Μελέτη της δράσης των μορίων U-74389G και της σιλδεναφίλης σε συνδυασμό ή σε μονοθεραπεία σε πειραματικό ζωικό πρότυπο ισχαιμίας - επαναιμάτωσης κρημνού χοίρου (πλατύς ραχιαίος)

Abstract

Tissue reconstruction after burns, tumor excisions, infections or injuries is a frequent surgical challenge to avoid Ischemia-reperfusion injury. Lazaroids and sildenafil, through their mechanisms of action, have been studied for their protective effects on various organs subjected to IRI. In this study, we aimed to evaluate the therapeutic potential of U-74389G and sildenafil in a swine model of ischemia and reperfusion injury of latissimus dorsi flap. Materials and methods: Forty-two Landrace male pigs, weighing 28–35kg, were equally (n1⁄46) randomized into the following groups: (a) Group I: control, (b) Group II: administration of U-74389G after ischemia, (c) Group III: administration of sildenafil after ischemia, (d) Group IV: administration of U-74389G and sildenafil after ischemia, (e) Group V: administration of U- 74389G prior to ischemia, (f) Group VI: administration of sildenafil prior to ischemia, and (g) Group VII: administration of U-74389G and sildenafil prior to ischemia. Blood and tissue sampling was conducted before ischemia, 15 and 30 min after occlusion, 30, 60, 90, and 120 min after reperfusion. Results: Statistically significant reduction (p<0.05) was detected in lymphocytes and polymorphonuclear leukocytes concentra- tions as well as in the appearance of edema after histopathologic evaluation of the ischemic tissue, espe- cially in the groups of combined treatment. Measurements of malondialdeyde and tumour necrosis factor alpha in tissues revealed a significant decrease (p<0.001) of these markers in the treatment groups when compared to the control, particularly in the latest estimated timepoints. Conclusions: The synergistic action of U-74389G and sildenafil seems protective and promising in cases of flap IRI during tissue reconstruc- tion surgery.

