Ανατομικά δεδομένα και αιμοδυναμικές μετρήσεις με αναίμακτες μεθόδους στα άνω άκρα αθλούμενων ατόμων: κλινικοεργαστηριακή μελέτη επί αντισφαιριστών

Abstract

The aim of this study was to evaluate cardiovascular parameters in tennis players, during a simulation of a tennis match. Morphological adaptations of the dominant hand to the non-dominant hand were correlated as well. During the common breaks of a tennis match, the blood velocity of brachial arteries was evaluated with the use of the Doppler. The blood velocity continuously increased in both hands. The peak of the velocity appeared in different moments both at the dominant and non-dominant hand. The blood perfusion of the dominant hand was higher than the other hand at a level of statistical significance (p<0,05). After a period of time blood flow, stabilized in lower values compared to the first peak with no significant variations until the end of the match. The mean heart rate appeared as following almost the same attitude, reaching about the 170 beats/min and stabilized at about 20 beats less until the end of the performance. During the common breaks of a tennis match, the skin blood flow of the forearms was evaluated by using the Laser Doppler. The skin blood flow increased in both hands. At the beginning of the performance the non-dominant forearm reached higher values compared to the dominant one. After a period of time the values inverted and the dominant forearm skin blood flow enhanced at a level of statistical significance (p<0,05). The morphological evaluation determined that the length and the diameter of the dominant forearm were increased compared to the non-dominant one. In addition the diameter of the brachial artery of the dominant hand was significantly higher than the other one. The study reveal morphological adaptations of the forearms of tennis players and cardiovascular parameters during a match. The results of this study could help to improve advanced training tennis programs, fitness tennis programs and also to prevent overload injuries and burnout syndromes.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός αιμοδυναμικών παραμέτρων σε αντισφαιριστές κατά τη διάρκεια προσομοίωσης αγώνα αντισφαίρισης. Συσχετίσαμε ακόμα μορφολογικές προσαρμογές του δεξιού σε σχέση με το αριστερό αντιβράχιο. Κατά τη διάρκεια των καθιερωμένων διαλειμμάτων ενός αγώνα αντισφαίρισης, μετρήσαμε την ταχύτητα ροής του αίματος της Βραχιόνιας αρτηρίας και στα δύο άνω άκρα, με τη χρήση του Doppler. Η ταχύτητας της ροής παρουσίασε συνεχόμενη άνοδο και στα δύο άκρα. Η μέγιστη τιμή εμφανίστηκε σε διαφορετική χρονική στιγμή στο δεξιό απ’ ότι στο αριστερό άνω άκρο. Η αιματική παροχή στο δεξί αντιβράχιο παρουσίαζε στατιστικώς σημαντικά αυξημένη διαφορά (p<0,05) σε σχέση με το αριστερό. Μετά την πάροδο συγκεκριμένης χρονικής περιόδου οι τιμές της αιματικής ταχύτητας σταθεροποιήθηκαν σε επίπεδα χαμηλότερα απ’ τα μέγιστα χωρίς αξιοσημείωτες διακυμάνσεις έως και το τέλος του αγώνα. Η μέση τιμή της καρδιακής συχνότητας των αντισφαιριστών ακολούθησε παρόμοιες διακυμάνσεις εμφανίζοντας ως μέγιστη τιμή τους 170 σφυγμούς το λεπτό και σταθεροποιήθηκε στη συνέχεια περίπου στους 150 σφυγμούς έως και το τέλος της δοκιμασίας. Κατά τη διάρκεια των καθιερωμένων διαλειμμάτων ενός αγώνα αντισφαίρισης, μετρήσαμε την ταχύτητα, ροή και όγκο της δερματικής αιματικής κυκλοφορίας με τη χρήση του Laser Doppler. Η αιματική ροή αυξήθηκε και στα δύο άνω άκρα. Στην αρχή της διαδικασίας το αριστερό αντιβράχιο παρουσίασε τιμές μεγαλύτερες απ’ ότι το δεξί. Μετά από την πάροδο συγκεκριμένης χρονικής περιόδου οι τιμές αντιστράφηκαν και το δεξί αντιβράχιο παρουσίασε στατιστικά σημαντική διαφορά σε σχέση με το αριστερό (p<0,05). Η μελέτη των ανατομικών δεδομένων έδειξε αυξημένο το μήκος και τη διάμετρο του δεξιού αντιβραχίου καθώς και της διαμέτρου της δεξιάς βραχιόνιας αρτηρίας (p<0,05). Τα αποτελέσματα της παρούσης μελέτης που αφορούν τις μορφολογικές προσαρμογές του αντιβραχίου των αντισφαιριστών καθώς και τις αιμοδυναμικές παραμέτρους που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του αγώνα, μπορούν νακαθοδηγήσουν στη βελτίωση του σχεδιασμού της προπόνησης των αντισφαιριστών, σε βελτίωση εξειδικευμένων προγραμμάτων φυσικής κατάστασης, καθώς και στην προληπτική αντιμετώπιση κακώσεων υπέρχρησης και συνδρόμων του αθλήματος.