Η επίδραση της χορήγησης φιναστερίδης στην αγγείωση του προστάτη

Abstract

The aim of the present study is to assess the effects of finasteride on angiogenetic and hypoxia markers in benign prostatic hyperplasia (BPH). Our material consisted of one hundred and seventy eight patients aged 51-85 years (mean 68.7), suffering from BPH and awaiting treatment by transurethral prostate resection (TURP) They were prospectively randomized into a group of patients receiving finasteride (group A; 88 patients) and into a group of patients where no medication was applied until TURP (group B; 90 patients). Tissue specimens were immunohistochemically stained with monoclonal antibodies against CD34 [for microvessel density (MVD)], vascular endothelial growth factor (VEGF) and hypoxia inducible factor-1alpha (HIF-1α). Statistical analysis was performed by using the SPSS 10 program (SPSS Inc., USA). For all the tests, p<0.05 was considered as statistical significant. Our results are: Blood loss during TURP was significantly higher at group B, in comparison with group A (p<0.001). The distribution of the CD34 immunostaining was mainly at the suburethral prostate. MVD, VEGF and HIF-1a values were statistically significantly lower (p<0.001) in group A, in comparison with group B. In the finasteride group, the immunoreactivities of CD34 and HIF-1a, of VEGF and HIF1α, and of VEGF and CD34 were statistically positively correlated (p<0.001). In the same group, MVD and the expression of VEGF and HIF-1α were statistically correlated with the duration of treatment. In conclusion finasteride administration in BPH, results in statistically significant suppression of MVD, VEGF and HIF-1α, in a time dependent manner. 133

Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι η εκτίμηση της επίδρασης της φιναστερίδης (Proscar) στους αγγειογενετικούς παράγοντες και στον παράγοντα υποξίας στην καλοήθη υπερπλασία του προστάτη. Το υλικό της εργασίας μας αποτέλεσαν 178 ασθενείς ηλικίας 51-85 ετών (μ.ο. 68,7), πάσχοντες από καλοήθη υπερπλασία προστάτη (BPH), οι οποίοι τυχαιοποιήθηκαν προοπτικά σε ομάδα ασθενών που έλαβαν φιναστερίδη για χρονικό διάστημα από 7,1-43,5 εβδομάδες (μ.ο 25,3) [ομάδα Α: 88 ασθενείς] και υποβλήθηκαν σε διουρηθρική προστατεκτομή (TURP) και σε ομάδα ασθενών οι οποίοι δεν έλαβαν καμία αγωγή μέχρι τη θεραπεία με TURP (ομάδα Β: 90 ασθενείς). Τα ιστολογικά παρασκευάσματα επεξεργάστηκαν ανοσοϊστοχημικά με μονοκλωνικά αντισώματα έναντι του CD34 [για τα νεοαγγεία (MVC)], του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGF) και του παράγοντα υποξίας (HIF-1a). Η στατιστική ανάλυση έγινε με τη χρήση του στατιστικού προγράμματος SPSS 10 program (SPSS Inc., USA). Για όλα τα test θεωρήσαμε ως στατιστικά σημαντική την τιμή p<0,05. Από την επεξεργασία των δεδομένων προέκυψαν τα εξής αποτελέσματα: Η διεγχειρητική απώλεια αίματος ήταν στατιστικά σημαντικότερη στην ομάδα Β σε σύγκριση με την ομάδα Α (p<0,001). Η κατανομή των νεοαγγείων ήταν στη μεταβατική ζώνη, κυρίως στην υποουρηθρική περιοχή. Τα επίπεδα των MVC, VEGF και HIF-1a ήταν σε στατιστικά σημαντικό βαθμό μικρότερα στην ομάδα Α σε σύγκριση με την ομάδα Β (p<0,001). Στην ομάδα της φιναστερίδης οι συσχετίσεις μεταξύ του CD34 και HIF-1a, VEGF και HIF-1a και των VEGF και CD34 ήταν στατιστικά σημαντικές (p<0,001). Στην ίδια ομάδα, τα επίπεδα των τριών παραγόντων (CD34, VEGF και HIF-1a) σχετίζονται σε στατιστικά σημαντικό βαθμό με τη διάρκεια χορήγησης του φαρμάκου. Συμπερασματικά, η χορήγηση φιναστερίδης οδηγεί σε μείωση της νεοαγγειογένεσης και των επιπέδων του παράγοντα υποξίας σε στατιστικά σημαντικό βαθμό, με τρόπο ευθέως ανάλογο με το χρόνο χορήγησης του φαρμάκου.