Το οικιστικό δίκτυο της Χαλκιδικής κατά την περίοδο 1912-1960. Ζητήματα και διαδικασίες εξέλιξης σε συνάρτηση με φυσικές, οικονομικές και ιστορικές παραμέτρους

Abstract

The aim of the dissertation is to record the parameters of natural design and to detect the buildings policy that was applied to rural areas over the reference period of 1912-60 in Chalkidiki. The intention of the research, after locating the date was to record the process of their impact on space and to study the sequence as well as the effectiveness of policies on the formation of the physiognomy of the place. The production of space results from key-events in the evolution of the place which are initialed through historical matural and financial parameters after their appreciation in order to substantiate their repercussions in space and to convey the gradual configuration of the settlement network. Generally, certain peculiarities are ascertained in Chalkidiki which have caused special procedures and administrative policies for the place. A result of all these was the condensive of the settlement network, the duvelling of the coast and the contribution in preserving the settlements.

Στόχος της διατριβής είναι να καταγράψει τις παραμέτρους φυσικού σχεδιασμού και να ανιχνεύσει την οικιστική πολιτική που εφαρμοζόταν σε αγροτικές περιοχές την περίοδο 1916-1960. Ο σκοπός της έρευνας ήταν μετά τον εντοπισμό των δεδομένων να καταγραφεί η διαδικασία επίδρασής τους στον χώρο και να μελετηθεί η αλληλουχία και η αποτελεσματικότητα των πολιτικών στην διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του τόπου. Η παραγωγή του χώρου προκύπτει από γεγονότα-τομές τα οποία θεωρούνται μέσα από ιστορικές, φυσικές και οικονομικές παραμέτρους, έτσι ώστε να τεκμηριωθούν οι επιπτώσεις τους στον χώρο και να αποδοθεί η σταδιακή διαμόρφωση του οικιστικού δικτύου. Αντίστοιχα οι οικισμοί της Χαλκιδικής διακρίνονται σε προσφυγικοί, εργατικοί, αυτούς που προέκυψαν μετά τον σεισμό του 1932, αυτούς που προήλθαν από μετακινήσεις στην "Ανασυγκρότηση". Οι ιδιαιτερότητες που προκάλεσαν ειδικές πολιτικές διαχείρισης ήταν η απαλλοτρίωση των μεταλλείων, η μετακίνηση και επέκταση των οικισμών μετά το 1932, η αξιοποίηση των μεταλλείων κ.ά. Συνέπεια αυτών ήταν η πύκνωση του οικιστικού δικτύου, η κατοίκηση των παραλιών και η συμβολή στη διατήρηση οικισμών.