Η απάτη ως λόγος ακυρωσίας

Abstract

The topic of the doctoral thesis is the study of deceit as ground for rescission of a declaration of will or a juridical act. The introduction is followed by the first part of the thesis, where the prerequisites of Article 147 sub-para a CC (Civil Code) –the basic rule of the civil code for the deceit– are examined thoroughly. Prerequisites of Article 147 sub-para a CC are inter alia the deceit itself as well as the persons involved in the whole situation. The “third party” who deceives according to Article 147 sub-para b CC is such a person. The meaning of the “third party” is given and moreover examples of “third parties” across the civil law are quoted. In the second part of the thesis, the legal consequences of deceit and their relation to other legal consequences are analyzed. First of all the right of the deceived person to rescind, as legal consequence of deceit, is considered. Afterwards the second and last legal consequence of deceit, the right of the deceived person to be compensated for damages, according to Article 149 sub-para a and b CC, is presented. The doctoral thesis ends after analyzing the relation of rescission and damages, as legal consequences of deceit, to other legal consequences.

Αντικείμενο της διατριβής είναι η μελέτη της απάτης ως λόγου ακυρωσίας μιας δήλωσης βούλησης ή μιας δικαιοπραξίας. Μετά την εισαγωγή ακολουθεί το πρώτο μέρος της διατριβής, στο οποίο εξετάζονται αναλυτικά τα στοιχεία της νομοτυπικής μορφής της ΑΚ 147 εδ. α΄, η οποία αποτελεί τη βασική ρύθμιση του αστικού κώδικα για την απάτη. Στα στοιχεία της παραπάνω νομοτυπικής μορφής εντάσσονται, μεταξύ άλλων, η απάτη αυτή καθεαυτή, καθώς και τα εμπλεκόμενα στην όλη κατάσταση πρόσωπα. Τέτοιο πρόσωπο αποτελεί και ο «τρίτος» εξαπατών της ΑΚ 147 εδ. β΄, του οποίου προσδιορίζεται η έννοια και επιπρόσθετα παρατίθεται περιπτωσιολογία «τρίτων» που εντοπίζονται σε ποικίλους χώρους του αστικού δικαίου. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής, αναλύονται οι έννομες συνέπειες της απάτης και η σχέση τους προς άλλες έννομες συνέπειες. Ως πρώτη έννομη συνέπεια εξετάζεται το δικαίωμα ακύρωσης του εξαπατηθέντος. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η δεύτερη και τελευταία έννομη συνέπεια της απάτης, που είναι το δικαίωμα αποζημίωσης του εξαπατηθέντος κατά τους όρους της ΑΚ 149 εδ. α΄ και β΄. Η διατριβή ολοκληρώνεται με την εξέταση της σχέσης της ακυρωσίας και της αποζημίωσης, ως έννομων συνεπειών της απάτης, προς άλλες έννομες συνέπειες.