Κλινικά αποτελέσματα και απεικονιστικές μεταβολές μετά από μικροδισκεκτομή σε ασθενείς με κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου της ΟΜΣΣ

Abstract

Purpose: To evaluate the associations between pain, disability, quality of life and Magnetic ResonanceImaging (MRI) findings preoperatively and five years postoperatively after lumbar microdiscectomy(LM).Methods: Ninety one patients who underwent LM by the same surgeon participated in this prospectivestudy. Pain, disability and quality of life were measured and compared with validated questionnairespre- and up to five years postoperatively. A subgroup of 61 patients performed both preoperative andfive-year postoperative MRI. In this group, associations between clinical and radiological outcomeswere recorded.Results: In all assessment questionnaires there was a significant improvement in the firstpostoperative month compared with preoperative data, which lasted up to one year post discectomy.After that improvement was statistically significant (p<0.05) but without clinical importance. Inpostoperative MRI the morphology of the operated disc was improved; however facet joints’ arthritisand degeneration of the operated and caudal adjacent disc were worse. These changes wereassociated with age at the time of surgery. Preoperatively patients without Modic changes had similarclinical status with those presenting with Modic 1 and had better clinical results. There was nodifference in patients presenting with Modic 2 and 3 changes. Preoperative Pfirrmann IV and V gradeswere associated with worse clinical outcomes up to one year postoperatively compared with grades Iand II.Conclusion: Significant clinical improvement was recorded from the first postoperative month to thefirst postoperative year; no clinical improvement was noticed later on. Higher Pfirrmann and Modicchanges were associated with worse clinical outcomes.

Σκοπός: Η καταγραφή αποτελεσμάτων και η αξιολόγηση συσχετίσεων μεταξύ του επιπέδου πόνου,της αναπηρίας, της ποιότητας ζωής και των ευρημάτων της μαγνητικής τομογραφίας (MRI )προεγχειρητικά και έως πέντε έτη μετά τη μικροδισεκτομή στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης(ΟΜΣΣ). Υλικό και μέθοδοι: Προοπτική μελέτη 91 ασθενών που υποβλήθηκαν σε μικροδισκεκτομή στην ΟΜΣΣ από τον ίδιο χειρουργό. Ο πόνος, η αναπηρία και η ποιότητα ζωής καταγράφηκαν μέσω των ερωτηματολόγιων ODI, SF-36, Roland-Morris και VAS προεγχειρητικά και έως πέντε έτη μετεγχειρητικά. Οι 61 ασθενείς πραγματοποίησαν MRI ΟΜΣΣ προεγχειρητικά και στο τέλος της πενταετούς παρακολούθησης υπό σταθερό πρωτόκολλο. Σε αυτούς καταγράφηκαν οι συσχετίσεις μεταξύ των κλινικών και ακτινολογικών αποτελεσμάτων.Αποτελέσματα: Σε όλα τα ερωτηματολόγια παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα σε σχέση με προεγχειρητικά που διήρκεσε έως και ένα έτος μετά τη δισκεκτομή. Μετά το πρώτο έτος η βελτίωση ήταν στατιστικά σημαντική αλλά χωρίς κλινική σημασία. Στη μετεγχειρητική MRI η μορφολογία του χειρουργημένου δίσκου ήταν βελτιωμένη, ωστόσο υπήρξε επιδείνωση της αρθρίτιδας των αποφυσιακών αρθρώσεων και της εκφύλισης του χειρουργημένου και του ουραίου παρακείμενου δίσκου. Αυτά τα ευρήματα σχετίστηκαν με την ηλικία κατά τη χειρουργική επέμβαση. Προεγχειρητικά οι ασθενείς χωρίς μεταβολές Modic είχαν παρόμοια κλινική εικόνα με εκείνους που παρουσίαζαν Modic 1 και κατέγραψαν καλύτερα κλινικά αποτελέσματα. Αντίστοιχη κλινική εικόνα εμφάνισαν και οι ασθενείς με μεταβολές Modic 2 και 3. Προεγχειρητικά οι βαθμοί εκφύλισης IV και V κατά Pfirrmann στο χειρουργημένο και στους δύο παρακείμενους δίσκους συσχετίστηκαν με χειρότερα κλινικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια του πρώτου μετεγχειρητικού έτους σε σύγκριση με τους βαθμούς I και II. Συμπεράσματα: Σημαντική κλινική βελτίωση καταγράφηκε από τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα έως το πρώτο μετεγχειρητικό έτος. Οι υψηλότεροι βαθμοί εκφύλισης δίσκου και αλλοιώσεων Modicσυνδέθηκαν με χειρότερα κλινικά αποτελέσματα, ωστόσο οι απεικονιστικές αλλαγές μπορούν να αποδοθούν στη φυσική ιστορία εκφύλισης της ΟΜΣΣ και όχι στη μικροδισκεκτομή.