Νυχτερινή λαϊκή διασκέδαση των νέων: μια ανθρωπολογική προσέγγιση

Abstract

This Ph.D thesis explores the aspects, qualities and permutations of “popular” night entertainment and night clubbing, as they are conceived, embodied and performed by Greek (working class) youth in a neighborhood of West Attica called Bournazi, where a network of night clubs, publicly known as “ellinadika (Greek clubs) operates since the mid-1990s. Thus this multi-sited ethnography refers to night entertainment practices of young people in “ellinadika” where “popular” (laiki) music and popular-social dances such as tsifteteli are used and performed. This night entertainment scene is connected to Bouzoukia night entertainment culture, influenced by the Orient. Apart from the socio-aesthetics of different genres of “ellinadiko” and the subjectivities embodying a Greek “laiko” habitus – with connotations and meanings referring to the notions of popular, folk, working class, low musical taste e.t.c. – this anthropological research explores the transhistorical emotional structures of the “popular” Night, the sexual, erotic and affective language of the clubbers, through dance and gender performances, intense flirting and playful rituals, singing and drinking. Subsequently, an anthropology of the night clubbing experience is portrayed, revealing the realities of an individualistic class culture in search of an expressive authentiticity.

Η εν λόγω διατριβή διερευνά τις διαστάσεις και ποιότητες της «λαϊκής» νυχτερινής διασκέδασης των νέων, με κύριο τόπο διενέργειάς της, την κεντρική πλατεία της περιοχής του Μπουρναζιού, η οποία λειτουργεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ως ένα οργανωμένο συγκρότημα νυχτερινής διασκέδασης του Δήμου Περιστερίου της Δυτικής Αττικής. Ως κεντρική αφετηρία και αντιπροσωπευτικό δείγμα «λαϊκού» νυχτερινού κέντρου και χώρου νυχτερινού κλάμπινγκ της περιοχής εντοπίζεται και μελετάται το είδος κλαμπ που έχει επικρατήσει με την ονομασία «ελληνάδικο». Το «ελληνάδικο» σε διάφορες μορφές του κατάφερε να επικρατήσει τις δυο τελευταίες δεκαετίες (1990-2000) στις αστικές και αγροτικές περιοχές της Ελλάδας ως κεντρικός χώρος διασκέδασης και επιτέλεσης του μεσογειακού-ανατολίτικου στοιχείου, στη βάση της χρήσης δημώδους και «λαϊκής» μουσικής με κεντρικό-δημοφιλή χορό το τσιφτετέλι. Εκτός από την κοινωνικο-αισθητική δομή διαφορετικών τύπων «ελληνάδικων», μελετώνται παράλληλα οι διάφορες «λαϊκότητες» που αντιστοιχούν σε διαφορετικά «ελληνάδικα», οι συναισθαντικότητες και οι συναισθηματικές ποιότητες της «λαϊκής» Νύχτας, οι ερωτικο-σεξουαλικές αισθήσεις (καύλα, ερωτικό πάθος), οι διαχρονικές συναισθηματικές δομές (πόνος, τρέλα), οι υλιστικές κοσμολογίες και οι συναισθήσεις υπέρβασης του ορίου, μέσα από τις επιτελεστικότητες του φύλου και της σεξουαλικότητας των υποκειμένων και τις επιτελέσεις του χορού, του τραγουδιού, της μουσικής, της μέθης και της ερωτικής παιγνιδιστικής επικοινωνίας. Σκιαγραφείται με άλλα λόγια με μια ανθρωπολογία της νυχτερινής διασκέδασης, η ατμόσφαιρα και το σύμπαν της «λαϊκής» Νύχτας, μιας χαρακτηριστικής εποχής του λαϊκού πολιτισμού της Ελλάδας και αναδεικνύονται οι όψεις, ενός συχνά ταξικού και ατομικιστικού πολιτισμού που αναπτύσσονται, διατηρούνται και αναπαράγονται μέσα από εκφραστικές αυθεντικότητες και μοναχικές επιτελέσεις.