Επίδραση καρδιαγγειακών νόσων (πειραματική υπερλιπιδαιμία και ισχαιμία) στην αρχιτεκτονική δομή των παρωτίδων επιμύων: ο ρόλος των στατινών στις μικροανατομικές βλάβες

Abstract

Hyperlipidemia [high lipids plasma levels such as triglycerides(TG), totalcholesterol (TC) and low-density lipoprotein cholesterol (LDL)] may be associated with parotid enlargement and fatty degeneration of parotid parenchyma.The aim of this study was to investigate the role of experimental hyperlipidaemia and ischemia in the parotid gland’s microstructure in Wistarrats and the influence of statin treatment. Forty Wistar rats (111.06±3.36g) were divided into 5 groups (A1, A2controls-B1, B2 experimental). Control animals were fed with normal cereal rodents pellets while the experimental groups took an hyperlipidaemic mixture(50% cereals, 20% butter, 10,5% sucrose, 10% casein, 2,5% cholesterol,1% vitamins, 0,15% propylhiouracil, 0,1% choline). The animals of group A2and B2 were treated with simvastatin (Zocor) 40mg/kg/daily p.o. for 3months. On the other hand, the rats of group B3 were treated with hyperlipidemic diet for 3 months and afterwards were given Zocor40mg/kg/daily p.o. for the following 3 months and normal cereal rodents pellets. In the sixth group (group C) experimental ischemia was performed and after one month observation the rats were sacrifed in order to perform a histological examination of the parotid gland. Statistical analysis was performed by Kruskal-Wallis Test and Mann-Whitney Test. Total serum cholosterol (TC), triglyceridia (TG), high density lipoproteins (HDL) and low density lipoproteins (LDL) were increased ingroups B1, B2 while the parotid weight was decreased. The histological investigation demonstrated changes in the parotid gland morphology of the hyperlipidaemic groups, including the presence of chronic inflammation, fibrosis, lipocytes, foci of lymphocytic infiltration, nucleiabnormalities, diversity of vessel wall thickness. The influence of statin tendedto potentate the chronic inflammatory infiltrate while the lipocytes were decreased and remodelling of the parotid gland’s structure occurred. On the other hand, minor alteretions of the parotid gland of rats in group C were demonstrated. Conclusively, hyperlipidaemic diet lead to an elevated serum lipid profile that may be responsible for parotid gland swelling with lipid infiltration, nuclei abnormalities, lymphocytic infiltration, fibrosis and parotid duct obstruction while statin’s treatment seemed to repair some of these injuries.

Η υπερλιπιδαιμία [υψηλά επίπεδα λιπιδίων του πλάσματος όπως τα τριγλυκερίδια (TG), ολικής χοληστερόλης (TC) και των χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνών (LDL)] μπορεί να σχετίζεται με διεύρυνση της παρωτίδας και λιπώδη εκφύλιση του παρωτιδικού παρεγχύματος. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση του ρόλου της πειραματικής υπερλιπιδαιμίας και ισχαιμίας στη μικροδομή της παρωτίδας σε επίμυς τύπου Wistar και την επίδραση της θεραπείας με στατίνες. Η πειραματική μελέτη της υπερλιπιδαιμίας πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις: 1η: Χορήγηση λιπαρής δίαιτας και στατίνης 2η: Χορήγηση στατίνης μετά την εγκατάσταση υπερλιπιδαιμίας. Τα πειραματόζωα της πρώτης φάσης χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες: Α1: μάρτυρες Α2: στατίνη Β1: υπερλιπιδαιμία Β2: υπερλιπιδαιμία + στατίνη (3μήνες). Οι ομάδες Α1 και Α2 ακολούθησαν φυσιολογική συνήθη δίαιτα. Τα πειραματόζωα της ομάδας Α2 ελάμβαναν σιμβαστατίνη (Zocor®-Vianex) 40mg/kg/ημερησίως per os μέσω γαστροοισοφαγιτιδικού καθετήρα για 3 μήνες. Οι ομάδες Β1 και Β2 ακολούθησαν υπερλιπιδαιμική δίαιτα (50% δημητριακά, 20% βούτυρο, 10.5% σουκρόζη, 10% καζείνη, 2.5% χοληστερόλη, 1% πολυβιταμίνες, 0.15% πολυουρακίλη, 0.1% χολίνη). Στα πειραματόζωα της ομάδας Β2 χορηγήθηκε ταυτόχρονα σιμβαστατίνη(Zocor) 40mg/kg per os για τους 3 μήνες καθημερινά. Για τη μελέτη της δεύτερης φάσης χρησιμοποιήθηκε μια ομάδα πειραματόζωων, η ομάδα Β3. Τα πειραματόζωα της ομάδας Β3, αφού υποβλήθηκαν σε υπερλιπιδαιμική δίαιτα για 3 μήνες, κατόπιν ακολούθησαν θεραπεία με σιμβαστατίνη (Zocor) per os για τους επόμενους 3 μήνες με τον ίδιο τρόπο χορήγησης. Στην έκτη ομάδα (ομάδα Γ) προκλήθηκε πειραματική ισχαιμία και μετά από ένα μήνα οι επίμυς θυσιάστηκαν προκειμένου να πραγματοποιηθεί ιστολογική εξέταση της παρωτίδας. Η στατιστική ανάλυση έγινε με τη μέθοδο Kruskal-Wallis Test και Mann- Whitney Test. Τα TC, TG, HDL και LDL αυξήθηκαν στις ομάδες Β1, Β2 και Β3 σε σχέση με τις ομάδες ελέγχου ενώ το βάρος της παρωτίδας ήταν μειωμένο μη στατιστικά σημαντικά. Η ιστολογική εξέταση έδειξε αδρές αλλαγές στη μορφολογία της παρωτίδας στις υπερλιπιδαιμικές ομάδες και παρουσία χρόνιας φλεγμονής, ίνωση, εστίες λεμφοκυτταρικής διήθησης και ανωμαλίες πυρήνων. Η επίδραση της στατίνης φάνηκε να περιορίζει τη χρόνια φλεγμονή και να συντελεί στην αναδιαμόρφωση της δομής της παρωτίδας. Από την άλλη πλευρά, παρατηρήθηκαν μικρές διαφοροποιήσεις στη δομή της παρωτίδας στους επίμυς της ομάδας Γ. Συμπερασματικά, η υπερλιπιδαιμική δίαιτα είναι πιθανό να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα λιπιδίων του ορρού και να είναι υπεύθυνη για διόγκωση της παρωτίδας. Οι στατίνες φαίνεται να βελτιώνουν το υπερλιπιδαιμικό προφίλ ενώ σε περιπτώσεις πειραματικής ισχαιμίας οι παρατηρούμενες αλλαγές στην μικροαρχιτεκτονική δομή της παρωτίδας χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης και μελέτης.