Επίδραση φλαβονοειδών στο μελάνωμα

Abstract

In the present thesis, the effect of polyphenolic compounds on the development of sbcl1, M5 and Α375 melanoma cell lines is studied. The polyphenolic compounds are ingredients of pomegranate and are derived with specific processing during extraction.The isolation of polyphenolic extract from pomegranate juice was performed using the adsorption resin method. The study, suitability characterization and selection of resins were based on, the Freudlich theory and the homonymous equation.After the isolation of the resins, the polyphenolic extracted components were used to study the effect of polyphenolic extract on sbcl1 melanoma cells. The results were compared with those of sodium salicylate and theophylline for the same melanoma cell line sbcl1, known from the literature to have apoptotic properties. Moreover, we studied the effect of the polyphenolic extracted components on well known classical melanoma cell lines, such as Α375 and Μ5.Furthermore, pomegranate juice was used to investigate its effect on Α375 and Μ5 melanoma cell lines for comparison with extracted components. The comparison of the results showed that the effectiveness of extracted components on cell proliferation inhibition was significantly superior to that of theophylline and pomegranate chyme, indicating that extracted components reached the effectiveness of sodium salicylate.Finally, in order to determine the cell proliferation inhibition mechanism of the polyphenolic compounds, we investigated the effect of polyphenolic compounds of the extract on p38α. For correct interpretation we compared our results with those obtained with sodium salicylate, sodium acetylsalicylate, theophylline, caffeic acid, delphinidine and the SB202190 enzyme selective inhibitor. With these experiments we proved that polyphenolic extract is the most effective inhibitor of p38ɑ, compared with all the above mentioned compounds, more effective even than the SB202190 enzyme selective inhibitor.From the experimental data it was concluded that polyphenolic compounds react directly with the enzyme and indirectly via free radical mechanism. Furthermore, it was shown that polyphenolic compounds protect healthy cells and destroy melanoma cells. The polyphenolic compounds protect healthy cells through scavenging of free radicals, thus inhibiting their reaction with important biological molecules, such as DNA. The anticancer activity of polyphenolic compounds is a result of adhesion to cell membranes and inactivation of p38α kinase reacting with the ΑΤΡ moiety.

Στην παρούσα διατριβή, μελετάται η επίδραση των πολυφαινολικών ενώσεων στην ανάπτυξη των sbcl1, M5 και Α375 κυτταρικών σειρών μελανώματος. Οι πολυφαινολικές ενώσεις που χρησιμοποιήθηκαν είναι συστατικά του ροδιού, τα οποία παραλήφθηκαν με ειδική επεξεργασία του εκχυλίσματος χυμού.Η απομόνωση του πολυφαινολικού εκχυλίσματος από το χυμό του ροδιού έγινε με τη μέθοδο των ρητινών προσρόφησης. Η μελέτη, ο χαρακτηρισμός καταλληλότητας και η επιλογή των ρητινών στηρίχθηκαν στην θεωρία Freudlich και την ομώνυμη εξίσωση. Μετά την επιλογή των ρητινών και την παραλαβή του πολυφαινολικού εκχυλίσματος έγιναν πειράματα για να μελετηθεί η επίδραση του πολυφαινολικού εκχυλίσματος, στα sbcl1 κύτταρα μελανώματος. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα, που λήφθηκαν με σαλικυλικό νάτριο και θεοφυλλίνη για την ίδια κυτταρική σειρά μελανωμάτων sbcl1. Οι δύο αυτοί παράγοντες επιλέχθηκαν γιατί από τη βιβλιογραφία προτείνονται ως αποπτωτικοί. Στη συνέχεια, μελετήθηκε η δράση του εκχυλίσματος σε πιο κλασικές σειρές μελανώματος, όπως είναι οι Α375 και Μ5. Επί πλέον στις σειρές μελανώματος Α375 και Μ5 χρησιμοποιήθηκε και ο ολικός χυμός ροδιού, έτσι ώστε να φανεί αν υπάρχουν διαφορές στην ανταπόκριση των κυττάρων μεταξύ εκχυλίσματος και χυμού. Τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων έδειξαν ότι, η δραστικότητα του εκχυλίσματος στην παρεμπόδιση του πολλαπλασιασμού των κυττάρων υπερέχει σημαντικά της θεοφυλλίνης και του χυμού ροδιού. Από τη σύγκριση προκύπτει ότι το εκχύλισμα αγγίζει τα ίδια επίπεδα απόδοσης με αυτή του σαλικυλικού νατρίου.Στη συνέχεια, προκειμένου να προσδιορισθεί ο μηχανισμός αναστολής του πολλαπλασιασμού των κυττάρων, που προκαλείται από τις πολυφαινόλες, ερευνήθηκε η επίδραση των πολυφαινολών του εκχυλίσματος στην πρωτεΐνη p38α. Για την ορθή απόδοση τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα που προκλήθηκαν από το σαλικυλικό νάτριο, το ακετυλοσαλικυλικό νάτριο, τη θεοφυλλίνη, το καφεϊκό οξύ, τη δελφινιδίνη και τον εκλεκτικό αναστολέα του ενζύμου SB202190.Από τα αποτελέσματα αποδείχθηκε ότι το πολυφαινολικό εκχύλισμα ροδιού έχει τη μεγαλύτερη επίδραση στην αναστολή της p38α όχι μόνο σε σχέση με όλες τις χρησιμοποιηθείσες ουσίες, αλλά και ως προς τον εκλεκτικό αναστολέα του ενζύμου SB202190.Από τα πειραματικά δεδομένα συμπεραίνεται ότι οι πολυφαινόλες φαίνεται να δρουν αφενός άμεσα με το ένζυμο και αφετέρου έμμεσα μέσα από μηχανισμό ελευθέρων ριζών. Τέλος οι πολυφαινόλες εμφανίζουν τη διττή ιδιότητα να προστατεύουν τα υγιή κύτταρα, ενώ καταστρέφουν τα κύτταρα του μελανώματος. Η προστασία από τις πολυφαινόλες επιτυγχάνεται είτε με δέσμευση των ελευθέρων ριζών είτε με επιδιόρθωση των βλαβών που έχουν προκαλέσει οι ελεύθερες ρίζες σε βασικά βιολογικά μόρια, όπως π.χ. το DNA. Η καταστροφή των καρκινικών κυττάρων του μελανώματος αποδίδεται στη σύνδεση των πολυφαινολών είτε άμεσα με ιοντικό δεσμό είτε με δεσμούς υδρογόνου μέσω μορίων νερού, οδηγώντας έτσι σε απενεργοποίηση της p38α κινάσης.