Ενδαρτηριακή θεραπευτική προσέγγιση ηπατικών, νευροενδοκρινούς χαρακτήρα, νεοπλασιών με 111Iνδιο-πεντετριοτίδιο μετά από προσωρινή εγκατάσταση καθετήρα (port)

Abstract

Purpose: To evaluate the effectiveness of high doses of 111Ιn-DTPA‐OCinfusions following selective catheterization of the hepatic artery throughout atemporary port installation in inoperable liver metastasized, SSTR2 positive neuroendocrinetumours due to the effect of 111Ιn Auger and Internal Conversion ElectronEmission.Materials and Methods: The average dose per session administeredmonthly to each patient (9 cases in total) was 6.3±2.3 GBq. Since repeatitions raisedthe 12 fold in order to exempt patients from the repeated catheterizationprocedure discomfort, a temporary intraarterial installation of a specificcatheterization port system was performed. Response assessment was classifiedaccording to the Response Evaluating Criteria In Solid Tumours (RECIST). CT/MRIscans were performed as baseline before, during and after the end of treatment andmonthly US images for follow up measurements. Toxicity (WHO criteria) wasmeasured using blood and urine tests of renal, hepatic and bone marrow function.Results: No one from the treated patients [108 infusions] achieved completeresponse [CR: 0.0%] , partial response [PR] was observed in 7 (70 %) and diseasestabilization[SD] in 2 ( 30 %) patients. Dosimetric calculations showed an about 75%(p<0.05) higher radiopeptide cumulative dose compared to that of the simpleintravenous administration. Grade 1 erythro-, leuko- and thrombo- cytopeniaoccurred in 3 (34.0 %) cases.Conclusion: In unresectable metastatic liver lesions, positive for somatostatinreceptors repeated, trans‐hepatic, high doses of 111Ιn-DTPA‐OC throughout atemporary port installation, showed an effective therapeutic outcome. Given thelocoregional modality character of the administration technique after the temporaryport installation for the completion of the treatment plus the extremely short range of111Ιn Auger and Internal Conversion electrons emission, no nephro-, liver- or myelotoxicityhas so far been observed. The implantable port system offers stable connection mechanism at port chamber/catheter junction, high flow rate in thincatheters, secure placement of the puncture needle in the chamber septum, easylocation of the puncture site and quality of life.

Σκοπός: Για να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα εγχύσεων υψηλών δόσεων111Ιn-DTPA‐OC μετά από επιλεκτικό καθετηριασμό της ηπατικής αρτηρίας, διαμέσουπροσωρινής τοποθέτησης ειδικού καθετηριαστικού συστήματος (port) σε μηλειτουργικούς νευροενδοκρινούς χαρακτήρα, ηπατικές μεταστάσεις, θετικούς σευποδοχείς SSTR2 σωματοστατίνης από την επίδραση της εκπομπής ηλεκτρονίων Augerκαι Εσωτερικής Μετατροπής του 111Ιn.Υλικά και Μέθοδοι: Η χορηγούμενη μέση δόση ανά συνεδρία, μηνιαίως για κάθεασθενή (9 περιπτώσεις συνολικά) ήταν 6,3±2,3 GBq. Επειδή οι επαναλαμβανόμενεςχορηγήσεις για μια αποτελεσματική αγωγή έφθαναν τις 12 στο σύνολό τους,προκειμένου να απαλλαγούν οι ασθενείς από την κακουχία και δυσφορία τηςδιαδικασίας του καθετηριασμού, απεφασίσθη η προσωρινή ενδο‐αρτηριακήεγκατάσταση ενός ειδικού καθετηριαστικού συστήματος port. Η αξιολόγηση τηςανταπόκρισης στο θεραπευτικό σχήμα εγένετο σύμφωνα με τα κριτήρια RECIST γιασυμπαγείς όγκους. Το αποτέλεσμα επιστοποιείτο από τις CT ή MRI τομογραφίες πουπραγματοποιούντο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της θεραπείας, ενώ ηπαρακολούθηση εκτιμάτο απο τα μηνιαία υπερηχογραφήματα στις περιοχέςενδιαφέροντος. Η πιθανή τοξικότητα (WHO κριτήρια) μετρήθηκε από δείγματα αίματοςκαι ούρων και από ελέγχους της νεφρικής, ηπατικής και οστεομυελικής λειτουργίας.Αποτελέσματα: Κανείς από τους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία [108 εγχύσεις]επέτυχε πλήρη ανταπόκριση [CR: 0,0%]. Μερική ανταπόκριση [PR] παρατηρήθηκε σε7 (70%) και σταθεροποίηση της νόσου [SD] σε 2 (30%) ασθενείς. Δοσιμετρικοίυπολογισμοί έδειξαν περίπου 75% (p<0,05) υψηλότερη αθροιστική ραδιοπεπτιδικήαπρρόφηση, σε σύγκριση με εκείνη της απλής ενδοφλέβιας χορήγησης. Πρώτουβαθμού μυελοτοξικότητα (ερυθρο-, λευκο- και θρομβο- πενία παρατηρήθηκε σε 3(34,0%) περιπτώσεις.Συμπέρασμα: Σε μη χειρουργήσιμες νεοπλασίες του ήπατος, σπινθηρογραφικάθετικές σε SSTR2 υποδοχείς σωματοστατίνης η επαναλαμβανόμενη δι‐ηπατική χορήγηση, υψηλών δόσεων 111Ιn-DTPA‐OC διαμέσου προσωρινά τοποθετημένουκαθετηριαστικού συστήματος port, είχε περισσότερο από ικανοποιητικήαποτελεσματική θεραπευτική έκβαση. Με δεδομένο τον τοποπεριοχικό χαρακτήρα τηςαγωγής, μετά από προσωρινή εγκατάσταση καθετηριαστικού συστήματος port γιατην ολοκλήρωση της θεραπείας και την εξαιρετικά μικρή εμβέλεια των ηλεκτρονίωνAuger και Εσωτερικής Μετατροπής του 111Ιn, δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερακάποια νεφρική, ηπατική ή οστεομυελική τοξικότητα. Η προσωρινά ενδαρτηριακήεμφύτευση ειδικού καθετηριαστικού συστήματος port προσφέρει σταθερό μηχανισμόσύνδεσης υποδορροίου τυμπάνου‐καθετήρα‐όγκου, υψηλό ρυθμό ροής σε λεπτόδίαυλο, ασφαλή και ανώδυνη εισαγωγή της βελόνας παρακέντησης στο διάφραγμασιλικόνης του θαλάμου και ποιότητα ζωής.