Αποτελεσματικότητα της γρανισετρόνης στην πρόληψη της μετεγχειρητικής ναυτίας και του εμετού ανάλογα με την περιεγχειρητική χρονική στιγμή χορήγησης, σε επεμβάσεις λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής

Abstract

Background: Postoperative nausea and vomiting (PONV) is a common problem after laparoscopic cholecystectomy. Our study aims to compare occurrence of PONV when granisetron is administered before induction to anesthesia or before the end of the operation.Material and Method: 53 patients of ASA grade I and II undergoing laparoscopic cholecystectomy under general anesthesia, with the prior written consent were randomized by sealed envelope method into two groups. Group A (n=31) received granisetron 40 μg/kg before induction to anesthesia, while group B (n=22) received 40 μg/kg 30 min before the end of the operation. Exclusion criteria were hepatic, renal or heart failure, previous psychotropic or antiemetic medication, brain tumor, seizures, pregnancy or breastfeeding. Episodes of nausea and vomiting were recorded in the first 24 hours postoperatively. Nausea was measured using a visual analogue scale (0-100). Need of rescue antiemetic therapy was also recorded.Results: The demographic data and duration of surgery did not differ between groups. Although the incidence of vomiting and the time of occurrence of nausea did not differ between groups, nausea was less frequent in group B. The need for rescue antiemetic medication also differed (Group A 22.6% vs Group B 0%). The observed power of the study was 0.81.Conclusion: The administration of granisetron before the end of the operation appears to be more effective for the prevention of nausea and the necessity of rescue antiemetic therapy.

Σκοπός: Η μετεγχειρητική ναυτία και ο έμετος (ΜΝΕ) αποτελεί συχνό πρόβλημα στις επεμβάσεις λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής. Η μελέτη μας έχει σαν στόχο τη σύγκριση εμφάνισης ΜΝΕ όταν η γρανισετρόνη χορηγηθεί πριν την εισαγωγή στην αναισθησία ή πριν το πέρας της επέμβασης.Υλικό και Μέθοδος: Πενήντα τρεις ασθενείς κατηγορίας ASA I-II, που επρόκειτο να υποβληθούν σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, υπό γενική αναισθησία, μετά από έγγραφη συγκατάθεση τυχαιοποιήθηκαν με τη μέθοδο του κλειστού φακέλου σε 2 ομάδες. Η ομάδα Α (n=31) έλαβε γρανισετρόνη 40 μg/kg πριν την εισαγωγή στην αναισθησία, ενώ η ομάδα Β (n=22) έλαβε 40 μg/kg γρανισετρόνης 30min πριν το πέρας της επέμβασης. Τα κριτήρια αποκλεισμού ήταν ηπατική, νεφρική ή καρδιακή ανεπάρκεια, λήψη ψυχοτρόπων/αντιεμετικών φαρμάκων, όγκος εγκεφάλου, επιληψία, κύηση και θηλασμός. Καταγράφηκαν η παρουσία ναυτίας και εμέτου στο πρώτο μετεγχειρητικό 24ωρο, ο χρόνος εμφάνισης και η βαρύτητά της ναυτίας (οπτική κλίμακα 0-100), καθώς και η ανάγκη χορήγησης αντιεμετικής θεραπείας διάσωσης.Αποτελέσματα: Τα δημογραφικά στοιχεία και η διάρκεια της επέμβασης δεν διέφεραν μεταξύ των ομάδων. Αν και η συχνότητα εμφάνισης εμέτου και ο χρόνος εμφάνισης της ναυτίας δεν διέφεραν μεταξύ των ομάδων, η ναυτία ήταν λιγότερο συχνή στην ομάδα Β. Επίσης, διέφερε η ανάγκη χρήσης επιπλέον αντιεμετικού (ονδασετρόνη) στο πρώτο μετεγχειρητικό 24ωρο (Α:22,6% vs. B:0%, p=0.032). Σε καμία ομάδα δεν χρειάστηκε προσθήκη τρίτου αντιεμετικού. Η παρατηρηθείσα ισχύς της μελέτης ήταν 0.81. Συμπέρασμα: Η χορήγηση της γρανισετρόνης πριν το πέρας της επέμβασης φαίνεται ότι υπερέχει έναντι της χορήγησής της πριν την εισαγωγή στην αναισθησία σε ότι αφορά την εμφάνιση ναυτίας, καθώς και την ανάγκη χορήγησης επιπρόσθετης αντιεμετικής αγωγής.