Assessing the interplay between language and category learning: the effects of verbal labels for categorization items and for the formed categories

Abstract

According to the Whorfian Hypothesis, language plays a formative role in shaping cognition. The Universalistic view, on the other hand, suggests that language merely serves communicative purposes. The present dissertation contributes to the aforementioned Language-and-Thought debate by examining the interplay between language and learning to categorize. In particular, I experimentally examined the effect of verbal labels for (a) categorization items, and (b) for the formed categories. In experiment 1 participants were trained for three consecutive days to learn new names for four artificial auditory tones, or associate the tones to hard-to-name visual symbols. Following training, all groups were administered an auditory version of the Weather Prediction Task, using the trained tones as cues.Names for the cues were found to facilitate learning to categorize. In experiment2 separate groups of participants were trained for two consecutive days to learn new names for abstract shapes, or to associate the shapes to hard-to-name symbols. Following training, participants were administered a modified version ofthe Type II category learning task, utilizing the trained shapes in composing categorization items. Names for the shapes were not found to have an effect on categorization performance, and the discrepancy between results of Experiments 1and 2 may be attributed to the change in perceptual modality. Next, in a series of three experiments (3.1, 3.2, and 3.3) I investigated the effect of verbal labels for the former categories. Participants were asked to learn named and hard-to-name categories. According to the Label-Feedback Hypothesis names for the categories provide an advantage, and indeed in all three experiments named categories were learned more efficiently compared to hard-to-name categories. To examine whether names for the categories have long-term effect on attention mechanisms, following learning to categorize participants were given a categorization session (Experiment 3.2) and a visual discrimination task using eye tracking (Experiment 3.3). Visual features that had previously been predictive of named categories were found to capture attention to a greater extent compared to features that had been predictive of hard-to-name categories.In sum, the results of the reported experiments suggest that (a) labels for categorization items facilitate learning, (b) names for the categories also provide a facilitative effect on learning, and (c) names for the categories affect attention on the long term. Thus, the present dissertation may be said to provide support to the Whorfian Hypothesis by suggesting that language modulates non-linguistic cognitive processes such as learning and attention.

Σύμφωνα με την υπόθεση του Whorf, η γλώσσα διαμορφώνει τη νόηση. Αντίθετα, η Οικουμενική θεώρηση προτείνει πως η γλώσσα απλά εξυπηρετεί επικοινωνιακούς σκοπούς. Η παρούσα διατριβή συνεισφέρει στην προαναφερθείσα διαμάχη Γλώσσας-Σκέψης, εξετάζοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ γλώσσας και μάθησης κατηγοριών. Πιο συγκεκριμένα, εξετάστηκαν οι επιδράσεις των λεκτικών ετικετών για (α) τα αντικείμενα κατηγοριοποίησης, και (β) για τις σχηματιζόμενες κατηγορίες. Στο Πείραμα 1 οι συμμετέχοντες εκπαιδεύτηκαν για τρεις συνεχόμενες μέρες να μάθουν νέα ονόματα για τεχνητούς ακουστικούς τόνους ή έμαθαν να συνδέουν τους τόνους με δύσκολα κατονομάσιμα οπτικά σύμβολα. Μετά την εκπαίδευση, χορηγήθηκε σε όλους τους συμμετέχοντες μια ακουστική έκδοση του Weather Prediction Task, χρησιμοποιώντας τους ακουστικούς τόνους ως υποδείγματα. Βρέθηκε πως τα ονόματα για τα υποδείγματα διευκόλυναν την μάθηση κατηγοριών. Στο Πείραμα 2 ξεχωριστές ομάδες συμμετεχόντων εκπαιδεύτηκαν για δύο μέρες να μάθουν νέα ονόματα για αφηρημένα σχήματα ή έμαθαν να συνδέουν τα σχήματα με δύσκολα κατονομάσιμα σύμβολα. Μετά την εκπαίδευση χορηγήθηκε στους συμμετέχοντες μια τροποποιημένη έκδοση του Type II έργου κατηγοριοποίησης στο οποίο χρησιμοποιήθηκαν τα αφηρημένα σχήματα για τη δημιουργία των αντικειμένων κατηγοριοποίησης. Τα ονόματα για τα σχήματα δεν είχαν επίδραση στην επίδοση κατηγοριοποίησης, και η αναντιστοιχία μεταξύ των αποτελεσμάτων των Πειραμάτων 1 και 2 μπορεί να αποδοθεί στην αλλαγή στην αντιληπτική τροπικότητα. Στη συνέχεια, σε μία σειρά τριών πειραμάτων (3.1, 3.2 και 3.3) ερευνήθηκαν οι επιδράσεις των λεκτικών ετικετών για τις σχηματιζόμενες κατηγορίες. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να μάθουν λεκτικές και δύσκολα κατονομάσιμες κατηγορίες. Σύμφωνα με την υπόθεση Label-Feedback, τα ονόματα για τις κατηγορίες παρέχουν διευκόλυνση, και όντως και στα τρία πειράματα οι λεκτικές κατηγορίες μαθεύτηκαν πιο αποτελεσματικά σε σχέση με τις δύσκολα κατονομάσιμες κατηγορίες. Για να εξεταστεί αν τα ονόματα για τις κατηγορίες έχουν μακρόχρονες επιδράσεις σε μηχανισμούς προσοχής, μετά την εκμάθηση κατηγοριών χορηγήθηκε στους συμμετέχοντες μια συνεδρία κατηγοριοποίησης (Πείραμα 3.2) ή ένα έργο οπτικής διάκρισης με ταυτόχρονη καταγραφή των οφθαλμοκινήσεων (Πείραμα 3.3). Βρέθηκε πως οπτικά χαρακτηριστικά που υπήρξαν προβλεπτικά λεκτικών κατηγοριών τραβηξαν την προσοχή σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με χαρακτηριστικά που υπήρξαν προβλεπτικά δύσκολα κατονομάσιμων κατηγοριών. Περιληπτικά, τα αποτελέσματα των πειραμάτων υποδεικνύουν πως (α) τα ονόματα για τα αντικείμενα κατηγοριοποίησης διευκολύνουν την μάθηση, (β) τα ονόματα για τις σχηματιζόμενες κατηγορίες επίσης διευκολύνουν την μάθηση, και (γ) τα ονόματα για τις σχηματιζόμενες κατηγορίες επηρεάζουν την προσοχή μακροπρόθεσμα. Συνεπώς η παρούσα διατριβή υποστηρίζει την υπόθεση του Whorf αφού υποδεικνύει πως η γλώσσα διαμορφώνει μη-γλωσσικές διεργασίες όπως η μάθηση και η προσοχή.