Μελέτη της θεραπευτικής αποτελεσματικότητας της ενδοτυμπανικής έγχυσης στεροειδών σε ασθενείς με αιφνίδια βαρηκοΐα

Abstract

Administration of steroids systematically (IV or per mouth) is considered to be the treatment of choice for idiopathic SSHL worldwide, although their specific action remains unknown. Setting aside the controversy concerning dosage and duration of treatment, the efficacy of steroids remains the subject of many clinical trials. However, systemic administration of steroids may have serious side effects and such treatment may be contraindicated in patients with peptic ulcer, glaucoma, diabetes, hypertension, osteoporosis, and other diseases, as well as those with pregnancy. IT administration of corticosteroids as an alternative treatment modality for idiopathic SSHL appears attractive as it avoids the side effects of systemic steroids and obtains higher inner ear concentrations. The results of the present study revealed that nearly half of the patients in the treatment group showed significant hearing improvement with IT administration of methylprednisolone after unsuccessful IV steroid administration, whereas none in the matched control group had similar improvement. With regard to potential predictors of the final PTA outcome, we found that IT treatment; better post-IV PTA and absence of vertigo were good predictors of the outcome. In contrast, sex, age, affected ear, days to admission and shape of the initial audiogram, did not show any significant influence on the outcome. The present study suggests that IT administration of methylprednizolone in the middle ear is effective and safe treatment for patients with idiopathic SSHL who have failed traditional systemic steroid administration. Although it may also be effective as 1st-line treatment, we can only recommend it for the patients who have failed traditional systemic steroid administration, because of the design of the present study. Current literature indicates the need for evidence-based, prospective randomized controlled clinical trials to test the efficacy of IT steroids as 1st line treatment.

Η χορήγηση στεροειδών συστηματικά (ενδοφλεβίως ή από του στόματος) θεωρείται σήμερα η θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση της ιδιοπαθούς ΑΝΒ, παρότι ο μηχανισμός δράσης τους παραμένει άγνωστος. Η αποτελεσματικότητα τους αποτελεί το αντικείμενο πολλών κλινικών μελετών παρά τις διαφοροποιήσεις αναφορικά με την χρησιμοποιούμενη δοσολογία και την διάρκεια θεραπείας. Η συστηματική τους χορήγηση παρόλα αυτά ενέχει κινδύνους, και αντενδύκνειται σε περιπτώσεις ασθενών με ιστορικό παθήσεων όπως πεπτικό έλκος, γλαύκωμα, σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση, οστεοπόρωση, και εγκυμοσύνη. Η ενδοτυμπανική χορήγηση στεροειδών παρουσιάζει το πλεονέκτημα της επίτευξης υψηλότερων συγκεντρώσεων στα υγρά του κοχλία, όπως και της αποφυγής της εμφάνισης συστηματικών παρενεργειών. Στην παρούσα μελέτη, σχεδόν μισοί από τους ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκε ενδοτυμπανικά μεθυλπρεδνιζολόνη μετά από αποτυχία στην συστηματική χορήγηση στεροειδών, παρουσίασαν περαιτέρω σημαντική βελτίωση, συγκρινόμενοι με παρόμοια ομάδα ελέγχου. Σε ότι αφορά πιθανούς προγνωστικούς παράγοντες, η ομάδα θεραπείας, ο καλύτερος μέσος όρος τονικού ακοογράματος μετά το τέλος της ενδοφλέβιας θεραπείας με στεροειδή, και η απουσία ιλίγγου συνδέθηκαν με ευννοϊκή έκβαση των αποτελεσμάτων. Σε αντίθεση, το φύλο, η ηλικία, το προσβεβλημένο αυτί, ο χρόνος έως την έναρξη θεραπείας, η παρουσία εμβοών, και η μορφή του ακοογράμματος εισαγωγής, δεν φαίνεται να συσχετίζονταν θετικά ή αρνητικά με την έκβαση. Συμπερασματικά, στην παρούσα μελέτη υποστηρίζεται ότι η ενδοτυμπανική χορήγηση μεθυλπρεδνιζολόνης είναι ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης περιπτώσεων ιδιοπαθούς ΑΝΒ που δεν έχουν ανταποκριθεί στην ενδοφλέβια χορήγηση στεροειδών. Παρόλο που μπορεί να είναι αποτελεσματική σαν μονοθεραπεία εκλογής, λόγω του σχεδιασμού της παρούσας μελέτης προτείνεται ως θεραπεία σωτηρίας μετά από αποτυχία χορήγησης συστηματικών στεροειδών. Περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, στις ημέρες μας πλέον θεωρείται προαπαιτούμενη η εναρμόνιση κάθε Ιατρική πράξης και θεραπευτικής επιλογής με τα ασφαλή ευρήματα που διεξάγονται από αυστηρά τεκμηριωμένα μελέτες, και η σύγχρονη βιβλιογραφία επισημαίνει την ανάγκη σχεδιασμού προοπτικών τυχαιοποιημένων διπλών-τυφλών κλινικών μελετών για την διεξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων ως προς την αξία της ενδοτυμπανικής έγχυσης στεροειδών σαν θεραπεία 1ης γραμμής της ιδιοπαθούς ΑΝΒ.