετή ρινίτιδα και τα αποτελέσματα στηρίζονται στη διερεύνηση μέχρι 3 αεραλλεργιογόνων ανά μελέτη. Ο σκοπός της μελέτης μας ήταν να καθορίσουμε τον επιπολασμό της ΤΑΡ σε παιδιά με χρόνια, δύσκολη στο χειρισμό, εποχική ή ολοετή ρινίτιδα αλλά απουσία δεδομένων για ευαισθητοποίηση σε αεραλλεργιογόνα ή εναλλακτική διάγνωση. Επιπλέον, σκοπός της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός του επιπολασμού να γίνει εκτενώς μέσω ειδικών ρινικών προκλήσεων (ΕΡΠ) σε 4 κοινά για το χώρο της Ελλάδος, αεραλλεργιογόνα. Επίσης είχαμε ως δευτερεύον σκοπό να εξακριβώσουμε αν τα παιδιά με ΤΑΡ έχουν ιδιαίτερα κλινικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον κλινικό ιατρό να τα διακρίνει από τα παιδιά με μη αλλεργική μη λοιμώδη ρινίτιδα (ΜΑΡ). Μέθοδοι: Σε αυτή την προοπτική μελέτη διεξήγαμε πολλαπλές ΕΡΠ (πΕΡΠ) με 4 αεραλλεργιογόνα (P. pratense, O. europea, A. alternata, D. pteronyssinus) σε παιδιά με απουσία ευαισθητοποίησης σε αεραλλεργιογόνα τα οποία εξετάστηκαν σε ένα ημερολογιακό έτος σε ένα εξειδικευμένο ιατρείο. Επιπλέον, διεξήγαμε μεμονωμένες ΕΡΠ (μΕΡΠ) σε παιδιά με αλλεργική ρινίτιδα (ΑΡ) τα οποία αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Το αποτέλεσμα της ΕΡΠ αξιολογούταν με βάση τη συμπτωματολογία και ακουστική ρινομετρία. Εκλυτικοί παράγοντες μη ειδικής ρινικής υπεραντιδραστικότητας (ΡΥ) καταγράφηκαν μέσω ενός ερωτηματολογίου. Αποτελέσματα: Η ΤΑΡ επιβεβαιώθηκε σε 29.2% (n=7/24) των παιδιών με αρνητικές δερματικές δοκιμασίες δια νυγμού και IgE ορού σε αεραλλεργιογόνα. Όλα τα παιδιά εκτός από ένα αντέδρασαν σε ένα αλλεργιογόνο ενώ ένα παιδί σε δύο. Η επιλογή του πρωτοκόλλου των πΕΡΠ διασφάλισε πτώση 69.8% (p<0.001) στον αριθμό των απαιτούμενων επισκέψεων σε σύγκριση με εκείνες που θα απαιτούνταν αν το κάθε παιδί προσερχόταν για 4 μΕΡΠ. Όλα τα παιδιά της ομάδας ελέγχου (ΑΡ) είχαν θετική ΕΡΠ των οποίων τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια με εκείνα των ΤΑΡ. Δεν υπήρχαν διαφορές στην ηλικία έναρξης των ρινιτιδικών συμπτωμάτων ή εξέτασης, στο γένος, το οικογενειακό ιστορικό ατοπίας ή το τρέχων/παρελθοντικό περιβάλλον διαβίωσης. Εν τω μεταξύ, ο επιπολασμός των εκλυτικών παραγόντων ΡΥ ήταν συγκρίσιμος μεταξύ των παιδιών με ΤΑΡ, ΜΑΡ και ΑΡ. Συμπεράσματα: Εξ όσων δυνάμεθα να γνωρίζουμε, πρόκειται για την πρώτη παιδιατρική μελέτη στην οποία εντάχθηκαν παιδιά με εποχικά ή ολοετή συμπτώματα τα οποία μάλιστα διερευνήθηκαν λεπτομερειακά για ΤΑΡ έναντι 4 αεραλλεργιογόνων. Ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού μας αποδείχθηκε να έχει ΤΑΡ και συνεπώς η διεξαγωγή ΕΡΠ, κατά προτίμηση σε περισσότερα του ενός αεραλλεργιογόνου, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε ανάλογες περιπτώσεις παιδιών. Δεν υπήρχαν ιδιαίτερα κλινικά χαρακτηριστικά ανάμεσα στα παιδιά με ΤΑΡ, ΜΑΡ και ΑΡ. Επιπλέον, τα παιδιά με ΤΑΡ απάντησαν κατά παρόμοιο τρόπο στην επαφή με το εκλυτικό αεραλλεργιογόνο σε σχέση με τα παιδιά με ΑΡ. Η εφαρμογή του πρωτοκόλλου των πΕΡΠ έναντι των μΕΡΠ αποτελεί πρακτική που μπορεί να μειώσει τον αριθμό και το κόστος των ΕΡΠ.