Η αποκατάσταση των ιστών μετά από εγκαύματα, εκτομές όγκων, λοιμώξεις ή τραυματισμούς αποτελεί μια συχνή χειρουργική πρόκληση καθώς πρέπει να αποφευχθεί το σύνδρομο ισχαιμίας-επαναιμάτωσης (ΣΙΕ). Τα λαζαροειδή και η σιλδεναφίλη, μέσω των μηχανισμών δράσης τους, έχουν μελετηθεί για τις προστατευτικές επιδράσεις τους σε διάφορα όργανα που υπόκεινται σε ΣΙΕ. Στην παρούσα μελέτη, επιδιώξαμε να αξιολογήσουμε το θεραπευτικό δυναμικό του μορίου U-74389G και της σιλδεναφίλης, ως μονοθεραπεία ή συνδυασμένη θεραπεία, σε ένα μοντέλο ισχαιμίας –επαναιμάτωσης κρημνού πλατέος ραχιαίου χοίρου.Υλικά και Μέθοδοι: Χρησιμοποιήθηκαν 42 αρσενικοί χοίροι ράτσας Landrace, βάρους 28-35 kg οι οποίοι χωρίστηκαν τυχαία στις εξής επτά πειραματικές ομάδες: i) Ομάδα Ι (n = 6): Ομάδα ελέγχου, ii) Ομάδα ΙΙ (n = 6): Ισχαιμία για 30 min και ακολούθως άμεση ενδοφλέβια χορήγηση του λαζαροειδούς U-74389G, επαναιμάτωση για συνολικά 120 min, iii) Ομάδα ΙΙΙ (n = 6): Ισχαιμία για 30 min και ακολούθως άμεση ενδοφλέβια χορήγηση της σιλδεναφίλης, επαναιμάτωση για συνολικά 120 min, iv) Ομάδα ΙV (n = 6): Ισχαιμία για 30 min και ακολούθως άμεση ταυτόχρονη ενδοφλέβια χορήγηση του λαζαροειδούς U-74389G και της σιλδεναφίλης, επαναιμάτωση για συνολικά 120 min, v) Ομάδα V (n = 6): Ενδοφλέβια χορήγηση του λαζαροειδούς U-74389G 10 min πριν από την απόφραξη του αγγείου, ισχαιμία για 30 min και ακολούθως επαναιμάτωση για συνολικά 120 min, vi) Ομάδα VI (n = 6): Ενδοφλέβια χορήγηση της σιλδεναφίλης 10 min πριν από την απόφραξη του αγγείου, ισχαιμία για 30 min και ακολούθως επαναιμάτωση για συνολικά 120 min, vii) Ομάδα VII (n = 6): Ενδοφλέβια χορήγηση ταυτόχρονα του λαζαροειδούς U-74389G και της σιλδεναφίλης 10 min πριν από την απόφραξη του αγγείου, ισχαιμία για 30 min και ακολούθως επαναιμάτωση για συνολικά 120 min. Η δειγματοληψία αίματος και ιστών διεξήχθη πριν από την ισχαιμία, 15 και 30 λεπτά μετά την απόφραξη των αγγείων, 30, 60, 90 και 120 λεπτά μετά την επαναιμάτωση. Η χρησιμοποιούμενη δόση των φαρμάκων ήταν 10 mg/kg για το U-74389G και 1,4 mg/kg για την σιλδεναφίλη.Αποτελέσματα: Στατιστικά σημαντική μείωση (p <0,05) ανιχνεύθηκε στις συγκεντρώσεις λεμφοκυττάρων και πολυμορφοπύρηνων λευκοκυττάρων (PMNL), καθώς και στην εμφάνιση οιδήματος όπως προέκυψε από την ιστοπαθολογική αξιολόγηση του ισχαιμικού ιστού, ειδικά στις ομάδες της συνδυασμένης θεραπείας. Οι μετρήσεις του παράγοντα νέκρωσης όγκων (TNF-α) και της μαλονδιαλδεϋδης (MDA) στους ιστούς αποκάλυψαν σημαντική μείωση (p <0,001) αυτών των δεικτών στις ομάδες θεραπείας σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, ιδιαίτερα στα τελευταία εκτιμώμενα χρονικά σημεία. Καμία από τις βιοχημικές παραμέτρους του ορού δεν παρουσίασε στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων ελέγχου και θεραπείας για τα αξιολογούμενα χρονικά σημεία ( p > 0,05).Συμπεράσματα: Η συνεργιστική δράση του U-74389G και της σιλδεναφίλης φαίνεται να είναι προστατευτική και ελπιδοφόρα σε περιπτώσεις ΣΙΕ κρημνών κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάεων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας, και τα δύο μόρια φαίνεται να δρουν ευεργετικά στην επιβίωση του κρημνού, μειώνοντας τους δείκτες φλεγμονής, όπως τα PMNL και ο TNF-α, χωρίς ανιχνεύσιμες ανεπιθύμητες ενέργειες από τις μετρήσεις στο περιφερικό αίμα. Εκτός από τα προαναφερθέντα ευρήματα, παρατηρήθηκε επίσης μια συνεργιστική δράση του U-74389G και της σιλδεναφίλης μέσω της μείωσης της συγκέντρωσης των λεμφοκυττάρων και της έκτασης του οιδήματος. Αυτός ο συνδυασμός φαίνεται πολλά υποσχόμενος και θα μπορούσε να αποτελέσει λύση για τη διατήρηση των ιστών και των οργάνων που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια των μεταμοσχεύσεων. Παρ’όλα αυτά, απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για την επικύρωση αυτών των ευρημάτων στο ΣΙΕ μυϊκών κρημνών και την πιθανή παροχή θεραπευτικού σχήματος κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης αποκατάστασης ιστών.