Essays on the economics of immigration

Abstract

This study examines the impact of immigration on the labor market opportunities of natives, for the case in Greece. First, using panel data techniques and Instrumental Variables (IV) regressions, we analyze the effect of immigration on the unemployment rate of three different education groups of natives, namely skilled, medium-skilled and unskilled workers. The OLS results imply that immigration is associated with lower unemployment rate. However, when we combine First- Differences and IV, the impact of immigration is no longer significant. Second, we estimate the impact of immigrants on two alternative aspects of unemployment: a) the displacement risk, defined as the probability of moving from employment to unemployment (within one year), b) the job-search effectiveness, defined as the probability of finding a job (within one year). Our findings indicate some weak substitutability between immigrants and unemployed natives (outsiders). Finally, exploiting occupational information from the Greek Labor Survey, we estimate the effect of immigration on national wages. The results are in general not statistically different from zero. However, it is worth noting that the negative bias of the OLS results is the opposite of the positive bias found by the empirical papers that were based on the spatial correlation approach. The negative bias results because immigrants tend toward high-wage regions, but low-paid jobs, provided that that they can move freely within the country but not within occupations. Moreover, we estimate the long-run relationship between immigration and two macroeconomic variables: GDP per capita and unemployment. The dataset is annual at the national level. To avoid spurious regression, we employ two alternative cointegration methodologies: The Johansen and Juselius (1990) approach and the Autoregressive Distributed Lag (ARDL) bounds testing approach suggested by Pesaran et al (2001). Both approaches suggest that there is a stable long-run relationship running from immigration to per capita GDP. The results from the Granger non-causality tests imply that per capita GDP causes immigration in Granger’s sense. Moreover, there is evidence of short-run causality running from unemployment to immigration. Hence, we can argue that immigrants contribute to per capita GDP. On the other hand, the results do not support the argument that immigrants displace Greeks from jobs. Finally, we study the employment and wage differentials between natives and immigrants in the Greek labor market. More precisely, we decompose the mean wage gap between the groups under consideration, into a part explained by differences in the average characteristics, and a residual part that is usually referred as discrimination. The same analysis is carried out for the differences in the average probabilities of employment between immigrants and natives. The results suggest that the - 39% of the mean wage gap and the 31 % of the mean employment gap - between natives and immigrants can be attributed to discrimination.

Η παρούσα διατριβή εξετάζει τις επιπτώσεις της μετανάστευσης στην αγορά εργασίας της χώρας υποδοχής, για την περίπτωση της Ελλάδας. Αρχικά, χρησιμοποιώντας panel data και τη μέθοδο των βοηθητικών μεταβλητών (Instrumental Variables), εξετάζουμε τις επιπτώσεις της μετανάστευσης στο ποσοστό ανεργίας τριών διαφορετικών ομάδων εγχώριων εργαζόμενων: τους ειδικευμένους, τους μέτρια ειδικευμένους και τους ανειδίκευτους εργάτες. Τα αποτελέσματα που λαμβάνουμε από τον OLS εκτιμητή υποδηλώνουν ότι η μετανάστευση συνδέεται με χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας για τους εγχώριους. Ωστόσο, όταν συνδυάζουμε Πρώτες-Διαφορές και βοηθητικές μεταβλητές, οι επίπτωση της μετανάστευσης δεν είναι πλέον στατιστικά σημαντική. Δεύτερον, εκτιμούμε την επίδραση των μεταναστών σε δύο εναλλακτικές πτυχές της ανεργίας: α) displacement risk, που ορίζεται ως η πιθανότητα μετάβασης από την απασχόληση στην ανεργία (εντός ενός έτους), β) job search effectiveness, που ορίζεται ως η πιθανότητα εύρεσης εργασίας (εντός ενός έτους). Τα ευρήματά μας δείχνουν μια ασθενή σχέση υποκατάστασης μεταξύ των μεταναστών και των ντόπιων ανέργων (outsiders). Κατόπιν, εκτιμούμε την επίδραση της μετανάστευσης στους μισθούς των εγχώριων. Τα αποτελέσματα που λαμβάνουμε, σε γενικές γραμμές, δεν είναι στατιστικά διαφορετικά από το μηδέν. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η αρνητική μεροληψία του OLS εκτιμητή είναι η αντίθετη της θετικής μεροληψίας που βρίσκουν οι εμπειρικές μελέτες που βασίζονται στη μέθοδο των spatial correlations. Η εξήγηση της αρνητικής μεροληψίας, έγκειται στο γεγονός ότι ναι μεν οι μετανάστες τείνουν προς περιφέρειες με υψηλότερους μισθούς, αλλά εν τέλει εργάζονται σε χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας,. Επιπλέον, εκτιμούμε τη μακροχρόνια σχέση μεταξύ της μετανάστευσης και δύο μακροοικονομικών μεταβλητών: το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και την ανεργία. Τα δεδομένα μας είναι ετήσια και σε εθνικό επίπεδο. Χρησιμοποιούμε δύο εναλλακτικών μεθόδους συνολοκλήρωσης: Τη μέθοδο των Johansen και Juselius (1990) και τη μέθοδο Autoregressive Distributed Lag (ARDL) που αναπτύχθηκε από τους Pesaran et al (2001). Και οι δύο προσεγγίσεις που δείχνουν ότι υπάρχει μια σταθερή μακροχρόνια σχέση από τη μετανάστευση προς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Τα αποτελέσματα από τα τεστ του Granger για την ύπαρξη αιτιώδους σχέσης υποδηλώνουν ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ προκαλεί τη μετανάστευση με την έννοια του Granger. Επιπλέον, υπάρχουν ενδείξεις για βραχυχρόνια αιτιότητα από την ανεργία με τη μετανάστευση. Ως εκ τούτου, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι μετανάστες συμβάλλουν στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας, ενώ από την άλλη πλευρά, τα αποτελέσματα δεν επιβεβαιώνουν το επιχείρημα ότι οι μετανάστες εκτοπίζουν τους Έλληνες από την αγορά εργασίας. Τέλος, μελετάμε την ύπαρξη διακρίσεων στην αγορά εργασίας μεταξύ των γηγενών και των μεταναστών. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζουμε αν οι μετανάστες λαμβάνουν χαμηλότερους μισθούς ή έχουν μικρότερη πιθανότητα απασχόλησης σε σχέση με τους εγχώριους με τα ίδια ακριβώς παραγωγικά χαρακτηριστικά. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το - 39% του μέσου μισθολογικού χάσματος και το 31% της μέσης διαφοράς για ποσοστό απασχόλησης - μεταξύ ντόπιων και μεταναστών μπορεί να αποδοθεί σε διακρίσεις εις βάρος των μεταναστών.